Dowie był kaznodzieją i wydawcą czasopisma „Leaves healing”, które promowało ideę „Bożego leczenia” (Divine healing), leżącą u podstaw ruchu charyzmatycznego. Tygodnik ukazywał się od 1894 r. i poza świadectwami, jak Bóg uleczył różnych ludzi za pośrednictwem charyzmatyków-uzdrowicieli, zawierało w sobie potępienie medycyny i lekarzy, masonerii, spożywania wieprzowiny. Poza tym promowało koncepcję, że ziemia jest płaska, a także pogląd o „anglo-Izraelitach”. Zakładał on, że Anglosasi należą do zagubionych plemion Izraela. Dowie wierzył w wybraństwo Żydów, ale siebie jako Anglosasa też uważał za Żyda. Później ten sam pogląd będzie wyznawał Charles Parham, ojciec ruchu zielonoświątkowego, a więc współczesnego charyzmatyzmu. Pismo z czasem osiągnęło nakład 40 tys. egzemplarzy i było wydawane w trzech językach: angielskim, niemieckim i duńskim.

Sama liczba zwolenników Dowiego jest obliczana na 50 tys. osób. W samym mieście Syjon (Zion), które dla nich zbudował w Lake County w stanie Illinois w USA, zamieszkało 6 tys. Obowiązywała w nim teokracja. Jedynym działającym tam kościołem był “Chrześcijański Katolicki Apostolski Kościół”. Panowało w nim wiele zakazów m.in. nie wolno było palić, pić alkoholu, jeść wieprzowiny, zajmować się medycyną.

Sam Dowie z czasem stracił wielu zwolenników pod wpływem oskarżeń, że żyje w luksusach, nie przestrzega własnych zasad, przyjmuje poligamie, nosi ekstrawaganckie stroje, sam siebie określa jako “Eliasza Odnowiciela”. 

Można by powiedzieć, że John Alexander Dowie był tylko jednym z wielu sekciarzy, gdyby nie to, że wywarł on wielki wpływ na powstanie pentekostalizmu, ruchu zielonoświątkowego, współczesnego charyzmatyzmu. Pod jego wpływem powstały Kościoły Syjonu (Zionist Churches), protestanckie grupy w Południowej Afryce, które charakteryzują się wiarą w charyzmatyków-uzdrowicieli, przyjmowaniem chrztu przez zanurzenie w rzece, zakazem jedzenia wieprzowiny, ekstrawaganckimi strojami, poligamią, praktykowaniem tańca w kółku przy akompaniamencie bębnów, mieszaniem chrześcijańskiej teologii z lokalnymi wierzeniami.

John Dowie posiadał wszystkie wady, które widać w ruchu charyzmatycznym:  poczucie wybraństwa, dążenie do zysku, syjonistyczną mentalność, wyznawanie żydowskiej wiary w to, że Bóg chce przede wszystkim naszego zdrowia i dobrobytu. Jego postać i dzieło dobrze oddają prawdę o tym, że ruch charyzmatyczny jest w istocie powrotem do judaizmu i prowadzi do jakiejś nowej formy zjudaizowanego chrześcijaństwa.