Lekarze: Aborcja nie jest konieczna do ratowania życia matki

Obecnie funkcjonująca ustawa dopuszcza uśmiercanie dzieci, między innymi w przypadku, gdy zagrożone jest życie lub zdrowie kobiety ciężarnej. Ponieważ jest to wyjątek wzbudzający najwięcej emocji, warto się nad nim pochylić.

Wiele osób popiera powyższy wyjątek w dobrej wierze, pomimo tego, że nie ma żadnych podstaw medycznych czy naukowych popierających tezę, że aborcja jest kiedykolwiek konieczna, by ratować życie lub zdrowie matki.

We wrześniu 2012 roku Komitet na rzecz Doskonalenia Opieki Medycznej nad Matkami (Committee for Excellence in Maternal Healthcare) wyodrębnił grupę panelistów, którzy stworzyli i udostępnili do podpisania ginekologom i położnikom tzw. Deklarację Dublińską. Główną tezą deklaracji, której pełną treść zamieszczamy poniżej, jest oczywisty dla każdego rozsądnie myślącego człowieka fakt, że celowe zamordowanie nienarodzonego dziecka nie jest nigdy potrzebne, aby ratować jego matkę. Dane statystyczne potwierdzają, że kraje posiadające prawo w pełni chroniące życie człowieka od poczęcia, to zarazem kraje z najniższą śmiertelnością okołoporodową matek i dzieci. Na półkuli zachodniej są to Chile i – do niedawna – Irlandia, które notowały niższą liczbę zgonów matek niż np. Stany Zjednoczone.

Jeden z lekarzy, którzy podpisali się pod deklaracją wyraźnie stwierdził, że irlandzki zakaz aborcji nie był wyłącznie symboliczny. W jego opinii, prawo chroniące życie człowieka od poczęcia przyczynia się do polepszenia warunków opieki medycznej jaką otacza się matki i ich dzieci. Nie utrudnia ono, a raczej zachęca i obliguje lekarzy, aby podejmowali wszelkie kroki konieczne do ratowania życia matki i jej dziecka. W przypadku zagrożenia życia ciężarnej, lekarze pamiętają, że mają do czynienia z dwojgiem pacjentów, którym należy się taka sama troska.

Prawo dopuszczające aborcję w przypadku zagrożenia życia matki przyczynia się do powstania całkowicie przeciwnej postawy. Zabicie dziecka nienarodzonego zaczyna być traktowane jako remedium na wszystkie powikłania ciąży. Zamiast zapewnienia najwyższej jakości opieki medycznej nad matką, morduje się jej dziecko, częstokroć okaleczając psychicznie i fizycznie ją samą.

Lekarze podpisani pod Deklaracją Dublińską zwracają uwagę, że jest ogromna różnica między terapią, która w pewnych przypadkach może doprowadzić do śmierci nienarodzonego dziecka, a jego celowym uśmierceniem.

Rozróżnienie to zostało także zapisane w projekcie komitetu „Stop aborcji”, który wprowadza do kodeksu karnego dodatkowe gwarancje bezpieczeństwa dla lekarzy podejmujących dla ratowania życia matki działania lecznicze, mogące pośrednio doprowadzić do śmierci dziecka.

Załączamy pełen tekst Deklaracji Dublińskiej.

Deklaracja Dublińska

Jako doświadczeni praktycy i badacze w dziedzinie ginekologii i położnictwa oświadczamy, że aborcja – czyli zamierzone zniszczenie nienarodzonego dziecka – nie jest z perspektywy medycznej konieczna by ocalić życie matki.

Podtrzymujemy, że istnieje różnica między aborcją a koniecznym leczeniem w celu podtrzymania życia matki, nawet wówczas, gdy leczenie to przyczynia się pośrednio do utraty życia jej nienarodzonego dziecka.

Potwierdzamy, iż zakaz aborcji nie ogranicza w żaden sposób dostępu kobiet do niezbędnej im opieki.

Pod deklaracją podpisało się 1013 ginekologów i położników z całego świata

Agnieszka Kocimska

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.