"Żydzi" Piotra Zychowicza

Pomimo że czytam bardzo dużo, do dej pory nie miałem okazji zapoznać się z publicystyką Piotra Zychowicza (czy to z jego artykułami czy książkami). Z racji na temat i na sławę otaczającą młodego a już znanego pisarza, z zainteresowaniem sięgnąłem po pierwszy tom jego zbioru publicystyki. Krytycy Piotra Zychowicza zarzucają mu, że publikując wywiady, jakie przeprowadził z utytułowanymi Żydami i filosemitami szkalującymi Polskę i Polaków rozpowszechnia antypolskie kłamstwa. To bardzo ciekawa kwestia odpowiedzialności publicysty za swoje teksty. Oczywiści dla czytelników byłoby lepiej, gdyby każdy z wywiadów był zakończony komentarzem autorskim oceniającym rozmówcę jako podłego kłamcę i absolutną świnię. Niemniej byłoby to samobójstwo dla dziennikarza. Nikt po takiej laurce wystawionej przez Piotra Zychowicza nie chciałby już z nim rozmawiać. Taki brak pewnych wywiadów był by stratą dla debaty o Żydach, bo wywiady zamieszczone na łamach „Żydów" są doskonałym materiałem dowodowym dokumentującym jak podli i kłamliwi są Żydzi wobec Polaków, jak Polaków i Polskę szkalują, przypisując nam najgorsze zbrodnie i najbardziej podłe motywacje. Z drugiej jednak strony Piotr Zychowicz kreuje się na obiektywnego publicystę, który chce unikać zaangażowania po jednej czy drugiej stronie. Jest to zrozumiała kreacja, pewnie dzięki niej odnosi sukcesy i zarabia, a nie wegetuje pisząc hobbystycznie teksty do niezbyt popularnych mediów. Niestety czytelnicy Piotra Zychowicza mogą traktować jako prawdę nie tylko wywiady z uczciwymi historykami, ale także wywiady z antypolskimi propagandzistami. I tu się pojawia kwestia odpowiedzialności publicysty za to, co z jego tekstów wynoszą czytelnicy. Kwestia, od której część publicystów chętnie ucieka i którą chętnie bagatelizuje. Najnowszą, 560-stronicową, publikację Piotra Zychowicza otwierają niezwykle ciekawe wywiady z jakie autor „Żydów" przeprowadził z historykami niebojącymi się pisać i mówić o sprawach niewygodnych dla społeczności żydowskiej: Shlomo Sandem autorem książki „Kiedy i jak wynaleziono naród żydowski", Tomem Segevem autorem książki „Siódmy milion. Izrael - piętno Zagłady" ukazującej dyskryminację ocalałych z holocaustu w Izraelu, profesorem Mosze Zimmmermanem krytykującym kreowanie w młodzieży izraelskiej nienawiści do Polaków, Bryanem Markiem Riggiem autorem pracy „Żydowscy żołnierze Hitlera", Elim Gatem głoszącym, że powstanie w getcie warszawskim było mitem, Normanem Finkelsteinem autorem „Wielkiej hucpy" o zbrodniach izraelskich w Palestynie i „Przedsiębiorstwa holocaust" opisującego, jak żydowscy cwaniacy z USA zarabiają na holocauście, profesorem Colinem Schindlerem opisującym syjonistów rewizjonistów, izraelskim pisarzem Icchakiem Laorem krytykującym antypolską narrację w Izraelu, Garym Kruppem o zasługach Piusa XII w ratowaniu Żydów. Na łamach pracy Piotra Zychowicza znalazły się wywiady niebudzące kontrowersji ani jednej ani drugiej strony, w tym rozmowy z: Stanisławem Aronsonem byłym żołnierzem Komendy Dywersji Armii Krajowej, byłym szefem dyplomacji Izraela i historykiem Mosze Arensem na temat Żydowskiego Związku Wojskowego (organizacji skazanej przez żydokomunę na zapomnienie), z asem lotnictwa myśliwskiego Izraela Jiftachem Spektorem, Martinem van Creveldem, Kontrowersje wzbudziła publikacja w książce „Żydzi" nieopatrzonych komentarzem wywiadów z osobnikami prezentującymi antypolskie nastawienie: Antonym Polonskym, Miriam Akavia, czy negującym rasistowską politykę Izraela Alainem Finkielkrautem. Drugą część pracy Piotra Zychowicza nosi tytuł „Rozmowy o Żydach" (pierwsza część nosiła tytuł „Rozmowy z Żydami"). W niej też znalazły się rozmowy niewygodne dla Żydów, z: Richardem Lucasem, autorem książki o zbrodniach niemieckich nazistów na Polakach „Zapomniany Holokaust", historykiem judaizmu profesorem Peterem Schäferem autorem książki „Jezus w Talmudzie", ukazującej nienawiść judaizmu do Jezusa. W części drugiej znalazł się też, budzący kontrowersje u krytyków Piotra Zychowicza, wywiad z osobą niekryjącą swoich antypolskich uprzedzeń - Aliną Skibińską. W części trzeciej pracy „Żydzi" znalazły się różne teksty Piotra Zychowicza związane z Żydami. W tym tekst: o służbie w NKWD jednego z szefów Yad Vashem Jicchaka Arada, żydowskich znajomych rodziny Bronisława Komorowskiego, kontrowersyjnych relacjach Żydów z Adolfem Eichmanem, dyskryminacji Żyda katolika w Izraelu, zatopieniu przez sowietów statku z żydowskimi uchodźcami, kreowaniu przez Żydów z USA na bohatera zbrodniarza Tewiego Bielskiego, wsparciu II RP i PRL dla powstania Izraela, żydowskim kapo z Auschwitz, walkach Żydów z Arabami, rasistowskich terrorystach żydowskich w dzisiejszym Izraelu, terroryzmie palestyńskim, zamordowaniu przez armie Izraelską amerykańskich marynarzy z USS Liberty, szmalcownikach pod niemiecką okupacją, współczesnych ortodoksyjnych Żydach przeciwnych państwu Izrael, rasistowskich zbrodniach białych Żydów na Żydach czarnoskórych, braku pomocy USA dla żydowskich uciekinierów z nazistowskich Niemiec, żydowskiej kolaboracji z okupantem niemieckim. W czwartej części swojej pracy Piotr Zychowicz zamieścił artykuły o współpracy syjonistów z komunistami w zwalczaniu w Palestynie polskich patriotów, szpiegach PRL (w izraelskim wywiadzie wojskowym, MSZ) żydowskich bezpieczniakach, którzy współpracowali na szkodę PRL z zachodnimi wywiadami. W piątej części pracy Piotra Zychowicza znalazły się teksty poświęcone kolaboracji Żydów z Rosją sowiecką po wkroczeniu na Kresy Armii Czerwonej 17 września 1939. W tym wywiady z: profesorem Jasiewicze, i pełnym antypolskich uprzedzeń Antonym Polonskym.