„Czułem się jak na ambonie na oczach więźniów”. Bł. ks. Bronisław Komorowski

Działacz ruchu narodowego oraz duszpasterz Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku. Założył Towarzystwo Budowy Kościołów Polskich, mające być przeciwwagą dla miejscowych świątyń katolickich obsadzonych przez duchowieństwo niemieckie. 22 marca 1940 r., w Wielki Piątek, został zamordowany w lasach nieopodal niemieckiego obozu koncentracyjnego w Stutthofie.

Bronisław Komorowski urodził się 25 maja 1889 r. w Barłożnie na Pomorzu w rodzinie chłopskiej. Uczęszczał do Collegium Marianum w Pelplinie oraz gimnazjum w Chełmnie, które ukończył w 1910 r. W tym samym roku wstąpił do seminarium duchownego w Pelplinie, gdzie w 1914 r. otrzymał święcenia kapłańskie.

Początkowo był wikarym w parafii w Łęgowie koło Pruszcza Gdańskiego, w 1915 r. został przeniesiony do Gdańska. Pracę duszpasterską łączył z zaangażowaniem w działalność polityczną i społeczną na rzecz Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku. Na katechezach uczył dzieci historii i języka polskiego, od 1919 r. kazania wygłaszał już tylko po polsku.

W 1923 r. wraz z grupą działaczy polskich założył Towarzystwo Budowy Kościołów Polskich. Z jego inicjatywy w 1924 r. dawnym budynku wojskowym we Wrzeszczu otwarto kościół św. Stanisława Biskupa Męczennika, który stał się jednym z centrów polskości w Wolnym Mieście Gdańsku i głównym obiektem osiedla zamieszkanego przez Polaków.

Był delegatem i patronem Ligi Katolickiej Polaków, dzięki tej działalności powstało wiele stowarzyszeń i organizacji katolickich, m.in. Stowarzyszenie św. Zyty, Krucjata Eucharystyczna, Sodalicje Mariańskie.

W latach 1933-1934 zasiadał w Radzie Miasta jako jedyny przedstawiciel społeczności polskiej. W 1933 r. kandydował na stanowisko posła polskiego do parlamentu Wolnego Miasta.

Był członkiem i przez krótki okres wiceprezesem Gminy Polskiej, organizacji zrzeszającej gdańskich Polaków i broniącej ich praw społecznych, kulturalnych i politycznych na terenie Wolnego Miasta.

W październiku 1937 r. biskup gdański Edward O’Rourke mianował go proboszczem jednej z dwóch nowo erygowanych polskich parafii personalnych, jednak po trzech dniach pod presją nacjonalistów niemieckich decyzje ta została zawieszona.

Już pierwszego dnia wojny ks. Komorowski został aresztowany i uwięziony w gmachu Victoriaschule, wykorzystanym przez Niemców jako więzienie przejściowe. Dzień później znalazł się w 150-osobowej grupie więźniów skierowanych w pierwszym transporcie do obozu koncentracyjnego Stutthof.

Pracował więc przy karczowaniu drzew i budowie baraków. Potem przydzielono go do komanda czyszczącego obozowe kloaki. Pytany, co odczuwał, pełniąc tak specyficzną funkcję na oczach całego obozu, odpowiedział: „Czułem się jak na ambonie na oczach więźniów i dbałem o to, żeby kazanie dobrze wypadło. Myślę, że to były moje najlepsze kazania”. Pod koniec września trafił do karnej celi, gdzie był torturowany w celu wymuszenia zeznań o ukrywaniu broni w kościele.

22 marca 1940 r. w Wielki Piątek ks. Komorowski wraz kilkudziesięcioma działaczami polskimi został zamordowany w lasach nieopodal obozu. Po wojnie jego ciało ekshumowano i pochowano na gdańskim Cmentarzu na Zaspie.

W 1999 r. ks. Bronisław Komorowski znalazł się w gronie 108 polskich męczenników II wojny światowej, których papież Jan Paweł II ogłosił błogosławionymi.

Paweł Brojek

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.