Witold Pilecki awansowany pośmiertnie na pułkownika

Bohater polskiego podziemia i antykomunistycznego powstania po 1944 r. przeciw sowietyzacji kraju, rtm Witold Pilecki został pośmiertnie awansowany ze stopnia rotmistrza do pułkownika. Minister obrony narodowej Tomasz Siemoniak podpisał decyzję w tej sprawie.

Rtm. Witold Pilecki to pochodzący z patriotycznej rodziny o powstańczych tradycjach, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1920 r., więzień KL Auschwitz, żołnierz podziemia niepodległościowego, bohater walki z dwoma totalitaryzmami, bestialsko zamordowany przez komunistycznych oprawców.

 
W latach 1918–1921 jako żołnierz Wojska Polskiego walczył  z bolszewikami, m.in. w bitwie warszawskiej. Za swoją postawę został dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych.

W sierpniu 1939 r. Pilecki został zmobilizowany jako podporucznik rezerwy. Brał udział kampanii wrześniowej w ramach 19. Dywizji Pancernej Armii Prusy, dowodząc plutonem w szwadronie kawalerii. Po 22 września, kiedy to jego dywizja została rozbita, przedarł się do Warszawy, gdzie podjął działalność konspiracyjną. W okupowanej stolicy współtworzył Tajną Armię Polską, która weszła w skład Związku Walki Zbrojnej. Początkowo pełnił w niej funkcję szefa sztabu, następnie inspektora głównego.

19 września 1940 r. dobrowolnie wszedł w zorganizowaną przez Niemców obławę na Żoliborzu. Podając się za Tomasza Serafińskiego, ukrywającego się żołnierza polskiego, w nocy z 20 na 21 września trafił do Auschwitz. Był autorem pierwszego meldunku dotyczącego ludobójstwa w Auschwitz, który w listopadzie 1940 r. trafił do Warszawy, a w marcu 1941 r. został przekazany do Wielkiej Brytanii.

W latach 1943-44, już w stopniu rotmistrza, służył w oddziale III Kedywu Komendy Głównej AK, brał udział w powstaniu warszawskim. W październiku 1944 r. trafił do niewoli, przebywał w oflagach Lamsdorf  i Murnau. Po wyzwoleniu obozu dołączył do II Korpusu Polskiego we Włoszech pod dowództwem gen. Andersa.

W październiku 1945 r. na jego rozkaz powrócił do Polski, by prowadzić działalność wywiadowczą. Zbierał informacje o sytuacji w kraju, w tym o żołnierzach AK i II Korpusu, którzy byli więzieni w obozach NKWD i deportowani na Syberię.

8 maja 1947 r. Witold Pilecki został aresztowany przez funkcjonariuszy bezpieki, wkrótce potem zatrzymano 23 osoby z nim współpracujące. Pilecki, oskarżony o działalność wywiadowczą na rzecz rządu RP na emigracji i torturowany podczas śledztwa, w trakcie ostatniego widzenia z żoną miał jej wyznać: „Oświęcim to była igraszka”.

15 maja 1948 r. został skazany na karę śmierci, zaś jego współpracownicy na kary wieloletniego więzienia. 25 maja rotmistrz Witold Pilecki został stracony w celi więzienia mokotowskiego strzałem w tył głowy. Pozostawił żonę i dwoje dzieci. Jego ciała nie wydano rodzinie, nie ujawniono też miejsca pochówku. W 1990 r. Naczelna Prokuratura Wojskowa dokonała rewizji procesu „grupy Witolda”. 1 października 1990 r. nastąpiło unieważnienie wyroku w sprawie rotmistrza Pileckiego.

Witold Pilecki został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Orderem Orła Białego.

AG