Leszek Żebrowski zdradza sekrety historii Polski z lat 1939 -1989
Nakładem wydawnictwa Capital ukazał się zbiór tekstów historycznych Leszka Żebrowskiego „O najnowszej historii Polski 1939-1989. Szkice i artykuły”. Jak deklaruje w swoim wstępie Leszek Żebrowski „w zakresie naszej najnowszej historii istnieje jeszcze bardzo wiele »białych plam« – zagadnień niezbadanych i nieopisanych, życiorysów, wydarzeń. Naszym obowiązkiem jest szukać, dopisywać, poprawiać to, co już zrobione. Mamy tragiczną spuściznę po okresie Polski Ludowej (1944–1989) – panowanie bardzo ścisłej cenzury w ramach restrykcyjnych wymogów ideologicznych spowodowało, że w licznych przypadkach „dzieła” historyczne były farsą. W latach następnych, po 1989 roku, sytuacja tylko nieznacznie się poprawiła”.
Na łamach pracy „O najnowszej historii Polski 1939-1989. Szkice i artykuły” czytelnicy znajda informacje o: udziale kobiet w narodowych formacjach wojskowych, duszpasterstwie NSZ, problemach ze scaleniem NSZ z AK, działalności ruchu narodowego podczas II wojny światowej, fałszowaniu historii NSZ, antypolskich kłamstwach Żydów o postawie Polaków podczas II wojny światowej, fałszowaniu historii marca 1968, podszywaniu się komunistów pod żołnierzy wyklętych, kolaboracji z komunistami, luksusach, w jakich żyli przywódcy PZPR, potrzebie dekomunizacji.
Według Wikipedii Leszek Żebrowski „jest synem Franciszka Żebrowskiego i Ireny z domu Siedleckiej. Miał starsze rodzeństwo, brata Włodzimierza i siostrę Barbarę. Jego ojciec brał udział w kampanii wrześniowej. W czasie okupacji był oficerem ZWZ i AK na ziemi łomżyńskiej. Po wojnie ukończył Oficerską Szkołę Prawniczą i pracował jako sędzia Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie. Więziony w okresie stalinowskim. Później był działaczem ZBoWiD”.
Sam Leszek Żebrowski „ukończył studia ekonomiczne na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1979 był pracownikiem naukowym Instytutu Organizacji, Zarządzania i Ekonomiki Przemysłu Budowlanego ORGBUD. Na początku lat 90. był szefem Działu Dokumentacji Instytutu Historycznego im. Romana Dmowskiego. W latach 1992–2002 pracował w Urzędzie do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na stanowisku naczelnika komórki weryfikacji. Od 2002 do 2012 był pracownikiem Archiwum m.st. Warszawy”.
Leszek Żebrowski „od połowy lat 80. prowadzi badania dziejów polskiego podziemia niepodległościowego w czasie II wojny światowej i po 1945 (korzystał wówczas z dokumentów pozyskanych w bibliotece Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR). Specjalizuje się w dziejach polskich narodowych organizacji konspiracyjnych w okresie II wojny światowej (Narodowych Sił Zbrojnych, Narodowej Organizacji Wojskowej) i narodowego odłamu żołnierzy powojennego podziemia antykomunistycznego (w tym Narodowego Zjednoczenia Wojskowego), w dziejach komunistycznej konspiracji i partyzantki z lat 1942–1945 oraz stalinowskiej bezpiek”.
Leszek Żebrowski publikował „artykuły dotyczące swoich badań historycznych m.in. w »Naszym Dzienniku«, „Naszej Polsce”, portalu internetowym pch24.pl oraz w prasie polonijnej. W latach 90. pisał również dla dziennika „Nowy Świat” i „Gazety Polskiej”. W okresie późniejszym jego artykuły ukazywały się także w m.in. „Nowym Państwie”, „Historii Do Rzeczy”, „Innych Obliczach Historii” czy „Gazecie Polskiej Codziennie”. Jest też publicystą Radia Maryja, Telewizji Trwam i Telewizji Republika oraz autorem haseł z Encyklopedii „Białych Plam”, głównie na tematy NSZ, NOW, NZW, GL, AL, UB, oraz biogramów osób związanych z tymi organizacjami”.
Według Wikipedii Leszek Żebrowski „latach 70. i 80. działał w opozycji antykomunistycznej. Współpracował z Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W 1980 wstąpił do NSZZ „Solidarność”. Pisał w podziemnych tygodnikach „Głosie” oraz „Ładzie”. Współpracował także z Wydawnictwem Unia Nowoczesnego Humanizmu. Należał do odwołującego się do tradycji Narodowej Demokracji nieformalnego stronnictwa politycznego określanego salonem Napoleona Siemaszki”.
W III RP Leszek Żebrowski miał „w 1993 i 1997 kandydował bez powodzenia do Sejmu z listy komitetu Porozumienie Centrum-Zjednoczenie Polskie, a następnie Ruchu Odbudowy Polski jako bezpartyjny kandydat rekomendowany przez Porozumienie Kombatanckich Organizacji Niepodległościowych. Współpracował także z Ligą Republikańską. Zasiada w radzie historycznej Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych. W 2012 poparł zainicjowaną przez Stowarzyszenie KoLiber akcję „Goń z pomnika bolszewika” i wszedł w skład jej Honorowego Komitetu Poparcia. W 2013 został jednym z doradców Ruchu Narodowego. Jest członkiem rad nadzorczych Fundacji „Ojczyzna, Rodzina, Własność” oraz Fundacji Imienia Generała Georga S. Pattona”.
Niektórzy internauci oskarżali go tajną współpracę z SB, sam Leszek Żebrowski zwrócił się o autolustracje.
Leszek Żebrowski jest autorem takich publikacji jak:
- Brygada Świętokrzyska NSZ.
- Narodowe Siły Zbrojne. Dokumenty, struktury, personalia. T. 1, 2 (NSZ-AK), 3 (NSZ-ONR).
- Narodowe Siły Zbrojne na Podlasiu. T. 1, 2, 3.
- Tajne oblicze GL-AL i PPR. Dokumenty. T. 1–3.
- Żołnierze wyklęci. Antykomunistyczne podziemie zbrojne po 1944 roku.
- Kryptonim „Orzeł”. Warszawski Okręg Narodowego Zjednoczenia Wojskowego 1947–1954.
- Brygada Świętokrzyska NSZ w fotografiach i dokumentach, Warszawa: Capital s.c., 2014
- Narodowe Siły Zbrojne. Dokumenty 1942-1944. T.1.
- Paszkwil Wyborczej. Michnik i Cichy o Powstaniu Warszawskim.
- Mity przeciwko Polsce. Żydzi. Polacy. Komunizm 1939-2012. T. 2.
- Walka o prawdę. Historia i polityka. Warszawa: Carnet Books, 2013
- Zatruwanie pamięci. Jedwabne, Naliboki, Koniuchy (1941-1944).
- W szponach czerwonych. Komunizm i (post)komunizm w Polsce po 1944 r.
- Warszawa 44 Krew i Chwała. Powstanie Warszawskie 1944 narzędzie dawnej i współczesnej polityki.
Jan Bodakowski
Źródło: Jan Bodakowski
