1 maja 1955 roku Ojciec Św. Pius XII zwracając się do Katolickiego Stowarzyszenia Robotników Włoskich proklamował dzisiejszy dzień świętem św. Józefa rzemieślnika. W ten sposób Papież nadał religijne znaczenie świeckiemu, obchodzonemu na całym świecie od 1892 r., świętu pracy.

Tym samym dzień 1 maja stał się świętem radosnym, akcentującym szczególną godność i znaczenie pracy. Równocześnie dzień ten jest wyrazem zrozumienia i poszanowania roli pracy w duchowym rozwoju człowieka.

Świętego Józefa w ciągu roku czcimy dwukrotnie: 19 marca - jako Oblubieńca Matki Bożej, a dzisiaj jako wzór i patrona ludzi pracujących.
 
Postać św. Józefa, męża Maryi, znamy ze stron Ewangelii. Całe swoje życie św. Józef spędził jako rękodzielnik i wyrobnik w ciężkiej zarobkowej pracy. Ewangelie określają go mianem faber, przez co rozumiano wyrobnika - rzemieślnika od naprawy narzędzi rolniczych, przedmiotów drewnianych itp.
 
Prace jakie wykonywał Józef zapewniały źródło utrzymania dla Najświętszej Rodziny. Praca ta stała się także dla niego źródłem uświęcenia. Józef mistykiem nie przez kontemplację, przez uczynki pokutne czy przez dzieła miłosierdzia, ale przez pracę.

Praca pozwala najpełniej wyzwolić w człowieku uzdolnienia, energię, inicjatywę. Jest szkołą wielu cnót osobistych i społecznych, takich jak na przykład wytrzymałość, solidarność, cierpliwość, męstwo, odwaga i ład, współpraca, współzawodnictwo. Praca bogaci i łączy ludzi. Pozwala również wyrównać nierówność społeczne.
 
Przykład św. Józefa pokazuje, że Kościół na ołtarze wyniósł nie tylko książęta, biskupów, papieży i zakonników, ale także zapobiegliwych ojców, dzielne matki, rzemieślników, żołnierzy i rolników.

Agata Bruchwald

fot. Dominik Różański