72. rocznica śmierci męczeńskiej śmierci św. Maksymiliana Marii Kolbego
O. Maksymilian Kolbe ofiarował się dobrowolnie w niemieckim obozie Auschwitz na śmierć głodową w zamian za skazanego na nią współwięźnia, ojca rodziny. Zmarł 14 sierpnia 1941 r. dobity przez Niemców zastrzykiem trucizny. Jego ciało zostało spalone w obozowym krematorium.
Maksymilian Maria Kolbe przyszedł na świat 8 stycznia 1894 r. w Zduńskiej Woli, podczas chrztu otrzymał imię Rajmund. Jego ociec był z pochodzenia Niemcem, matka – Polką. Z powodu trudnej sytuacji finansowej jego rodzina przeniosła się wkrótce do Łodzi, a następnie do Pabianic.
W 1907 r. Rajmund Kolbe rozpoczął naukę w Małym Seminarium Duchownym oo. Franciszkanów we Lwowie. Tu ukończył gimnazjum, a w 1910 r. rozpoczął nowicjat w zakonie franciszkanów, przyjmując imię Maksymilian. Pierwsze śluby zakonne złożył we wrześniu 1911 r.
W 1912 r. rozpoczął studia w Krakowie, kilka miesięcy później został wysłany do Międzynarodowego Kolegium Serafickiego w Rzymie. Śluby wieczyste złożył 1 grudnia 1914 r. przyjmując imię Maria. W 1915 r. otrzymał doktorat z filozofii, a w 1919 z teologii.
Przebywając w Rzymie założył wraz ze współbraćmi w 1917 r. stowarzyszenie Rycerstwo Niepokalanej (Militia Immaculatae), zajmujące się apostolstwem pod znakiem Maryi, którego celem było pogłębianie świadomego i odpowiedzialnego życia chrześcijańskiego.
W kwietniu 1918 r. o. Maksymilian przyjął święcenia kapłańskie, a rok później wrócił do Polski, gdzie poświęcił się misji kapłańskiej i organizowaniu Rycerstwa Niepokalanej. Aby realizować cele stowarzyszenia, od stycznia 1922 r. wydawał w Krakowie miesięcznik "Rycerz Niepokalanej". Pod koniec tego roku przeniesiony do Grodna, zorganizował tam wydawnictwo. Miesięcznikowi nadał charakter pisma katechetycznego dla masowego czytelnika.
W 1927 r. o. Maksymilian założył pod Warszawą klasztor-wydawnictwo Niepokalanów, który wkrótce stał się znaczącym katolickim ośrodkiem prasowym wydającym kilka wielonakładowych miesięczników, a od 1935 r. także dziennik katolicki - "Mały Dziennik". Pisma tam wydawane poruszały nie tylko tematy religijne, ale także społeczne, polityczne i kulturalne.
Źródło: prawy.pl