Polskie rodziny potrzebują programu polityki rodzinnej

Członkowie Zespołu ds. Rodziny Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu Polski Antoni Szymański i Paweł Wosicki wystosowali na 32. ROCZNICĘ SIERPNIA 80 apel do rządzących o stworzenie programu polityki rodzinnej.

Poniżej prezentujemy treść oświadczenia:  

Warszawa, 30.08.2012 r.

W 32. ROCZNICĘ SIERPNIA 80
Polskie rodziny potrzebują programu polityki rodzinnej

Nawiązując do doniosłej rocznicy sierpnia 1980 roku pragniemy podkreślić, że autorzy historycznych przemian w Polsce i Europie, walczyli m.in. o godne życie polskich rodzin. Świadczą o tym przyjęte w Stoczni Gdańskiej postulaty, takie jak: postulat 17. mówiący o zapewnieniu odpowiedniej liczby miejsc w żłobkach i przedszkolach, postulat 18. o wprowadzeniu płatnych trzyletnich urlopów macierzyńskich, czy postulat 19. dotyczący skrócenia czasu oczekiwania na mieszkanie.

Jeśli uznajemy sierpień 1980 roku za wydarzenie przełomowe, to nie możemy rezygnować z realizacji oczekiwań, jakim nadano kształt w 21 postulatach.

Podkreślamy to, gdyż mamy świadomość, że realizacja postulatów sierpniowych w zakresie godnego życia polskich rodzin jest ciągle zadaniem do spełnienia. W naszym kraju żyje w biedzie znaczny odsetek rodzin, szczególnie wielodzietnych, a ubóstwo wśród dzieci jest najwyższe w Unii Europejskiej. Ogromnym problemem jest bezrobocie i niskie płace, co powoduje m.in. masowe wyjazdy do pracy poza granice naszego kraju, niejednokrotnie na stałe.

Dzisiaj w wyniku trudnych warunków bytowych rodzice decydują się na mniej dzieci niż pragnęliby mieć, co powoduje regres demograficzny o katastrofalnych skutkach. Pomimo takiej sytuacji, nakłady na politykę rodzinną w Polsce należą do najniższych w Unii Europejskiej. Nie posiadamy też programu polityki rodzinnej, skonsultowanego z organizacjami prorodzinnymi i rodzinami. Program taki jest konieczny tak w zakresie celów, jak i rozwiązań do nich prowadzących. Przyjmowanie odosobnionych rozwiązań, np. słusznego wydłużenia urlopów macierzyńskich, bez całościowej wizji w zakresie usług rodzinnych, edukacyjnych, materialnego wsparcia rodzin, skutecznego prawa chroniącego rodziny itd. jest niewystarczające.

Niepokoi również, że retoryce prorodzinnej towarzyszy forsowanie rozwiązań godzących w małżeństwo i rodzinę, czego przykładami są projekty wprowadzenia związków partnerskich czy kontrowersyjnej Konwencji Rady Europy w sprawie przemocy wobec kobiet.

Członkowie Zespołu ds. Rodziny Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu Polski           
(-)Antoni Szymański 
(-)Paweł Wosicki

fot. sxc.hu