W czasie wojny wieś Bołdury liczyła około tysiąca mieszkańców, w większości Polaków. 2 stycznia 1944 r. miejscowość została napadnięta przez przybyły z Wołynia oddział UPA liczący ok. 200 osób, prowadzony przez przewodników rekrutowanych z miejscowych Ukraińców, którzy wskazywali im domy Polaków.

Napastnicy podzielili się na kilkuosobowe grupy, które włamywały się do polskich domów i zabijały napotkanych Polaków, używając strzelb i pistoletów, rzadziej broni białej. Po dokonaniu rzezi do wsi wjechały furmanki, na które Ukraińcy ładowali mienie zabitych. Zabierano także inwentarz.

Ograbione gospodarstwa podpalano, oszczędzając te, które graniczyły z zabudowaniami należącymi do ludności ukraińskiej. W ten sposób puszczono z dymem około 30 gospodarstw.

W zależności od źródła istnieją rozbieżności co do liczby ofiar. Według sprawozdania Komitetu Ziem Wschodnich podczas tego ataku zamordowano 60 osób, w tym także Ukraińców z mieszanych rodzin polsko-ukraińskich. Grzegorz Hryciuk podaje liczbę ponad 100 zabitych i 40 uprowadzonych.

Część ofiar pochowali pozostali przy życiu członkowie ich rodzin, reszta ciał pozostała na miejscu zbrodni.

Źródła: Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, Wrocław 2006

Lucyna Kulińska, Dzieje Komitetu Ziem Wschodnich na tle losów ludności polskich Kresów w latach 1943-1947. Tom II. Kraków 2001

Grzegorz Hryciuk, Przemiany narodowościowe i ludnościowe w Galicji Wschodniej i na Wołyniu w latach 1931-1948, Toruń 2005