Halina Żurowska urodziła się 24 czerwca 1905 we wsi Olszanica na Podkarpaciu. Ukończyła Wydział Rolnictwa na Politechnice Lwowskiej. Do wybuchu wojny II wojny światowej pracowała w majątku Boniowice pod Dobromilem.

W 1939 r., po wysiedleniu z majątku przez sowietów, przedostała się do Węgier. Przebywała w bazie przerzutowej Związku Walki Zbrojnej, gdzie została zaprzysiężona jako kurierka. W czerwcu 1940 r. powróciła do Polski. W strukturach krakowskiego ZWZ pełniła funkcję zastępcy kierownika komórki przerzutowej „Południe”.

Od wiosny 1941 r. była kurierką Komendy Głównej ZWZ w łączności z okręgami wschodnimi, a w latach 1942-1943 szefem łączności Obszaru Lwów Tajnej Organizacji Wojskowej. Po scaleniu TOW z AK pełniła funkcję kurierki do zadań specjalnych Kedywu AK.

Podczas powstania warszawskiego była łączniczką w Batalionie „Iwo”. Następnie tę samą funkcję pełniła w Zgrupowaniu „Radosław”, biorąc udział w walkach na Czerniakowie. W połowie września 1944 r. została ranna i trafiła do powstańczego szpitala. Po klęsce znalazła się w obozie jenieckim, gdzie przebywała do kwietnia 1945 r.

W październiku 1945 r. wróciła do kraju. W latach 1945-1947 była kurierką Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość pomiędzy krajem a Rządem RP na Uchodźstwie. Wielokrotnie przewoziła tajne dokumenty z Polski na Zachód i odwrotnie. Przez pewien czas przebywała w brytyjskiej strefie okupacyjnej.

29 września 1948 r. została aresztowana przez UB w Gdańsku. Po trwającym rok śledztwie skazano ją na karę śmierci. Wyrok wykonano 21 września 1949 r. w więzieniu na warszawskim Mokotowie. Miejsca pochówku do dzisiaj nie odnaleziono.