Modernizacja rosyjskiej armii

Armia Rosyjska liczy 798.000 żołnierzy (wojska lądowe 240.000, siły powietrzne 145.000, marynarka wojenna 148.000, wojska powietrzno-desantowe 34.000, strategiczne siły odstraszania 80.000, siły operacji specjalnych 1.000, struktury dowodzenia i jednostek wspierania 150.000). Rosyjska rezerwa mobilizacyjna to 20.000.000 poborowych. Obecnie siły zbrojne Federacji Rosyjskiej są modernizowane. Modernizacja armii rosyjskiej wynika z przekonania, że przyszłe konflikty zbrojne będą wybuchały dnia na dzień, i z tego powodu armia musi być mobilna. Wojny przyszłości mają być działaniami sieciocentrycznymi, w których duże ilości informacji (udostępnianych wszystkim oddziałom) będą decydowały o sukcesie działań. Ataki mają być prowadzone w przyszłości z powietrza i przestrzeni kosmicznej, przez statki bezzałogowe kierowane z odległych baz (dziś w tej technologii prym wiodą USA i Chiny). Decydującą role w działaniach zbrojnych ma odgrywać ochrona własnych obszarów strategicznych. Wojna przyszłości ma być wojną nie linearną ale hybrydowa, która cechuje się brakiem linii frontu, współdziałaniem sił regularnych (często działających skrycie lub pod banderą rzekomych operacji pokojowych) i nieregularnych (skuteczniejszych na wojnie hybrydowej), środków wojskowych i niewojskowych. Celem wojny hybrydowej nie jest zwycięstwo ale wpływ na sytuacje militarną, ekonomiczną i społeczna wroga. Już dziś Rosja stosuje wojnę informacyjną wobec społeczności międzynarodowej. Wojna informacyjna opiera się na sterowaniu zwrotnym, w ramach sterowania zwrotnego Rosja dostarcza specjalne spreparowane informacje by kraj karmiony takimi spreparowanymi informacjami podejmował pożądane przez Rosję działania. Sterowanie zwrotne pozwala przewidzieć „działania i sposób myślenia przeciwnika”. Na sterowanie zwrotne składa się: blokowanie informacji, dezinformowanie, negowanie rzeczywistych celów i zamierzeń, polaryzacja poglądów w kraju przeciwnika, wywoływanie strachu i równocześnie poczucia złudnego bezpieczeństwa, przedstawianie siebie jako bezstronnego arbitra i siłę mająca legalne podstawy działań, demonstracje swojej potencjalnej siły (w tym i arsenału jądrowego), wpływanie na opinie światową, wykorzystywanie mediów cyfrowych i portali społecznościowych. Pierwszy etap reformy rosyjskiej armii trwał od 2008 do 2010 roku. Władze w resorcie przejęli cywile. Ministerstwo obrony zredukowało etaty o 50%, wprowadziło rynkowe zasady gospodarowania mieniem, przeznaczyło ogromne środki na zbrojenia, zredukowało o 2, z 6 do 4, duże okręgi wojskowe, utworzyło połączone dowództwo strategiczne armii, wprowadziło nową strukturę armii. Jednostki nie mające zdolności operacyjnych (i pełniące role składów broni oraz wyposażenia) zlikwidowano. Na wzór NATO armia rosyjska zaczęła rozwijać transport strategiczny, jednostki szybkiego reagowania, i samodzielność w doborze realizacji celów przez jednostki. W ramach pierwszego etapu reformy siły rosyjskie rozwinęły jednostki cyber ataku, systematycznie prowokują siły NATO naruszając przestrzeń powietrzną krajów NATO, oraz NATOwskich statków i samolotów. W pierwszym etapie reformy Rosjanie powołali Wojska Powietrznej Kosmicznej Obrony, którym podporządkowano systemy obrony i ostrzegania, oraz satelity. W drugim etapie reformy (od 2010 do 2015) trzykrotnie zwiększono wynagrodzenie żołnierzy, 1.6 razy zwiększono wojskowe emerytury, w celu profesjonalizacji armii stworzono 10 centrów naukowo szkoleniowych i przeprowadzono ogromne ćwiczenia, według scenariuszy konfliktów z NATO, z udziałem setek tysięcy żołnierzy, często o wielonarodowym charakterze (w ramach Szanghajskiej Organizacji Współpracy zrzeszającej Rosję, Chińską Republikę Ludowa, Kazachstan, Kirgistan, Tadżykistan, oraz Uzbekistan). W ramach trzeciego etapu reformy rosyjskich sił zbrojnych (lata 2015-2020) 70% uzbrojenia ma być wymienione na nowe. Modernizacja ma kosztować 650 miliardów dolarów (Rosja planuje zakupić 600 nowych samolotów, 1000 śmigłowców, 24 łodzie podwodne, 54 statki nawodne,2300 czołgów, 2000 mobilnych dział, 17.000 innych pojazdów). Rosja jednak w związku z spadkiem cen ropy (z racji pojawiania się tańszej ropy z innych źródeł, np. Iranu, nie opłaca się kupowanie drogiej rosyjskiej ropy), który spowodował załamanie się rosyjskiego budżetu, nie jest wstanie realizować planów modernizacji. Innymi przeszkodami w modernizacji jest zerwanie współpracy w produkcji broni z Ukrainą, sankcje wywołane agresją Rosji na Ukrainę, kryzys demograficzny Rosji odpowiadający za brak młodych rekrutów. Rosyjska doktryna obronna zakłada, że armia rosyjska ma „wspierać ekonomiczne i polityczne interesy Federacji Rosyjskiej”. Instrumentem realizacji doktryny obronnej są dla Rosji zasoby jej broni jądrowej. Celem rosyjskiej doktryny obronnej jest odbudowa pozycji na scenie międzynarodowej. „Po zakończeniu zimnej wojny Rosja utraciła większość swoich baz wojskowych w Azji, Afryce, Ameryce Południowej i na Karaibach. Ostanie dwie bazy, które były na Kubie i w Wietnamie zostały zamknięte” na początku XXI wieku. Dziś poza swoimi granicami Rosja ma cztery bazy na Białorusi (w tym bazę lotniczą i stacje radiolokacyjna), Dwie bazy w Armenii, oraz bazy w Abchazji, Osetii Południowej (okupowanej przez rosyjskich separatystów części Gruzji), Kazachstanie (w kosmodrom i poligon rakietowy), Tadżykistanie i Syrii. Dodatkowo „aneksja Krymu spowodowała zwiększenie możliwości operacyjnych rosyjskich sił zbrojnych w basenie Morza Czarnego” Z tematyką geopolityki rosyjskiej można zapoznać się w wydanej przez Rytm niezwykle ciekawej pracy dr Maliny Kaszuby i dr hab. Mirosława Minkina „Imperialna gra Rosji”. Jan Bodakowski