Nie wolno nam akceptować tej patologii. Musimy non stop walczyć z antyklerykalnymi bredniami. Pomocą w tej krucjacie prawdy jest książka Grzegorza Kucharczyka.„Nienawiść i pogarda. Dwa stulecia walki z Kościołem” wydana przez Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej imienia księdza Piotra Skargi.

Antyklerykałowie cynicznie gloryfikują zbrodnicza Rewolucje Francuską, której celem była całkowita likwidacja katolicyzmu i Kościoła. Wierni katolicyzmowi duchowni i świecy byli brutalnie mordowani przez rewolucyjne wadze państwowe. Podczas rewolucji władze wymordowały 3000 księży. Nowe przepisy przewidywały karanie śmiercią za takie przestępstwa polityczne jak udział w nielegalnych mszach.

Rewolucyjne władze stworzyły państwowy ''kościół''. Duchowni tej sekty byli funkcjonariuszami państwowymi. Cały majątek kościelny upaństwowiono. Władze zlikwidowały wszystkie zakony, zakazały noszenia sutann. Systematycznie i z premedytacją niszczono kościoły i inne budynki katolickie. Wprowadzono nowy republikański kalendarz (10-dniowy tydzień). W 1798 roku armia francuska pod wodzą zbrodniarza Napoleona zlikwidowała państwo kościelne i uwięziła papieża (w 1799 Pius VI zmarł we francuskim więzieniu). Bonaparte starał się nie dopuścić do wyboru nowego papieża, a gdy się to nie udało, to kolejny papież Pius VII też został uwięziony z rozkazu Napoleona.

Inspiratorami antykatolickich prześladowań byli masoni nazywający się liberałami (ich działania nie miały jednak nic wspólnego z wolnością). Liberowie przejęcie władzy wykorzystywali do praktykowania antykatolickiego terroru. Liberalny terror usprawiedliwiany był hasłami wolności i postępu (tymi samymi hasłami swoje zbrodnie usprawiedliwiali naziści i komuniści, a dziś anty wolnościowe praktyki pod tymi hasłami są dziełem współczesnej lewicy). Liberalna ''wolność'' polegała na odbieraniu katolikom wolności, prawa kształcenia i wychowywania dzieci zgodnie z katolicyzmem.

Antykatolickie prześladowania kontynuowane były we Włoszech. Karbonariusze (ekstremistyczny odłam masonerii) realizowali swe plany wbrew ludności tubylczej przywiązanej do katolickiej państwowości. W Piemoncie na przełomie 1851-1856 wprowadzono pierwszą serię antykatolickich przepisów. Zlikwidowano zakony, upaństwowiono własność kościoła. Przepisy te wprowadzane były systematycznie na terenie całych Włoch wraz z zajmowaniem przez Piemont kolejnych ziem (proces ten zakończył się w 1870 roku, wtedy też wprowadzono przymusowe cywilne małżeństwa i rozwody, kult wodzów politycznych).

W Niemczech ustawodawstwo antykatolickie wprowadzał Bismarck (popierany przez liberałów, nacjonalistów i protestantów). Zabroniono duchownym pracy w oświacie, wprowadzono państwowy nadzór nad seminariami, usunięto część zakonów z Niemiec.

Kolejna fala represji antykatolickich we Francji miała miejsce w latach 1876 do 1879. Poprzedziła ją Komuna Paryska, podczas której motłoch mordował kapłanów. W 1876 władze we Francji przejęli masoni. Całkowicie zlaicyzowano szkolnictwo, usunięto zakony z Francji, zakazano duchownym pracy w edukacji, zlikwidowano szkoły katolickie, upaństwowiono kościoły i kapliczki, by mogli z nich korzystać ateiści, masoni i sataniści, obłożono kościół wysokimi podatkami. Następna fala prześladowań ze strony rządzącej we Francji masonerii miała miejsce w 1905 roku, kiedy ponownie podporządkowano kościół państwu i upaństwowiono mienie kościelne. Antykatolickie prześladowania wzbudzały entuzjazm masonerii i były popierane przez intelektualistów (np. Emila Zole).

W wyniku rozbiorów Polski 10 milionów katolików znajdowało się pod władzą schizmatyckiej Rosji. Katolicy byli non stop prześladowani. Schizmatyckie władze Rosji szczególnie nienawidziły katolików obrządku wschodniego – unitów. W latach trzydziestych i czterdziestych XIX wieku carat zlikwidował większość katolickich zakonów i wypędził większość biskupów.

Antykatolicki terror masonerii ukazał swoje szkaradne oblicze również i w Ameryce. W 1824 w Meksyku władze przejęła masoneria, Na podstawie przepisów z 1857 i 1859 roku władze upaństwowiły mienie kościelne, zlikwidowały zakony, zaświadczyły szpitale, cmentarze, działalność charytatywną. Powołano do życia kościół schizmatycki lojalny wobec władzy. W 1861 wybuchło pierwsze powstanie katolickie. W 1915 władze zintensyfikowały prześladowania katolików, masowe mordowanie księży i palenie kościoły. W części prowincji zakazano odprawiania mszy w dni powszednie, pogrzebów katolickich, udzielania sakramentu chorych. Umierający mogli wyspowiadać się tylko w obecności urzędnika. W 1917 roku mowa konstytucja wprowadziła: powszechną laicką edukację, zakaz istnienia zakonów, zakaz kultu religijnego poza świątyniami, potwierdzała upaństwowienie mienia kościelnego. Kolejni prezydenci (jak zawsze należący do masonerii) kontynuowali represje. Dodatkowo nieznani sprawcy podkładali bomby pod kościoły. W 1926 roku władze wygnały z Meksyku księży innej narodowości, karały księży drakońskimi karami za nieprzestrzeganie antykatolickich przepisów, kontynuowały tworzenie kościoła schizmatyckiego. Policja mordowała katolików dumnych ze swej wiary. W niektórych prowincjach wprowadzono przymusowe małżeństwa księży. Masoneria z Meksyku, USA i całego świata popierała prześladowania katolików.

W końcu 1926 roku w Meksyku wybuchło katolickie powstanie Cristiada, Przez trzy lata ubodzy chłopi walczyli z armią rządową. Powstańcy byli torturowani i mordowali przez żołnierzy. Po powstaniu represje były kontynuowane. W 1934 roku wprowadzono ustawę o „wolnym i socjalistycznym wychowaniu młodzieży”, na podstawie której szerzono anty katolicyzm i swobodę seksualną. Dopiero w latach 1990-1993 zniesiono anty katolickie przepisy.

W 1910 w Portugalii upaństwowiono majątki kościelne. Władze usunęły: krzyże z budynków publicznych, kapelanów z wojska. Zakonników i biskupów zmuszono do emigracji. Zakazano ostentacyjnego kultu religijnego np. publicznego odmawiania różańca (Matka Boska w Fatimie nawoływała więc do łamania przepisów).

W 1931 roku lewicowe władze Hiszpanii: wygnały zakonników, upaństwowiły majątek kościelny, zlaicyzowały szkolnictwo. Od chwili przejęcia władzy przez lewice lewicowe bojówki niszczyły kościoły. W 1932 usunięto katechezy ze szkół i wypędzono jezuitów. W 1933 władze zlikwidowały zakony i podporządkowały kościół państwu. W 1936 roku kolejne wybory minimalnie wygrał Front Ludowy zdominowany przez komunistów. Celem lewicy była rewolucja bolszewicka w Hiszpanii. Od 1936 roku w ramach lewicowego terroru lewica spaliła setki kościołów i budynków katolickich, wymordowała tysiące kapłanów i działaczy opozycji. Bestialstwo lewicowców dotyczyło też zmarłych, których zwłoki wywlekano z grobów i profanowano. Katolicy byli mordowani nawet za to, że nie chcieli bluźnić Bogu. Od 1936 do 1939 lewicowcy (ściśle współpracujący komuniści, masoni i liberałowie) zamordowali w Hiszpanii 7.000 kapłanów w systematycznie zorganizowanej akcji eksterminacji, zniszczyli 22.000 kościołów.

Kolejna fala antykatolickich prześladowań miała miejsce w Niemczech po 1933 roku. Przywódcy narodowych socjalistów, Hitler i jego towarzysze, byli ateistami i anty klerykałami. Nazistom nie były obce praktyki okultystyczne. Jedyną opozycją wobec nazistów był Kościół katolicki, który od samego początku ich rządów krytykował ideologie narodowego socjalizmu. Od 1935 media znajdujące się pod kontrolą nazistów prowadziły nieustanną kampanię oszczerstw pod adresem Kościoła. W 1936 roku naziści zlikwidowali wszystkie katolickie szkoły, organizacje młodzieżowe, tytuły prasowe i Akcje Katolicką. Młodzież przymusowo wcielono do Hitlerjugend. Już od 1935 roku Pius XI publicznie w swoich przemówieniach potępiał nazizm. W 1937 roku papież opublikował antynazistowską encyklikę „Mit brenennder Sorge”. Podczas II wojny światowej niemieccy narodowi socjaliści wymordowali prawie 2000 polskich kapłanów i ponad 200 zakonnic.

Jan Bodakowski