Niezwykłe odznaczenia: Ks. Kard. Dziwisz oraz Caritas laureatami Nagrody im. Pietrzaka

Podczas gali w Zamku Królewskim w Warszawie Kard. Stanisław Dziwisz i „Caritas Polska” zostali 5 czerwca laureatami 68. edycji Nagrody im. Włodzimierza Pietrzaka ufundowanej przez Katolickie Stowarzyszenie „Civitas Christiana”.

Nagroda obrosła tradycją. Nieprzerwanie od 1948 roku wyróżnia się nią ludzi i instytucje, honorując wybitną twórczość naukową, artystyczną, literacką oraz doniosłe osiągnięcia w działalności formacyjnej, kulturalnej i społecznej, będące świadectwem uniwersalnych wartości ludzkich i chrześcijańskich oraz postaw i dokonań, które znajdują odzwierciedlenie w życiu narodu.

Kapituła 68. Nagrody im. Włodzimierza Pietrzaka, pod przewodnictwem ks. bp. Wiesława A. Meringa – przewodniczącego Rady ds. Kultury i Ochrony Dziedzictwa Kulturowego Konferencji Episkopatu Polski, zdecydowała, że w tym roku nagroda przypadnie kard. Stanisławowi Dziwiszowi Metropolicie Krakowskiemu w dowód uznania za jego otwartość na człowieka w posłudze duszpasterskiej, szerzenie kultu i pielęgnowanie pamięci świętego Jana Pawła II. Abp. Dziwisz odbierając nagrodę nie krył wzruszenia, przyznając, że nie jest przyzwyczajony do nagród, bo to pierwsza nagroda, jaką otrzymał.

Jako świadek wielkości Jana Pawła II, przy którym wiernie trwał od początku pontyfikatu aż do ostatnich dni życia, przypomniał mniej znane fakty związane z osobą polskiego Papieża, dzieląc się osobistymi wrażeniami,. Podkreślił, że Jan Paweł II był człowiekiem żarliwej modlitwy. - Nigdy nie odmówił jej za kogoś, kto o nią poprosił. Wielu z ludzi w intencji których się modlił nie uświadamia sobie, ile doznało łask dzięki tym modlitwom. Zażartował też: - Nieraz mówię, że jego świętość przejawiała się tym, że tyle lat ze mną wytrzymał.

Nagroda powędrowała też „Caritas Polska”, instytucji charytatywnej Kościoła w uznani jej zasług, będących świadectwem chrześcijańskiego miłosierdzia, wyrażającego się w ofiarnej i profesjonalnej służbie na rzecz ubogich, wykluczonych i poszkodowanych przez los zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami.

Ks. Prałat Marian Subocz podziękował za nią w imieniu 100 tys. wolontariuszy, „którzy każdego dnia poświęcają swoje zdolności i czas Caritas.” - Staramy się widzieć człowieka od narodzenia do jego naturalnej śmierci i szanować godność każdej osoby ludzkiej- pokreślił.

Patronem nagrody jest Włodzimierz Pietrzak (1913-1944) – prawnik, pisarz i krytyk literacki, teoretyk kultury oraz publicysta, ale także działacz społeczny i polityczny oraz żołnierz Powstania Warszawskiego. Patriota, który nie wahał się chwycić za broń, gdy wybiła godzina próby. Należy do tych postaci w polskiej literaturze, które wciąż czekają na sprawiedliwą ocenę i odkrycie. Imponujący, jak na młody wiek (zginął mając 31 lat, trafiony odłamkiem granatu w sierpniu 1944 roku) jest jego dorobek literacki. Autor sześciu tomów prozy, dwóch niewielkich tomików wierszy oraz dramatu. Jego talent najsilniej wyraził się w krytyce literackiej, a tom esejów „Rachunek z dwudziestoleciem” sytuuje się w rzędzie najwybitniejszych osiągnięć krytyki literackiej okresu międzywojennego.

Był osobowością przepełnioną duchem wielkiego humanizmu wyrosłego na gruncie najlepszych chrześcijańskich tradycji europejskich i polskich. A jego największą troską była troska o właściwy kształt narodowej kultury, gdy Polska będzie wolna.

Nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka, jej wieloletnia tradycja, sytuują ją wśród najważniejszych niepaństwowych wyróżnień. Lista dotychczasowych laureatów zawiera wielkie nazwiska. Znajdują się na niej: Roman Brandstaetter, Ernest Bryll, Antoni Gołubiew, Paweł Jasienica, Jacek Kaczmarski, Krzysztof Kolberger, Zofia Kossak-Szczucka, Krzysztof Penderecki, bp Bohdan Bejze, abp Kazimierz Majdański, Krzysztof Zanussi, Józef Skrzek czy ks. Jan Twardowski.

Alicja Dołowska

fot. Patrycja Woźniak

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.