W obliczu niewyobrażalnych rzeczy, którymi jesteśmy świadkami, jak np. bałwochalwczy kult oddawany figurkom Pachamany w rzymskich kościołach, przywracanie w Kościele komunistycznej teologii wyzwolenia potępionej przez Jana Pawła II, upowszechnianie magii w ramach ruchu charyzmatycznego, profanowanie Najświętszego Sakramentu przez udzielanie go osobom rozwiedzionym i żyjącym w nowych związkach pojawia się w nas niepokój i ból.

Nie możemy jednak tracić nadziei, zwłaszcza w Wielki Piątek, kiedy Jezus Chrystus oddał życie dla naszego zbawienia. Jego ofiara uświadamia nam, że nawet jeśli Kościół tak po ludzku obumiera, to po to, aby zmartwychwstać. Przetrwa wszystko, bo taka jest obietnica jego założyciela.

W pierwszym rzędzie musimy się więc martwić o to, czy my robimy wszystko, czego wymaga od nas Boski Nauczyciel. Musimy pamiętać, żę On umiera przede wszystkim za moje grzechy, z powodu mojej obojętności. Pozostaje nam więc codziennie to doceniać i nieustannie się nawracać. Módlmy się i cierpmy w jedności z Kościołem - razem z nim zostaniemy pogrzebani, aby razem z nim, dzięki ofierze Chrystusa, zmartwychwstać.