Urodził się 28 kwietnia 1919 r. w Warszawie. Uczęszczał do Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie, potem studiował na wydziale prawno-ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. Jeszcze przed wybuchem II wojny światowej zadebiutował opowieścią historyczną „Dzień nad Motławą”.

Jako członek przedwojennego Obozu Narodowo-Radykalnego w czasie okupacji znalazł się w Związku Jaszczurczym. Był szefem sztabu Armii Podziemnej oraz kierownikiem Okręgu Poznańskiego AP, a od 1942 r. Obszaru Zachód NSZ. Studiował na tajnym Uniwersytecie Warszawskim, współpracował z pismem „Szaniec”.

W powstaniu warszawskim walczył w Pułku NSZ im. Władysława Sikorskiego, a następnie w 1. kompanii Batalionu „Ruczaj” w ramach VII Zgrupowania 2 Rejonu Obwodu I Śródmieście AK. Po klęsce wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną.

Po zakończeniu wojny przebywał w Poznaniu. Był dwukrotnie aresztowany przez UB, w 1945 r. został skazany na osiem lat więzienia, po amnestii wyrok zmniejszono do trzech lat. Ponownie aresztowany w marcu 1949 r., spędził w więzieniu 17 miesięcy.

Współpracował ze szczecińskim tygodnikiem kulturalno-społecznym „Ziemia i Morze”, był dyrektorem Teatru Lalki i Aktora „Marcinek”, uczył na Uniwersytecie Adama Mickiewicza. Od 1964 r. mieszkał w Warszawie. W latach 80. związał się z „Solidarnością” i działał w opozycji.

Był autorem powieści, nowel i sztuk teatralnych. Wydał ok. 40 książek, napisał kilkaset artykułów, felietonów, reportaży, esejów, głównie na łamach prasy literackiej i społeczno-kulturalnej całego kraju oraz w przekładach na kilkanaście języków. W jego twórczości dominowała tematyka polskości Ziem Zachodnich.

Zmarł 9 grudnia 1984 r., spoczął w rodzinnym grobowcu na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Był odznaczony Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego.