Pragnieniem Che było całkowite zniewolenie ludzi. Swój polityczny sadyzm wyrażał w narzucaniu komunizmu. Celem tego komunistycznego oprawcy było stworzenie nowego człowieka. Robił wszystko by przeciwników komunistycznej tyrani wymordować lub wypędzić. By efektywnie siać terror, współtworzył kubańską komunistyczną bezpiekę. W zniewolonej przez komunistów Kubie był też szefem propagandy politycznej w kubańskiej armii.

Che był jednym z inicjatorów powstania obozów koncentracyjnych na Kubie. Do obozów trafiali od 1960 roku ci, na których władze nie miały dostatecznych dowodów, by wsadzać ich do więzień. Od 1965 roku do obozów komuniści wysłyłali: opozycjonistów, homoseksualistów, katolików, świadków jehowy, kapłanów lokalnych kultów, a od lat osiemdziesiątych chorych na AIDS. Więźniowie kubańskich obozów koncentracyjnych byli: mordowani, gwałceni, bici i okaleczani.

Che był większym fanatykiem komunizmu niż Castro. Che niewątpliwie odpowiadał za sowietyzację kubańskiej rewolucji. To właśnie Che sprowadził na Kubę sowieckie rakiety z głowicami jądrowymi i korpus kilkudziesięciu tysięcy czerwonoarmistów. Sowieci zapewniali Che, że w obronie Kuby przeprowadzą atak atomowy na USA. Sam Che pragną rozpętać wojnę atomową, by przeprowadzić globalną rewolucję komunistyczną. W połowie lat sześćdziesiątych ekstremizm komunistyczny Che był tak wielki, że miał on za złe ZSRR pewną liberalizację systemu. Na tle ZSRR doceniał ortodoksyjność komunistycznych Chin.

Che Guevara pełnił funkcje prezesa Narodowego Banku Kuby, szefa Wydziały Przemysłowego w Narodowym Instytucie Reformy Rolnej i ministra w Ministerstwie Rolnictwa. Swoimi komunistycznymi reformami Che doprowadził na Kubie do upadku produkcji przemysłowej i rolnej, racjonowania żywności. Ziemia rolna dekretem Che została upaństwowiona i przekazana w ręce biurokracji. Decyzją władz komunistycznych zmniejszono tereny uprawne, chłopów skierowano do pracy w przemyśle – pomimo że Kuba nie posiadała ani surowców, ani dewiz niezbędnych do zakupu surowców. Od 1961 do 1963 zbiory na Kubie spadły o połowę. Było to tym bardziej drastyczne, że przed rewolucją Kuba była jednym z czterech najbogatszych krajów Ameryki Łacińskiej. Kolejne 40 lat Kuba przetrwała dzięki sowieckim dotacjom.

Fałszywy okazał się też mit o zdolnościach militarnych Che. Che Guevara na Kubie nie odniósł ani jednego zwycięstwa, a jego armie partyzanckie w Nikaragui, Dominikanie, Panamie, Haiti, Boliwii i Argentynie zostały zmiecione z powierzchni ziemi. Wbrew faktom Che w swojej „wojnie partyzanckiej” twierdził, że partyzantka jest zawsze skuteczniejsza od armii, najlepiej rozwija się w terenie wiejskim, a kobiety mogą zajmować się w ramach walki tylko kuchnią i pielęgniarstwem. Na marginesie nie mogę się oprzeć, by nie przypomnieć, że znany polityk PIS Antoni Macierewicz tłumaczył swoją młodzieńcza fascynacje Che Guevarą właśnie militarnymi zdolnościami Che Guevary.

W 2008 roku Stowarzyszenie konserwatywno liberalne KoLiber zarzuciło firmie Play wykorzystywanie w swojej kampanii reklamowej wizerunku Ernesto Che Guevara jako osoby godnej naśladowania a przez to propagowanie komunizmu.

Młodzi konserwatywni liberałowie byli zdania, że: „El Commandante uśmiercił bezpośrednio lub pośrednio kilkaset osób, dokładna ilość nie jest znana (szacuje się, że od 600 do 2000 w zależności od źródła). Jest więc odpowiedzialny za śmierć wielu ludzi, w tym niewinnych dzieci i kobiet, którzy ginęli w obronie swoich ojców lub mężów. Sugeruje to wiele relacji świadków tych wydarzeń”.

Jak przypominali konserwatywni liberałowie „Guevara w wywiadach dla mediów podkreślał, iż jest gotów poświęcić życie wszystkich Kubańczyków, byle światowy socjalizm mógł triumfować. Che z wielkim żalem przyjął wycofanie z terenu Kuby sowieckich pocisków wyposażonych w głowice nuklearne. W wywiadzie dla jednej z zachodnich gazet mówił, że chętnie by je wystrzelił w kierunku Stanów Zjednoczonych. - Gdyby rakiety były w moich rękach, zostałyby odpalone i trafiłyby w cele, na które były nakierowane — powiedział Che w wywiadzie dla "Los Angeles Daily News". Gdy dziennikarz zwrócił mu uwagę, że amerykański odwet zniszczyłby przecież całą Kubę, odpowiedział: - Być może. Tak mogłyby potoczyć się wydarzenia. Ale cel zostałby osiągnięty. Razem z nami na dnie oceanu wylądowałby również jankeski imperializm.”

Jan Bodakowski