Ks. prof. Chrostowski o nienawiści Żydów do chrześcijan i Polaków

W związku z wydaniem trzeciego tomu rozmów Grzegorza Górnego i Rafała Tichego z księdzem profesorem Waldemarem Chrostowskim wydawnictwo Fronda wznowiło dwa wcześniejsze tomy  -w tym i 608 stronicowy tom pt. „Bóg, Biblia, Mesjasz" w którym ks. prof. opisał nienawiść Żydów do chrześcijan. Od pierwszych lat swego istnienia chrześcijaństwo było prześladowane, a chrześcijanie byli mordowani przez Żydów. Nienawiść do chrześcijaństwa była fundamentem tworzenia się judaizmu rabinicznego. Podczas zgromadzenia w Yawne (I wiek naszej ery) Żydzi usankcjonowali przebudowę judaizmu pod kierunkiem rabinów, użytkowanie modlitwy Szmone esre (osiemnaście błogosławieństw z których dwunaste birkat ha minim przeklinało wszystkich chrześcijan nocrim i życzyło im rychłej śmierci). Z czasem judaistyczna kampania nienawiści wobec chrześcijan stawała się coraz bardziej silna. Judaizm (odwrotnie niż chrześcijaństwo) nie był jest zainteresowany nawracaniem innowierców, czyli prozelityzmem i nie chciał być religią powszechną czyli odrzucał uniwersalizm. Judaizm miał być religia tylko dla Żydów, zamkniętą w swoim kręgu rasowo etnicznym. Z biegiem rabini usunęli z judaizmu wszystko to, co było zbyt bliskie chrześcijaństwu, tym samym judaizm rabiniczny odciął się od wyznawanego przez biblijnych Żydów monoteizmu biblijnego, Takie postępowanie rabinów wynikało z nienawiści do chrześcijaństwa.   W wyniku ocenzurowania Starego Testamentu przez rabinów katolicki Stary Testament zawiera więcej ksiąg niż judaistyczna Tora pisana. Chrześcijanie zachowując wszystkie pisma uznawane za święte przez monoteizm biblijny zachowali tradycję. Odmiennemu odczytywaniu treści zawartych w Starym Testamencie przez Żydów i chrześcijan towarzyszy też odmienny układ ksiąg w samym Piśmie. Interpretacja Starego Testamentu dzieli chrześcijan i Żydów. „Chrześcijaństwo jest religią uniwersalistyczną, natomiast judaizm rabiniczny pozostał religią Żydów, a więc etniczną". Chrześcijaństwo jest religią ofiary a judaizm religią czytania i omawiania tekstów. Studia nad judaizmem uświadamiają jak odmienna jest to od chrześcijaństwa tożsamość. Rabiniczna literatura daje fałszywe świadectwo o tym czym był biblijny monoteizm, daje fałszywe świadectwo o czasach Jezusa. Judaizm rabiniczny nie ukazuje biblijnego monoteizmu, nie jest kontynuacja biblijnego monoteizmu. W tym też duchu należy odczytywać wypowiedź Jan Paweł II z 1986 roku z rzymskiej synagogi gdzie papież powiedział że „Żydzi są w pewien sposób starszymi braćmi", w polskim przekładzie usunięto słowa „w pewien sposób" i wypaczono sens wypowiedzi papieża. Niestety sfałszowanie wypowiedzi Jana Pawła II nie było jedyną manipulacją dotyczącą relacji chrześcijaństwa i judaizmu. Współcześnie rozpowszechniane broszurki pełne są nonsensownych kłamstw głoszących, że chrześcijaństwo wyrasta z współczesnego judaizmu. Nawet niektórzy hierarchowie (będąc ignorantami w temacie relacji chrześcijan z Żydami) szerzą takie filosemickie herezje. Na glebie biblijnego Izraela wyrosły dwie religie: chrześcijaństwo i judaizm. „Judaizm rabiniczny (talmudyczny) nie pokrywa się z religią Starego Testamentu ani też nie jest jedynym i prostym jej przedłużeniem. My, chrześcijanie, nie zawdzięczamy swej wiary rabinom, lecz Jezusowi Chrystusowi oraz jego żydowskim rodzicom, którzy pierwsi uwierzyli w Niego jako Mesjasza i Syna Bożego". Wbrew opiniom Żydów Stary Testament zapowiadał nadejście  Jezusa: „Jezus Chrystus, Nowy Testament i chrześcijaństwo stanowią historyczną i teologiczną nie tylko wiarygodną i uprawnioną, ale też autentyczną, wartościową i właściwą kontynuacje judaizmu biblijnego" (monoteizmu biblijnego). Jezus jest pełnią – sensem Starego Testamentu. Interpretacja Starego Testamentu w duchu judaizmu jest więc błędna. Błędem jest też odrzucanie Starego Testamentu (niezbędnego dla pełnego poznania natury Jezusa) tak jak to czynili heretycy (Marcin Luter a za nim inni protestanci, którzy zerwali w swym nauczaniu łączność między Jezusem a zapowiadającym Jezusa Starym Testamentem, który błędnie utożsamiali z judaizmem). Przykładem współczesnej antychrześcijańskiej obsesji Żydów była kampania nienawiści wobec znakomitego i niesłychanie wiarygodnego filmu „Pasja". „Pasja" zachwycała doskonałym użycie języka aramejskiego, który dodawał obrazowi niezwykle dużo autentyzmu. Film Mela Gibsona był „niemal dokumentem z ostatnich godzin życia Jezusa oraz jego męki". Reżyser doskonale uchwycił paschalny charakter męki Jezusa. Film był znakomicie przemyślany, zakorzeniony w tradycji i pobożności katolickiej, bogaty w symbolikę katolicką (był to pierwszy tak głęboki teologicznie film). Film ten oskarżano o antysemityzm i epatowanie przemocą. „Nader wymowne i zastanawiające jest to, że "Pasja" nie doczekała się krytyki merytorycznej, ani wyważonej i dojrzałej polemiki, rzetelnej analizy w warstwie historycznej i teologicznej, spotkała się natomiast z szeroko zakrojoną i odgórnie sterowaną nagonką". Histeryczny atak na „Pasję" był wyrazem nienawiści do katolicyzmu „różnej maści naprawiaczy Kościoła". Przykładem takiej mowy nienawiści był słowa Agnieszki Holland o Jezusie jako „krwawym pulpecie" na którego nie można patrzeć. Słowa te były „przykładem żydowskiego zgorszenia krzyżem". Powstanie Talmudu poprzedziło powstanie w II wieku przed naszą erą Sanhedrynu, gremium kapłanów i elity rozstrzygającego przepisy i dostosowującego przepisy do okoliczności. W II wieku naszej ery powstała Babilon Miszna - kodyfikacja rozstrzygnięć rabinackich, kodeks prawodawstwa żydowskiego. Babilon Miszna powoływała się na autorytet rabinów, nie  - Tory. W III wieku powstała Tosefta (komentarze, uzupełnienia i dodatki do Miszny) oraz dwie Gemary palestyńska i babilońska (komentarze i uzupełnienia do Miszny). Obie Gemary i Miszny składają się na Talmud.  Talmud Babiloński jest „jeden z głównych filarów istniejącego do dziś judaizmu rabinicznego" (talmudycznego), „normatywny dla życia żydowskiego". Talmud jest dla judaistów tym, czym Nowy Testament dla chrześcijan. „Judaizm rabiniczny jest w większym stopniu religią Talmudu niż Biblii". Talmud zdominował judaizm, uczynił Torę nie istotną dla judaizmu. Dla judaizmu Talmud czyli przepisy rabinów są ważniejsze niż słowa Boga. „Judaizm nie eksponuje ortodoksji, czyli przekonań i poglądów, tylko ortopraksję, czyli ustalone sposoby postępowania, żydowski styl życia". Rytuały w judaizmie stały się ważniejsze od treści religijnych. Z nienawiścią Żydów spotyka się nie tylko katolicyzm ale i polskość. Współcześnie wizję losów Żydów kształtują Żydzi z USA, którzy milczą o 500 latach bezpiecznego istnienia diaspory żydowskiej w Polsce i kreują wizję wiecznych prześladowań Żydów dokonywanych rzekomo przez Polaków. „Są w Polsce środowiska, które programowo podzielają i propagują żydowskie punkty widzenia, na przykład krakowski „Tygodnik Powszechny" i „Znak" czy warszawska „Więź"". Współczesne środowiska judaistyczne w III RP wywodzą się często z komunistycznych środowisk, które w PRL i II RP deklarowały swoja niechęć do judaizmu. „W 1989 uwidoczniły się tendencje do apoteozowania i gloryfikowania religijnego życia żydowskiego". „(...) W cenie byli zwłaszcza ci katolicy, którzy, mając jakąś pozycje, mówili to, co Żydzi chcieli słyszeć i czego oczekiwali". Katolicka oferta dialogu była pod koniec PRL i III RP odrzucana przez środowiska żydowskie (czego najboleśniejszym przykładem były żydowskie żądania likwidacji krzyży w Oświęcimiu w pobliżu obozu Auschwitz). Nie tylko wobec Polaków ale i na całym świecie „etykietka antysemitów jest coraz częściej przylepiana nie tym, którzy nie lubią żydów, ale tym których żydzi nie lubią".