W tym miesiącu Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych Parlamentu Europejskiego (LIBE) zatwierdziła bardzo istotne porozumienie międzyinstytucjonalne osiągnięte w grudniu ub. r. z Radą Europejską w sprawie paktu migracyjnego. Czyli Unia jest o krok od ostatecznego przeprowadzenia reformy migracyjnej i już za dwa lata będziemy u nas mieli rzesze ludzi z Afryki i Azji, którzy zostaną do nas przesłani w ramach solidarności. Jeżeli ich nie przyjmiemy, będziemy od każdego imigranta płacić karę.

Teraz przed wyborami samorządowymi i do Parlamentu Europejskiego Koalicja Obywatelska nie chce jawnie opowiedzieć się za owym paktem i stosuje uniki. Tak było podczas głosowania LIBE, w który europosłowie z KO nie wzięli udziału w głosowaniu, a Magdalena Adamowicz swój glos scedowała na europosła hiszpańskiego. Za to Róża Thun z Trzeciej Drogi poparła pakt.

W latach 2015-2016 Unia uruchomiła poprzedni system zakładający redystrybucję osób ubiegających się o azyl z krajów „pierwszej linii” do innych krajów członkowskich. Przewodniczącym Rady Europejskiej był wówczas Donald Tusk, który mówił: „Relokacja jest i będzie jednym z kluczowych elementów europejskiego rozwiązania kryzysu.(…) W tym aspekcie potrzebujemy solidarności”. Z tego planu zrezygnowano z powodu silnego sprzeciwu Polski pod rządami PiS i Węgier.

W dokumencie paktu imigracyjnego czytamy: „Unia, tworząc przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, powinna zapewnić brak kontroli osób na granicach wewnętrznych oraz opracować wspólną politykę azylową, imigracyjną i zarzadzania granicami zewnętrznymi Unii, opartą na solidarności i sprawiedliwym podziale odpowiedzialności miedzy państwami członkowskimi, sprawiedliwa wobec obywateli państw trzecich i bezpaństwowców oraz zgodną z prawem międzynarodowym i Unijnym, w tym z prawami podstawowymi”. Kluczowym elementem paktu jest mechanizm solidarnościowy. Jest on obowiązkowy. Wynika z tego, że co roku państwa z Unii będą musiały przyjąć pewną liczbę imigrantów z puli 30 tys. osób, a gdy się odmówi, trzeba będzie płacić co najmniej 20 tys. euro za osobę do funduszu UE.. Według tych wyliczeń do Polski przyjedzie 2 tys. imigrantów rocznie. Związane z tym koszty to około40 mln euro.

Ale z dokumentu wynika, że liczba imigrantów nie jest stała i w razie konieczności może być podniesiona zarówno osobowo jak i finansowo. Dlatego deklarowana liczba 30tys. jest wartością minimalną.

Między styczniem a wrześniem 2023 r. z danych oficjalnych wynika, że do Unii nielegalnie dostało się ponad 281 tys. osób, a dane te nie obejmują całości rodzajów imigracji. Z jednego z raportów wynika, że do Unii Europejskiej trafiło nielegalnie ponad milion osób. Tak że rzeczywistość sobie a obiecanki 30 tys. emigrantów do podziału sobie.

Szacunkowa oficjalna liczba to około 300tys. osób. Wynika z tego, że do Polski trafi 20 tys. rocznie czyli za odmowę przyjęcia będziemy płacić rokrocznie 400 mln euro, czyli 1, 7 mld zł.

Choć w pakcie mówi się o zaostrzeniu procedur azylowych , to jednocześnie przyspiesza się łączenie rodzin.

W styczniu tego roku eurokomisarz ds. wewnętrznych Ylva Johanson powiedziała, że do Europy rok po roku powinno wjeżdżać 4, 5 mln. emigrantów, bo poprawi to rynek pracy. Tylko ciekawe, kto tych imigrantów zmusi do pracy, bo dzisiejsi przybysze nie kwapią się do niej i wolą żyć na zasiłkach.

Obecne przepisy można odczytywać jako zapowiedź przymusowego trzymania imigrantów w tym kraju, do którego zostali przywiezieni.

Kraje które ich przyjmą, będą zmuszone zapewnić im utrzymanie. „Zgodnie z Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej – czytamy - państwo członkowskie, w którym przebywa taki wnioskodawca, powinno w każdym przypadku zapewnić zaspokojenie bezpośrednich potrzeb materialnych tej osoby”.

Ani słowa nie ma o tych krajach, takich jak Polska, która przyjęła pod swój dach prawdziwych uchodźców wojennych z Ukrainy. Wszyscy traktowani są po równo. Ciekawe gdzie się ich umieści, jakie kwatery im się zapewni, co będzie niebywale trudne przy tym deficycie mieszkań w Polsce. Jak się ich zmusi, aby poszli do pracy, jak zapanuje nad ich agresją, niezadowoleniem. Czy już niedługo nasze ulice, tak jak na Zachodzie, staną się miejscem zamieszek gangów emigracyjnych, a kobiety będą bały się wyjść po zmroku na ulice.

PiS przygotował referendum, w którym jedno z pytań dotyczyło imigracji. I co, tylko 40 proc. wzięło udział w głosowaniu. Reszta bagatelizowała problem. Czyżbyśmy mieli się stać dopiero rozważni po czasie? Ta beztroska i głupota jest niestety naszym narodowym przywarem, który może doprowadzić nas do katastrofy.

Iwona Galińska