Podczas kampanii wrześniowej bronił mostów w stolicy, później walczył w polskiej armii na Zachodzie, skąd w 1943 r. powrócił do okupowanej ojczyzny jak cichociemny. Po wojnie był kurierem Zrzeszenia WiN, za co trafił do ubeckiego więzienia. Piotr Szewczyk urodził się 9 września 1908 r. w Babicach pod Oświęcimiem. Uczęszczał do miejscowej szkoły powszechnej. Maturę zdał w 1929 r. w Gimnazjum im. Stanisława Konarskiego w Oświęcimiu, po czym wstąpił do Szkoły Policyjnej w Mostach Wielkich pod Lwowem. Po zakończeniu nauki służył w policji. Podczas kampanii wrześniowej walczył w obronie Warszawy, dowodził kompanią policjantów, broniących mostów Poniatowskiego i Kierbedzia. W listopadzie 1939 r. przedostał się przez Słowację na Węgry. Stamtąd wrócił do okupowanej Polski jako kurier, aby w styczniu 1940 r. ponownie dotrzeć do Polskich Sił Zbrojnych we Francji. Służył w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Podhalańskich. Wiosną 1940 r. jako dowódca plutonu walczył w bitwie o Narwik. Za bohaterstwo został odznaczony przez gen. Władysława Sikorskiego Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari, a przez rząd norweski - Krzyżem Wojennym z Mieczem. Po kapitulacji Francji przedostał się latem 1940 r. do Wielkiej Brytanii, gdzie najpierw został wcielony do Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej, a rok później - do 1. Samodzielnej Brygady Spadochronowej gen. Stanisława Sosabowskiego. Z początkiem 1942 r. zgłosił się jako ochotnik na kilkumiesięczny kurs szkoleniowy cichociemnych. Do Polski został przerzucony w lutym 1943 r. Skierowany do Lwowa jako oficer Kedywu AK, objął dowództwo rejonu dywersyjnego Lwów – Miasto. Zorganizował wiele akcji bojowych, często biorąc w nich bezpośredni udział. Podczas wyzwalania Lwowa w lipcu 1944 r. dowodził kompanią żołnierzy AK, która opanowała m.in. budynek Politechniki Lwowskiej. Po wejściu Armii Czerwonej uniknął aresztowania przez NKWD i przedostał się do Warszawy, a następnie do Londynu, gdzie dotarł w lipcu 1945 r. W październiku powrócił do Polski. Na początku listopada 1945 r. został aresztowany przez UB wraz z płk. Janem Rzepeckim i innymi osobami z kierownictwa Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”. Oskarżony o „współpracę z obcym wywiadem i próbę obalenia ustroju” został skazany na karę śmierci. Decyzją prezydenta Bolesława Bieruta zamieniono mu ją na 15 lat więzienia. Przebywał najpierw w więzieniu na Mokotowie, a od lutego 1952 r. we Wronkach. Na wolność wyszedł w 1956 r. Pracował jako stolarz w Krościenku, Piasecznie i w Warszawie. Do rodzinnej miejscowości powrócił w 1986 r. Mjr Piotr Szewczyk zmarł 28 stycznia 1988 r., spoczął na cmentarzu parafialnym w Oświęcimiu. Jego imię nosi gimnazjum w Rajsku oraz jedna z ulic w Oświęcimiu. Źródło: Adam Cyra, Cichociemny z Babic: major Piotr Szewczyk (1908-1988), Ministerstwo Obrony Narodowej. Departament Wychowania i Promocji Obronności, Warszawa 2006