Wywoływanie duchów niewinna zabawa?

W biblioteczce miesięcznika „Egzorcysta" ukazała się kolejna demonologiczna broszura przybliżająca szkodliwość okultyzmu „Wywoływanie duchów, niewinna zabawa". Spirytyzm, czyli wywoływanie duchu, to w rzeczywistości przyzywanie demonów podszywających się pod duchy, które jest przyczyną opętań i dręczeń niszczących zdrowie psychiczne i fizyczne. Przyczyną popularności spirytyzmu jest samotność ludzi w nowoczesnym świecie, żywe przesądy i gusła, brak ugruntowanej silnej wiary katolickiej i laicyzacja. Nekrolatria, czyli oddawanie czci zmarłym, jest „jedną z najstarszych form religijności". „W każdej kulturze grzebanie zmarłych, niezależnie od formy jaką przybierało, było zawsze traktowane jako wyraz szacunku i czci dla nich". We wszystkich kulturach starano się nie naruszać spokoju zmarłych, unikano bezczeszczenia zwłok i miejsc pochówku, oraz przywoływania dusz zmarłych. Przyzwolenie na przywoływanie dusz zmarłych traktowano jako wyraz degeneracji, która najpierw gardzi duszami zmarłych, a potem żywymi. Według nauczania Kościoła katolickiego „w samym momencie umierania, następuje indywidualny sąd szczegółowy, w czasie którego w sposób definitywny rozstrzyga się wieczny los człowieka". Po śmierci czeka nas nagroda w postaci nieba, kara w piekle, lub możliwość nawrócenia w czyśćcu. Zgodnie z nauczaniem Kościoła katolickiego zmarli nie przybywają do świata żywych, zakazane jest wywoływanie duchów (za nekromancję przewidziana była w Biblii kara śmierci). Rzekome duchy to w rzeczywistości demony udające zmarłych, zakazane jest wydawanie, czytanie, posiadanie publikacji zawierających instrukcje, jak duchy wywoływać. Kościół zakazuje też wróżbiarstwa (horoskopów, astrologii, nekromancji, wróżb, jasnowidzenia i mediumizmu). Spirytyzm jest obecny w kultach afrokubańskich, powstałych w społeczności czarnych niewolników wywiezionych do Ameryki. Jedną z takich religii jest arara, dzieląca się na wiele nurtów, zdeterminowanych miejscem pochodzenia niewolników. Wzajemnie się ona przenika z innymi religiami afrokubańskimi - santerią, wudu i palo. We wszystkich tych kultach duchy i bóstwa (czyli demony) opanowują wyznawców w czasie rytuałów. Teologia i rytuały tych wyznań są znane tylko wtajemniczonym i nie są spisane. Niebezpieczne jest to, że religie te wykorzystują katolickie nazwy i symbolikę, działając jednocześnie absolutnie sprzecznie z duchem Kościoła. Obecnie na zachodzie spirytyzm promowany jest w pop kulturze. Jedną z popularnych współcześnie form nekromancji jest channeling „w którym rzekomo dochodzi do kontaktu nie z duszami osób zmarłych lecz z bytami duchowymi przebywającymi w świecie pozazmysłowym i pragnącymi przekazać wiedzę tajemną". Inną popularną formą spirytyzmu chirurgia parapsychologiczna praktykowana przez znachorów z Filipin i Brazylii.