Kanon 1258 Kodeksu Prawa Kanonicznego (1917): Zakazane jest wiernym
w jakichkolwiek sposób czynnie uczestniczyć czyli mieć udział w niekatolickich obrzędach, (Haud lici tum Est fidelibus quo vis modo active assistere seu partem habere in saris acatholicorum”).

Kanon 2316 Kodeksu Prawa Kanonicznego (1917); „Każdy kto z własnego popędu i świadomie wspiera propagowanie herezji, albo kto uczestniczy (wbrew postanowieniom Kanonu 1258) w niekatolickich obrzędach jest podejrzanym o herezję (Qui quo quo modo haeresis propagationem sponte et scienter iuvat, aut qui communicat in divinis cum haereticis contra praescriptum can 1258 suspectus de haeresi Est) - W ówczesnym roku 1967 obowiązywał Kodeks Prawa Kanonicznego (zatwierdzony w 1917 i obowiązujący do 1981), który kategorycznie zabraniał korzystać z wszelkiego rodzaju źródeł protestanckich. –brak posłuszeństwa wobec wskazań obowiązującego wówczas Kodeksu Prawa Kanonicznego, który kategorycznie zabraniał również jakichkolwiek spotkań z innymi grupami niekatolickimi w kwestii nauczania prawd wiary.

Dodatkowo obowiązujący już od Trzech lat Dekret o Ekumenizmie także był nie przychylny tego typu spotkań, chyba że byli to faktyczni rzeczoznawczy ale pozostający pod nadzorem Biskupów. „Należy się zapoznać z duchem braci odłączonych. Nieodzowne jest do tego studium, które trzeba podejmować zgodnie z prawdą i życzliwie. Katolicy należycie przygotowani muszą zdobyć lepszą znajomość doktryny i historii, życia duchowego i kultowego, psychologii religijnej oraz kultury właściwej braciom. Do osiągnięcia tego wielce są pomocne zebrania, z udziałem obu stron, dla omówienia głównie kwestii teologicznych, gdzie by każdy występował jako równy wśród równych, byle tylko ich uczestnicy, pozostający pod nadzorem biskupów byli naprawdę rzeczoznawcami. Przez taki dialog ujawni się wyraźniej rzeczywisty stan Kościoła katolickiego. Na tej drodze da się lepiej poznać poglądy braci odłączonych i w odpowiedniejszy sposób wyłożyć im naszą wiarę.” [1]