Zbrodnie Wehrmachtu – rozstrzelanie polskich żołnierzy i cywilów w Śladowie

18 września 1939 r. w Śladowie pod Sochaczewem Niemcy z jednostki pancernej Wehrmachtu dokonali mordu na kilkuset Polakach, w tym 150 jeńcach wojennych, rozstrzeliwując ich nad brzegiem Wisły.

18 września 1939 r., w miejscowości Śladów w ówczesnej gminie Tułowice na Mazowszu, Niemcy zgromadzili kilkuset zatrzymanych Polaków. Było to ok. 150 (wg innych źródeł 250) żołnierzy z rozbitych nad Bzurą oddziałów Armii „Poznań” i „Pomorze” oraz ok. 100 cywilów – miejscowych oraz kilkunastu uchodźców z zachodniej Polski.

Zgromadzonych na tzw. główce wiślanej, wśród których większość stanowili chłopcy i mężczyźni w wieku od 15 do 75 lat, ustawiono w dwuszeregu nad brzegiem rzeki, a następnie rozstrzeliwano z karabinów maszynowych umieszczonych na wale wiślanym. Ci, którzy nie zginęli od kul, topili się w nurcie rzeki, często dobijani przez Niemców.

Zbrodni dokonała prawdopodobnie niemiecka 4 Dywizja Pancerna, która prowadziła działania wojenne na tych terenach. Motywem miała być chęć odwetu za bohaterski opór stawiany przez żołnierzy polskich w okolicach Śladowa.

Zamordowani żołnierze i uchodźcy zostali pochowani przez miejscową ludność w zbiorowej mogile w pobliżu miejsca zbrodni. Ciała mieszkańców Śladowa i okolicznych miejscowości zostały zabrane przez ich rodziny. Dziś w miejscu tragedii znajduje się pomnik upamiętniający zbrodnie wojenną armii niemieckiej.

Z rzezi ocalało jedynie 2 ludzi, mieszkańców Tułowic, Stanisław Klejnowski i Alfred Kitliński, którzy po wojnie złożyli zeznania w tej sprawie. Z ich relacjami można zapoznać się na stronie www.bohaterowie1939.pl w dziale „bitwa-wspomnienia”.

opr. Paweł Brojek
Źródło: Szymon Datner: Zbrodnie Wehrmachtu na jeńcach wojennych w II wojnie światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1961
www.bohaterowie1939.pl
Na zdjęciu: pomnik ku czci pomordowanych w Śladowie, fot: e-sochaczew.pl