26 maja w Zgierzu odbyły się obchody Dnia Bohaterów Walki z Totalitaryzmem, obchodzonego w rocznicę śmierci Witolda Pileckiego. Po uroczystej Mszy św.  odbyła się uroczystość pod tablicą AK i projekcja filmu "Śmierć rotmistrza Pileckiego".

W uroczystościach licznie wzięli udział zgierzanie oraz delegacje kombatantów (m. in. major Armii Krajowej Marian Stachera i prezes zgierskiego Związku Sybiraków Lila Kukulska) oraz delegacja Młodzieży Wszechpolskiej i Obozu Narodowo-Radykalnego.

Po mszy, którą odprawił ks. Artur Pytlak, uczestnicy uroczystości przeszli pod tablicę upamiętniającą żołnierzy wileńskiej Armii Krajowej, gdzie po przemówieniu przewodniczącego Klubu im. Romana Dmowskiego Kamila Klimczaka złożono wieńce i odśpiewano hymn narodowy. Młodzi narodowcy okrasili tą uroczystość tradycyjnymi patriotycznymi okrzykami ("Cześć i chwała bohaterom" czy "Bóg, Honor i Ojczyzna").

Na zakończenie odbyła się projekcja filmu "Śmierć rotmistrza Pileckiego" w salce parafialnej par. św. Katarzyny.

Witold Pilecki brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej i bitwie warszawskiej. W 1939 roku był dowódcą plutonu kawalerii 19. Dywizji Piechoty Armii "Prusy". Po zakończeniu kampanii przedostał się do Warszawy, gdzie stał się jednym z organizatorów powołanej 9 listopada 1939 r. konspiracyjnej Tajnej Armii Polskiej, podporządkowanej później Związkowi Walki Zbrojnej.

19 września 1940 r. podczas niemieckiej łapanki pozwolił się aresztować, by przedostać się do niemieckiego obozu Auschwitz i zdobyć informacje o panujących tam warunkach. Był głównym inicjatorem konspiracji w obozie. W nocy z 26 na 27 kwietnia 1943 r. Pilecki zdołał uciec z obozu wraz z dwoma współwięźniami.

W latach 1943-44 służył w oddziale III Kedywu KG AK i brał udział w Powstaniu Warszawskim. Po kapitulacji walk o oswobodzenie stolicy rotmistrz dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w oflagu VII A w Murnau, następnie dołączył do II Korpusu Polskiego we Włoszech. W październiku 1945 r., na osobisty rozkaz gen. Władysława Andersa, wrócił do Polski, by prowadzić działalność wywiadowczą na rzecz II Korpusu.

8 maja 1947 r. został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Był torturowany i oskarżony o działalność wywiadowczą na rzecz rządu RP na emigracji. Został oskarżony m.in. o prowadzenie działalności szpiegowskiej na rzecz Andersa oraz przygotowywanie zamachu na grupę dygnitarzy MBP.

Po procesie pokazowym, 15 marca 1948 r. rotmistrz został skazany na karę śmierci. Prezydent Bolesław Bierut nie zgodził się na ułaskawienie. Wyrok wykonano 25 maja w więzieniu mokotowskim przy ul. Rakowieckiej, poprzez strzał w tył głowy.

Pilecki pozostawił żonę, córkę i syna. Miejsce pochówku rotmistrza nigdy nie zostało ujawnione przez komunistyczne władze; prawdopodobnie zwłoki zakopano na tzw. Łączce, czyli w kwaterze "Ł" na Cmentarzu Wojskowym na stołecznych Powązkach.

Witold Pilecki został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1995) i Orderem Orła Białego (2006).

MW
Źródło i fot.: informacja prasowa