70. rocznica śmierci Ludwika Więcława ps. „Śląski”

Ludwik Więcław urodził się w 1908 r. w Leżajsku na Podkarpaciu. W miejscowym gimnazjum zdał maturę, następnie w latach 1931-1932 odbył służbę wojskową w 51. pp. w Brzeżanach. Przed wojną działał w leżajskich strukturach Stronnictwa Narodowego.

Podczas kampanii wrześniowej w szeregach Armii „Modlin” walczył w bitwie pod Mławą, a następnie w obronie stolicy. Po klęsce powrócił do rodzinnej miejscowości, gdzie podjął działalność podziemną. Od kwietnia 1940 r. służył w Narodowej Organizacji Wojskowej.

W marcu 1941 r. aresztowany przez gestapo, został wywieziony do więzienia w Przemyślu. Uciekł po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej i powrócił do Leżajska. W lipcu stanął na czele miejscowej placówki NOW, a pod koniec 1942 r. został mianowany komendantem NOW na powiat łańcucki.

Od jesieni 1943 r. jako oficer łącznikowy w oddziale partyzanckim NOW-AK Franciszka Przysiężniaka „Ojca Jana” odpowiadał za kontakty komendą Okręgu Rzeszowskiego. Po wkroczeniu Armii Czerwonej wrócił do Leżajska, gdzie uruchomił zakład garbarski, pracując w nim jako księgowy.

Zagrożony aresztowaniem przez UB, we wrześniu 1944 r. powrócił do działalności konspiracyjnej. Z początkiem 1945 r. został komendantem powiatowym Narodowego Zjednoczenia Wojskowego w Łańcucie. Rok później objął dowództwo Inspektoratu „Hanka” obejmującego powiaty: Łańcut, Przeworsk, Nisko i Janów Lubelski.

W kwietniu 1947 r. ujawnił się i wrócił do Leżajska. 22 sierpnia 1948 r. został aresztowany przez rzeszowską bezpiekę. W procesie kierownictwa Okręgu Rzeszowskiego NZW, który miał miejsce w maju 1949 r., skazano go na karę śmierci.

5 września 1949 r. por. Ludwik Więcław został rozstrzelany w więzieniu na Zamku w Rzeszowie. W 1992 r. wyrok komunistycznego sądu został unieważniony.