Józef Ostafin – doradca Franciszka Niepokólczyckiego

W pierwszych latach po wojnie komunistyczne sądy w Krakowie skazały na śmierć kilkaset osób. W licznej grupie skazanych, na których wykonano wyrok, znalazł się Józef Ostafin – uczestnik powstań śląskich i wojny z bolszewikami, w czasie okupacji w ZWZ-AK, później działacz organizacji antykomunistycznych. Józef Ostafin urodził się 7 marca 1894 r. w Sułkowicach pod Myślenicami w Małopolsce. W czasie nauki w krakowskim gimnazjum św. Anny działał w skautingu i „Zarzewiu” - młodzieżowej organizacji niepodległościowej organizującej drużyny strzeleckie. Po wybuchu I wojny światowej jako ochotnik wstąpił do II Brygady Legionów, w której walczył w kampanii karpackiej, na Bukowinie i Wołyniu. Po kryzysie przysięgowym i rozwiązaniu Legionów w 1917 r. wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. Już jako żołnierz Wojska Polskiego walczył w wojnie z bolszewikami oraz w powstaniach śląskich. Odznaczony został m.in. Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari. Po ukończeniu studiów na Wydziale Rolniczo-Leśnym Dubiańskiej Akademii Rolniczej w 1922 r. objął stanowisko rządcy w jednym z majątków arcybiskupów lwowskich. Później pracował w Towarzystwie Gospodarczym Wschodniej Małopolski a w latach 30. w szkolnictwie. Był znanym działaczem społecznym, prezesem Związku Legionistów w Krośnie. W 1935 r. został wybrany na posła Sejmu z listy Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem, a trzy lata później - Obozu Zjednoczenia Narodowego. Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany przez NKWD we Lwowie. Po zwolnieniu przeniósł się do Krakowa, gdzie rozpoczął działalność konspiracyjną. W 1941 r. wstąpił do Związku Walki Zbrojnej. W 1943 r. został referentem w Wydziale Rolnictwa Okręgowej Delegatury Rządu, gdzie odpowiadał za przygotowywanie akcji sabotażowych polegających na zaopatrywaniu podziemia z zasobów niemieckich firm. Poszukiwany listami gończymi przez gestapo, ukrywał się. W 1944 r. trafił do antykomunistycznej organizacji NIE. Był doradcą mjr. Mariana Głuta „Muchy” - kierownika NIE na Okręg Krakowski. Po jej rozwiązaniu działał w Delegaturze Sił Zbrojnych na Kraj, a następnie od września 1945 r. w Zrzeszeniu WiN. Brał udział w redagowaniu projektu deklaracji i wytycznych ideowych Zrzeszenia. Przygotowywał raporty i analizy na temat sytuacji po przejęciu władzy przez komunistów w Polsce. Był jednym z doradców prezesa II Zarządu Głównego WiN Franciszka Niepokólczyckiego. W połowie września 1946 r. został aresztowany i przewieziony do siedziby Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Krakowie, a po 8 miesiącach do więzienia przy ul. Montelupich. W procesie II Zarządu WiN, który odbył się 10 października 1947 r., został skazany na karę śmierci. Rodziny nie poinformowano o egzekucji. Wyrok wykonał strażnik więzienny Henryk Michalik na dziedzińcu więzienia Montelupich 13 listopada 1947 r. Miejsce pochówku nie zostało ustalone. Symboliczny grób znajduje się na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. W 1991 r. warszawski sąd unieważnił wyrok wydany w sprawie Józefa Ostafina. Źródło: ocalicpamiec.mhk.pl, krakowianie1939-56.mhk.p