Marian Górecki przyszedł na świat 2 maja 1903 r. w Poznaniu. Po ukończeniu szkoły powszechnej rozpoczął naukę w szkole handlowej, a po roku przeniósł się do Gimnazjum im. Św. Jana Kantego w Poznaniu.

W wieku 17 lat wstąpił ochotniczo do wojska, by walczyć w wojnie polsko-bolszewickiej. Następnie powrócił do szkoły i po zdanej maturze wstąpił do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu. W 1928 r. otrzymał święcenia kapłańskie.

Początkowo pracował jako wikariusz w Lesznie, a następnie jako prefekt w seminarium nauczycielskim w Koźminie i Wolsztynie. Pełnił także funkcję kapelana harcerzy.

W 1933 r. został skierowany do Gdańska, gdzie został prefektem Gimnazjum Polskiego Macierzy Szkolnej. Ostatecznie mianowano go rektorem kaplicy Matki Boskiej Częstochowskiej w Nowym Porcie. Przez dwa lata był również kapelanem pomocniczym Wojskowej Składnicy na Westerplatte.

Współpracował z organizacjami polonijnymi. Jako opiekun młodzieży organizował duszpasterskie, zajęcia edukacyjne oraz finansował wycieczki. Patronował też działalności stowarzyszeń religijnych, m.in. Katolickich Stowarzyszeń Młodzieży, oraz organizacji o charakterze narodowym - Towarzystwa Ludowego pw. św. Jadwigi czy Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”.

Ks. Górecki został aresztowany 1 września 1939 r. i już następnego dnia przewieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Stutthof. W grupie kilkudziesięciu księży i nauczycieli zmuszony został do pracy nad rozbudową obozu. Pracował przy wyrębie drzewa oraz jako szklarz.

W Niedzielę Palmową 1940 r. trafił kompanii karnej. 21 marca 1940 r. czyli w Wielki Czwartek brał udział w pierwszej nielegalnej obozowej mszy świętej. Następnego dnia wraz z 65 osobami został rozstrzelany w pobliskim lesie. Po wojnie dokonano ekshumacji ciał pomordowanych i pochowano je na gdańskim Cmentarzu Zasłużonych na Zaspie.

W 1999 r. ks. Marian Górecki został beatyfikowany przez Jana Pawła II w grupie 108 błogosławionych męczenników II wojny światowej.