Whitney Houston była ofiarą lesbijskiej pedofilii. Taka była przyczyna narkomanii, która doprowadziła do śmierci utalentowanej piosenkarki. Odsetek pedofilów wśród homoseksualistów i lesbijek jest dużo większy niż wśród osób heteroseksualnych. Cierpienie jakie jest udziałem osób, które stały się w dzieciństwie ofiarami homoseksualnej pedofilii, prowadzi do wielu zaburzeń i działań autoagresywnych taki jak uzależnienia, często prowadzące do utraty zdrowia i tragicznej śmierci. Jedną z ofiar takiego syndromu byłą utalentowana amerykańska piosenkarka Whitney Huston, która w dzieciństwie padła ofiarą lesbijskiej pedofilii. To traumatyczne wydarzenie niewątpliwie było powodem jej uzależnienia od narkotyków, które doprowadziło do tragicznej śmierci artystki. Tragiczną historię Whitney Houston przybliża polskim widzom wyświetlany w kinach w całej Polsce, w tym i w warszawskim kinie Kinoteka, film dokumentalny „Whitney" w reżyserii Kevina Macdonalda (reżysera takich filmów jak „Ostatni król Szkocji", „Stan gry", „Wróg mojego wroga", „Jeżeli nadejdzie jutro"). Na film „Whitney" składają się niepublikowane archiwalne zdjęcia i filmy z Whitney Houston (piosenkarki znanej też w gry w filmach „Bodyguard", „Czekając na miłość", „Żona pastora"), oraz nagrane na potrzeby dokumentu wypowiedzi: Bobby Browna (męża bohaterki, piosenkarza znanego z filmów „Nigdy nie mów kocham", „Sekspedycja", „Pogromcy duchów II"), Bobbi Kristiny Brown („For Better of Worse", „The Houstons: On Our Own", „Being Bobby Brown"), Cissy Houston („Czas zabijania", „Żona pastora", „Moje córki", „Czarnoksiężnik"), Garego Houstona („The Houstons: On Our Own"), Cliva Davisa („Świt żywych trupów", „Zawód: Amerykanin", „Glee" – serial), L.A. Reida („Bumerang", „Tango i cash", „Bodyguard"). Jak przypominają w materiałach prasowych dystrybutorzy filmu „wychowywana na gwiazdę przez matkę, piosenkarkę Cissy Houston, Whitney po raz pierwszy zachwyciła tłumy w wieku 11 lat, śpiewając gospel w baptystycznym kościele New Hope w Newark. Niezwykle utalentowane dziecko pozostawało u krewnych za każdym razem, gdy Cissy jeździła w trasę. Później ciężko pracujący ojciec John przeprowadził rodzinę na przedmieścia dla klasy średniej w East Orange". Według informacji z materiałów dystrybutora „po rozwodzie rodziców Whitney opuściła dom rodzinny i zaczęła zarabiać jako modelka w Nowym Jorku. Tam zwróciła na siebie uwagę najlepszych menedżerów wytwórni płytowych, w tym prezesa Arista Records, Clive'a Davisa. Zaskoczony jej charyzmą i fenomenalnym głosem, Davis podpisał z 19-letnią Whitney kontrakt na debiutancki album. I tak w 1985 roku od hitu „Saving All My Love for You" rozpoczęła się wielka kariera Houston. Artystka wprowadziła na pierwsze miejsce list przebojów sześć kolejnych singli, siedem razy sięgnęła po statuetkę Grammy i zagrała główną rolę w filmie „Bodyguard" z 1992 roku, promowanym balladą wszech czasów „I Will Always Love You"". Jak można dowiedzieć się z materiałów dystrybutora „pasmo sukcesów stopniowo ustępowało miejsca problemom w życiu osobistym. W ciągu następnych kilku lat Whitney przeżyła burzliwe małżeństwo i rozwód z wokalistą R&B Bobbym Brownem, trafiła do kliniki odwykowej, zmagała się z odrzuceniem przez ojca oraz kompromitowała w reality show i podczas fatalnej trasy koncertowej, która miała być jej triumfalnym powrotem. Zmarła w wieku 48 lat w łazience hotelu Beverly Hills na skutek przedawkowania narkotyków". Whitney Houston urodziła się w 1963, i zmarła tragicznie w 2012 roku. Odniosła ogromny zawodowy i komercyjny sukces jako Afroamerykanka i kobieta. Miała dwóch braci. Jej matka Emily „Cissy" Houston była gospelową piosenkarka, zajęta karierą (u boku Elvisa Presleya i Arethy Franklin) nie miała czasu opiekować się dziećmi. Piosenkarkami były też jej kuzynki Dionne Warwick i Dee Dee Warwick, a matką chrzestną Aretha Franklin. Od 11 roku życia Whitney Houston śpiewała w chórze baptystycznego Kościoła Nowej Nadziei. Gdy miała 12 lat, rodzice, by zapewnić jej dobre wykształcenie i uchronić przed patologiami społeczności afroamerykańskiej, wysłali ją do katolickiej żeńskiej szkoły Mount Saint Dominic Academy w Caldwell (stan New Jersey), gdzie uczyła się też śpiewu. Wielkim dramatem Whitney Houston był rozwód rodziców (matka zdradziła ojca z pastorem). Z czasem Whitney zaczęła występować razem ze swoją matką na scenie i została modelką. Szybko osiągnęła ogromny sukces jako piosenkarka. Sukcesem okazały się też jej role w filmach. Niewątpliwie to, że była wykorzystywana seksualnie w dzieciństwie przez starszą lesbijkę (kuzynkę Dee Dee Warwick), było powodem jej narkomani i seksualnego zagubienia. Piosenkarki nie uchroniło nawet to, że pochodziła z religijnej protestanckiej rodziny. Jej zagubienie pogłębił  rozwód rodziców spowodowany romansem matki z pastorem, chciwość ojca (który ja okradał), krytyka ze strony czarnej społeczności za rzekomą zdradę czarne kultury (piosenkarka śpiewała jak biała  - nie jak murzynka), powszechna demoralizacja celebrytów (dla których narkomania była normą), brak oparcia nie tylko w rodzinie (ćpała razem z braćmi) ale i w mężu, który zakorzeniony w patriarchalnej kulturze Afroamerykanów był zazdrosny o jej sukcesy sceniczne i stosował przemoc fizyczna wobec żony, brak wzorców życia rodzinnego, który odpowiadał, za to, że nie potrafiła zająć się własną córką (powtarzała patologiczny model macierzyństwa praktykowany przez jej matkę), toksyczna relacja z przyjaciółką lesbijką, która usiłowała rozbić jej małżeństwo. „Whitney" to bardzo dobry, choć smutny film dokumentalny. Historia o artystce obdarowanej przez Boga ogromnym talentem, która zmarnowała swoje życie przytłoczona cudzymi grzechami i własną grzesznością wyrosłą z cudzej niemoralności. Opowieść, która mogłaby się skończonych happy endem gdyby bohaterka wyzwoliła się z grzechów i przyjęła miłosierdzie Boże. Poradnia Zdrowego Rodzicielstwa zaprasza >>