Ruska agentura, rosyjski imperializm i kolejna rocznica wiktorii 1920 roku

Nie da się ukryć, że w ostatnim czasie Rosja bardzo skutecznie zbudowała w Polsce środowisko, które z sukcesami służy Moskwie w szerzeniu rosyjskiej imperialistycznej propagandy (jej celem jest między innymi odbudowała Rosji w granicach carskich czyli likwidacja państwa polskiego). Wśród osób aktywnych w środowiskach patriotycznych znaleźli się chętni do odgrywania roli heroldów Kremla. Paliwem dla tego środowiska jest brak wiedzy i kultury osobistej, oszołomstwo połączone z brakiem wykształcenia (na transfery finansowe dowodów materialnych nie mamy). Głośni agenci Kremla dzięki brakowi wykształcenia i wykorzenieniu z kultury osobistej nie mają oporów przed wygadywaniem strasznych głupot w hucpiarski sposób. Kolejny raz interesom Moskwy służą bezpodstawnie dumni z siebie osobnicy, niewykształceni i zmarginalizowani (na szczęście Putinowi nie udało się zyskać sympatii ludzi wykształconych). Podobnie jak zaplecze społeczne interesów rosyjskich w Polsce pozostało niezmienne, to i same interesy Moskwy są takie same, jak w czasach caratu czy bolszewików. Zresztą Moskwa absolutnie nie kryje się z tym, że jej dzisiejsza tożsamość imperialistyczna ma fundament i w bolszewii i caracie. 15 sierpnia jak co roku świętujemy zwycięstwo Wojsk Polskich nad armią Rosji bolszewickiej. Zwycięstwo, które nie tylko uratowało Polskę, ale i Europę. Święto będące wyrazem polskich aspiracji niepodległościowych i dumy z polskiej armii. Od czasu odzyskania niepodległości przez Polskę, w II RP działał ruch komunistyczny, będący agenturą Rosji sowieckiej. Cele komunistów była likwidacja Polski i globalna dyktatura komunistyczna. Od listopada 1918 roku na wschodnie ziemie Rzeczpospolitej, z których wycofywała się armia niemiecka, napływała Armia Czerwona. Celem Rosji sowieckiej była likwidacja niepodległej Polski i globalna dyktatura komunistyczna. Na początku 1919 roku miały miejsce pierwsze starcia armii polskiej z bolszewikami. Pomimo bohaterstwa Polaków bolszewicy szybko posuwali się na zachód. Komunistyczne zagrożenie, które zawisło nad Europą zostało zlikwidowane dzięki polskiemu zwycięstwu nad bolszewikami pod Warszawą 15 sierpnia 1920 roku. Zwycięstwo zmusiło sowietów do odwrotu na wschód. Polacy odnieśli zwycięstwo pomimo że francuscy i brytyjscy robotnicy uniemożliwiali dostawy broni do Polski (podobnie jak władze Czechosłowacji). Wojnę polsko-bolszewicką zakończył pokój zawarty w 1921 roku w Rydze. W wyniku pokoju sowieci zajęli wschodnie kresy Polski (Podole i Mińszczyzne). Na terenach wcielonych do ZSRR eksterminowali Polaków i niszczyli polskie dobra kultury (kościoły i dwory). W 1922 roku Rosja bolszewicka i demokratyczne Niemcy zawarły w Rapallo sojusz (w 1926 roku przedłużony w Berlinie). Rosjanie w sowieckiej Rosji tajnie szkolili niemiecką armię na swoich poligonach. Niemiecki przemysł wojskowy w tajemnicy testował na rosyjskich poligonach lotnictwo i broń pancerną. Wszystkie siły polityczne demokratycznych Niemiec, a wraz z nimi bolszewicka Rosja, wspólnie, za pomocą propagandy, gospodarki i wojska, dążyły do likwidacji państwa polskiego. Rosja bolszewicka po trupie Polski chciała przeprowadzić rewolucję komunistyczną, w tym celu sowieci sponsorowali działania komunistycznych terrorystów (z KPP, KPZU, KPZB i wielu innych organizacji komunistycznych) w Polsce . W latach trzydziestych z terenów Kresów włączonych w skład ZSRR w 1921 deportowano 100.000 Polaków, zabito – 8.000. Z tego tylko powodu że byli Polakami. W ramach akcji antypolskiej od 1937 do 1938 sowieci zabili 200.000 Polaków i 500.000 polskich dzieci umieścili w sierocińcach odbierając im ich nazwiska i wiedzę o własnej przeszłości. 23 sierpnia 1939 nazistowskie Niemcy i bolszewicka Rosja zawarły pakt Ribbentrop-Mołotow o wspólnej agresji i okupacji krajów Europy w tym i Polski. We wrześniu 1939 zbrodniczy sojusznicy wspólnie napadli na Polskę. Niemieccy naziści i rosyjscy komuniści wspólnie rozpoczęli eksterminację narodu polskiego, germanizację i rusyfikacje ziem okupowanych. 17 września 1939 miała miejsce agresja bolszewickiej Rosji na Polskę, która doprowadziła do pięćdziesięciu lat okupacji i podporządkowania Polski kolonialnej polityce komunistycznej Rosji. Dwa miliony polskich cywilów wywiezionych z zajętych przez ZSRR ziem na pewną śmierć w głąb komunistycznej Rosji. Od lutego 1940 roku do czerwca 1941 miały miejsce cztery wielkie fale deportacji Polaków na Sybir. Rosja sowiecka deportowała wówczas 400.000 Polaków, większość z nich została zabita podczas drogi na zesłanie. Majątki Polaków komunistyczna Rosja skonfiskowała. Dwadzieścia dwa tysiące polskich jeńców wymordowali Rosjanie miedzy innymi w Katyniu. Wkrótce potem sowieci wymordowali kolejnych kilkadziesiąt tysięcy polskich patriotów, których więzili i torturowali. 22 czerwca 1941 roku Niemcy zaatakowały komunistyczną Rosję. Sowieci zgodzili się na tworzenie polskiej armii w ZSRR. Jednak władze ZSRR nie poinformowały o tym polskich więźniów w gułagach i nie dostarczały żywności Polakom. W związku z niedotrzymywaniem przez władze sowieckie umów z rządem polskim w Londynie emigracyjne władze II RP były zmuszone do przeprowadzenia ewakuacji 75.000 polskich żołnierzy i 75.000 polskich cywilów do Palestyny przez Iran. Władze Rosji sowieckiej, planując podporządkowanie sobie po II wojnie światowej Polski stworzyły z agentów NKWD Polską Partie Robotniczą. PPR nawoływała Polaków pod okupacją niemiecką do powstania zbrojnego, by ułatwić Niemcom wymordowanie polskich patriotów. Agentura komunistycznej Rosji na terenach polskich tworzyła komunistyczną partyzantkę. Komunistyczni partyzanci zajmowali się głównie popełnianiem przestępstw kryminalnych i wydawaniem Niemcom polskich patriotów - z komunistycznymi kryminalistami walczyła cała podziemna Polska. Kiedy sowiecka Rosja w 1943 roku zaczęła wygrywać z Niemcami, sowieci zerwali stosunki z polskim rządem (nawiązali je po agresji Niemiec na ZSRR, pretekstem zerwania było odkrycie przez Niemców mogił pomordowanych polskich oficerów w Katyniu), i uznali 150.000 Polaków znajdujących się na terenie zajętym przez armie czerwoną za swoich obywateli. Rosja sowiecka w 1943 roku powołała armię składająca się z Polaków i dowodzoną przez agenta NKWD Belinga - dla Polaków z łagrów armia Berlinga była jedyną formą ucieczki z ZSRR. Źle wyszkolonych Polaków z armii Berlinga Rosjanie wysyłali na rzeź. W 1943 roku USA, Wielka Brytania i komunistyczna Rosja ustaliły, że prawie połowa Polski po II wojnie światowej zostanie wcielona do ZSRR, w tym też roku, zapewne po to, by nie komplikować aliantom współpracy zabito generała Sikorskiego. Podczas II wojny światowej zginęło z rąk Rosjan 1.500.000 Polaków. Ponad połowa Polski z historycznymi ośrodkami polskiej kultury Wilnem i Lwowem zostały przyhaczone do ZSRR. Polskość na ziemiach przyłączonych do ZSRR została zniszczona. W 1944 ZSRR ponownie zajęła tereny polskie i rozpoczęła kolejną eksterminację polskich patriotów. Rosja sowiecka ze swoich agentów stworzyła władze „Polski" ludowej, które miały umożliwić skuteczną okupację Polski, eksterminację polskich patriotów i rabunek polskiej gospodarki przez najbliższe 45 lat. W 1944 roku armia sowiecka aresztowała 30.000 żołnierzy AK, przeprowadziła masowe aresztowania i deportacje Polaków w głąb Rosji sowieckiej. Powołane w 1944 roku władze „Polski" ludowej były tylko namiestnikami Rosji sowieckiej na ziemiach polskich - a nie suwerennymi władzami Polski i reprezentantami Polaków. Namiestnicy Rosji sowieckiej w Polsce nie mieli poparcia społecznego, byli tylko dekoracją utrzymywaną przez Armię Czerwoną w okupowanej Polsce. Sowiecka kolonia zwana „Polską" ludową była niedemokratyczną, totalitarną tyranią, której celem była eksterminacja polskich patriotów. Sowieci powołali do życia polskojęzyczną bezpiekę, która zajmowała się terroryzowaniem, torturowaniem i mordowaniem polskich patriotów. Wydatki komunistów na aparat terroru i propagandy pochłaniały dużą część budżetu państwa. Komunistyczni okupanci zbudowali gigantyczny aparat tajnych współpracowników aparatu terroru. Sowieccy kolaboranci narzucili Polakom przepisy wzorowane na sowieckich, karali śmiercią za posiadanie niekomunistycznych poglądów. Komuniści wsadzali do więzień Polaków pod byle pretekstem (spóźnienie do pracy, opowiadanie politycznych dowcipów). Na tyranii sowieckich kolaborantów zyskał tylko lumpenproletariat, który awansował do roli klasy pasożytniczej w „Polsce". W walkach z komunistyczną okupacją zginęło 200.000 żołnierzy podziemia antykomunistycznego. Kadry dowodzenia w komunistycznym polskojęzycznym wojsku i bezpiece składały się z obywateli sowieckich. Rosyjscy okupanci rabunkowo eksploatowali „Polskę" ludową, najlepszym tego przykładem było „kupowanie" przez sowietów polskiego węgla za 10% jego ceny, jaką oferowano na rynkach światowych (podobnie wyglądał cały „handel" ze wschodem). Polityka gospodarcza prowadzona przez kolaborantów Rosji Sowieckiej wyniszczała gospodarczo Polskę. Polacy nie mieli ponadto dostępu do artykułów niezbędnych do życia. Sowieci nie dopuścili, by Polska skorzystała z pomocy amerykańskiej po II wojnie światowej. Rosja sowiecka w „Polsce" ludowej zlikwidowała demokrację i wolne wybory. Kolaboranci Rosji sowieckiej wprowadzili cenzurę i niszczyli polską kulturę. Jedyną zorganizowaną opozycją wobec komunistycznej okupacji był Kościół katolicki. Było to powodem jego prześladowania. Kolaboranci Rosji sowieckiej rozbijali jedność Kościoła, wspierając organizacje i czasopisma propagujące herezje, laicyzowali dzieci i młodzież (uniemożliwiając naukę religii i uczestnictwo w Mszach świętych). W latach 1945-1956 w komunistycznych więzieniach przebywało ponad 1000 kapłanów, t.j. ok. 10% wszystkich księży. Bezpieka i milicja zamordowały wielu księży. W 1953 aresztowano prymasa Polski. W 1954 zamknięto 300 żeńskich domów zakonnych na ziemiach zachodnich, większość zakonnic skierowano do obozów pracy. Od 1944 do 1991 roku na terenie Polskim stacjonowało 100.000 sowietów (pod koniec wojny 1.500.000). Czerwonoarmiści mordowali, okradali, gwałcili, rekwirowali paszę, żywność, urządzenia i paliwa. Po II wojnie światowej wywozili z Polski całe zakłady przemysłowe. W ludowej „Polsce" było 170 baz Armii Czerwonej (w tym trzy z bronią jądrową). Sowieci chcieli wykorzystać Ludowe Wojsko „Polskie" do agresji na Europę Zachodnią. Żołnierze LWP mieli walczyć na terenach skażonych uderzeniem jądrowym. Sowieci wykorzystali jednostki LWP w agresji na Czechosłowację w 1968 roku. Od 1991 do 1993 roku Rosja z III RP wycofała 100.000 żołnierzy i pracowników cywilnych, 201 samolotów, 85 śmigłowców, 599 czołgów, 1028 wozów bojowych, 354 działa wielkokalibrowe, 20 wyrzutni rakiet z głowicami jądrowymi. Przez cały okres komunistycznej okupacji kolaboranci Rosji sowieckiej wysyłali wojsko i milicję do krwawego pacyfikowania niepokojów społecznych. Polacy byli mordowani w 1956, 1968, 1970, 1976, 1981 przez siepaczy-kolaborantów Rosji sowieckiej. W 1989 r., przed demokratyzacją systemu, kolaboranci Rosji sowieckiej rozkradli należący do Polaków majątek narodowy. Komunistyczna okupacja zdemoralizowała Polaków, nie pozwoliła na rozwój polskiej gospodarki, nauki i kultury, spauperyzowała ludzi uczciwych i przyzwoitych, zapewniła majątki i dominacje szujom. Dziedzictwo komunistycznej okupacji ukształtowało patologiczną rzeczywistość społeczno-gospodarczą III RP, zapewniło realną władzę spadkobiercom kolaborantów Rosji sowieckiej. Dlatego dziś służące rosyjskiemu imperializmowi środowiska w Polsce zasługują na pogardę. Powinny być politycznie zwalczane przez polskich patriotów i rozbijane przez agencje mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa kraju.