Kinomani mają okazję zobaczyć „Obecność 2", horror w pewnym stopniu zgodny katolicką demonologią. Akcja filmu, według twórców obrazu, opiera się na wydarzeniach, jakie miały mieć rzekomo miejsce w 1977 roku w Londynie, kiedy to samotna matka z kilkorgiem dzieci stała się ofiarą nawiedzeń demonicznych i opętań. Cierpienia rodziny zaczęły się od „niewinnej” zabawy w wywoływanie duchów z użyciem tabliczki spirytystycznej skonstruowanej przez dziewczynki na podstawie instrukcji z czasopisma dla młodzieży. Filmowy motyw zagrożenia, jakie niesie ze sobą popkultura, często kierowana do młodzieży a nawet dzieci, promująca okultyzm (w tym i wywoływanie duchów), a także konsekwencje otwarcia się na atak demonów w wyniku praktykowania okultyzmu (wywoływania duchów czy wróżenia) jest całkowicie zgodne z ustaleniami katolickich demonologów i świadectwami ofiar takich praktyk. Walkę z demonem podejmują amerykańscy demonolodzy Ed i Lorraine Warren. Ed uczył się w szkole prowadzonej przez zakonnice, jego żona czyta Biblię. W Wielkiej Brytanii bohaterowie filmu mają wykonywać misję poleconą przez Kościół katolicki z USA. Ten motyw jest dwuznaczny. W Polsce jesteśmy przyzwyczajeni do normalnej sytuacji, kiedy to zgodnie z nauczaniem Kościoła katolickiego wyznaczeni przez biskupa kapłani posługują jako egzorcyści. Jednak na Zachodzie po drugim soborze watykańskim panował chaos, duchowni bali się zajmować sprawami demonologicznymi i mogło się tak zdarzyć, że osamotniani przedstawiciele laikatu zajmowali się sprawami, którymi powinni zajmować się duchowni. Do oceny sytuacji brakuje nam wielu danych. Niemniej dziś egzorcyzmami zajmować się mogą tylko wyznaczeni duchowni. Walka z przejawami okultyzmu jest jednak obowiązkiem nas wszystkich. Wydarzenia ukazane w filmie miały mieć miejsce od sierpnia 1977 roku do 1979 roku w Enfield w północnym Londynie. Ofiarą demonicznych nękań była porzucona przez męża Peggy Hodgson i czwórka jej dzieci: 13-letnia Margaret, 11-letnia Janet, którą opętywał demon, 11-letni Johnny, i 7-letni Billy. O wydarzeniach informowała telewizja i czasopisma „Daily Mail" i „Daily Mirror". Nękana rodzina spełniała wiele cech typowych dla ofiar nękań demonicznych, nie była zapewne katolikami, była zapewne zlaicyzowana, a jej życie moralne było nieuporządkowane (czego wyrazem było porzucenie przez ojca rodziny) i wypełnione zapewne poczuciem krzywdy. Najbardziej przerażające fenomeny miały związek z 11 Janet. To ona bawiła się tabliczką spirytystyczną, to przez nią przemawiał demon, to ją demon teleportował z jednego pomieszczenia do drugiego. Wszyscy domownicy słyszeli demoniczne odgłosy, byli świadkami gwałtownego przemieszczania się mebli, stawali się ofiarami psychicznych i fizycznych nękań demona. Szczególnie prześladowane przez demona był najmłodszy z braci. Przerażające wydarzenia miały miejsca w nocy i za dnia. Świadkiem demonicznych nękań było wiele osób, w tym dziennikarzy i policjantów. Jest bardzo bogata dokumentacja, w tym fotografie i materiały wideo dotyczące fenomenu. Ciekawym motywem jest to, że demon, ignorujący dewocjonalia protestantów, okazuje strach przed sakramentaliami katolickimi (krzyżyk należący do związanego z Kościołem katolickim demonologa z USA). Innym ciekawym motywem w filmie jest to, że demon do nękania rodziny wykorzystuje dusze zmarłego ateisty poprzedniego mieszkańca domu. Ateista, jak to ateista, nawet po swojej śmierci neguje istnienie piekła i nieba. Motyw ten jest prawdopodobny, gdyż ateiści – przynajmniej w znakomitej większości - po śmierci trafiają do piekła (co objawione zostało wielu świętym) i są tam wykorzystywani oraz dręczeni przez demony. Reżyserem filmu jest James Wan („Obecność", „Szybcy i wściekli 7", „Naznaczony", „Martwa cisza", „Wyrok śmierci"). W rolach głównych wystąpili Vera Farmig, Patrick Wilson, Frances O'Connor, Lauren Esposito, Patrick McAuley, Benjamin Haigh, Maria Doyle Kennedy, Simon Delaney, Franka Potente oraz Simon McBurney. Sam obraz jest doskonale zrobiony. Wiarygodnie oddane są realia Wielkiej Brytanii końca lat siedemdziesiątych. Akcja jest dynamiczna i napawa widzów lękiem. Film słusznie ukazuje, że zabawy w spirytyzm są śmiertelnie niebezpieczne dla zdrowia fizycznego i psychicznego.