Wspomnienie Sługi Bożego Wincentego Woniarskiego

W maju 2011 r. w Pelplinie zakończył się polski etap procesu beatyfikacyjnego drugiej grupy męczenników II wojny światowej. W grupie 122 kandydatów na ołtarze znalazł się albertyn Wincenty Wolniarski, zamordowany przez Niemców w tzw. transporcie inwalidów. Józef Wolniarski przyszedł na świat 21 stycznia 1874 r. w Stradowie na Kielecczyźnie. Od 1898 r. uczęszczał do gimnazjum salezjańskiego w Lombriasco we Włoszech. Po powrocie do Polski przebywał w Krakowem, gdzie poznał brata Alberta Chmielowskiego. Zafascynowany jego postacią wstąpił do Zgromadzenia Braci Posługujących Ubogim działającego przy klasztorze oo. Bernardynów w Krakowie. W 1934 r. złożył śluby wieczyste. W Zgromadzeniu pełnił funkcję wychowawcy, przełożonego kilku placówek, w tym ośrodków wychowawczych dla ubogiej młodzieży. Dwukrotnie powierzano mu funkcję generalnego przełożonego. W celu propagowania kultu Brata Alberta założył w 1932 r. wydawnictwo, w którym wydawano w okresie międzywojennym czasopisma szerzące jego idee. Podejmowane przez niego działania organizacyjne doprowadziły do rozwoju zgromadzenia i wzrostu liczby braci. Jako przełożony generalny podjął starania o wszczęcie procesu beatyfikacyjnego założyciela zgromadzenia, zabiegi te przerwał wybuch wojny. 13 stycznia 1940 r. został aresztowany przez gestapo w Krakowie w Zakładzie Wychowawczym dla chłopców prowadzonym przez Zgromadzenie. Więziony na Montelupich i w Wiśniczu, w czerwcu 1940 r. trafił do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Ostatecznie w grudniu tego roku osadzono go w obozie koncentracyjnym w Dachau. 11 czerwca 1942 r. został wywieziony tzw. transportem inwalidów do obozu Hartheim i według oficjalnego komunikatu 2 lipca zagazowany. Brat Wincenty Wolniarski jest jednym z 122 Sług Bożych, wobec których w 2003 r. rozpoczął się proces beatyfikacyjny drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej. Paweł Brojek Źródło: albertyni.opoka.org.pl