Wideo. Zmarł Kornel Morawiecki, Max Kolonko, Korwin ... Rozmowy bez cenzury - Bodakowski i Paszko – 30.09.2019

Według Encyklopedii Solidarności Kornel Morawiecki urodził się 9 V 1941 w Warszawie. Był absolwentem Wydziału Fizyki Uniwersytetu Wrocławskiego „(1963); w 1967 doktorat. Od 1963 pracownik naukowy Instytutu Fizyki, następnie Instytutu Matematyki Politechniki Wrocławskiej. W III 1968 uczestnik strajków studenckich na PWr, następnie wydawca i kolporter (...) m.in. w czasie pochodu 1 V ulotek wzywających do obrony represjonowanych studentów; od VIII 1968 drukarz ulotek i plakatów, uczestnik akcji plakatowej przeciw interwencji wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji, następnie uczestnik rozwieszania klepsydr upamiętniających śmierć Jana Palacha, malowania napisów na murach. Drukarz i kolporter ulotek potępiających pacyfikację protestów na Wybrzeżu w 1970. 1979-1980 współpracownik Klubu Samoobrony Społecznej we Wrocławiu; od jesieni 1979 współorganizator druku, kolportażu, następnie redaktor naczelny niezależnego miesięcznika „Biuletyn Dolnośląski". W I 1980 napisał i wspólnie z redakcją „BD" rozpowszechnił oświadczenie potępiające inwazję Związku Sowieckiego na Afganistan. W VI 1979 (z Jerzym Petryniakiem, Zbigniewem Oziewiczem, Januszem Gorylem, Zbigniewem Duszakiem, Włodzimierzem Winciorkiem, Garetem Sobczykiem) witał Jana Pawła II w Warszawie, Częstochowie i Krakowie biało-czerwonym transparentem z napisem: „Wiara Niepodległość"; w Warszawie na pl. Zwycięstwa był to jedyny transparent o treści niepodległościowej".

Kornel Morawiecki „w VIII 1980 z zespołem „BD" wspomagał strajki solidarnościowe z robotnikami Wybrzeża. Od IX 1980 współorganizator „S" na Dolnym Śląsku; członek „S" na PWr, w VI 1981 delegat na I WZD Regionu Dolny Śląsk, delegat na I KZD, jeden z inspiratorów „Posłania do narodów Europy Wschodniej"; współredaktor gazety plakatowej „Nasze Słowo". Przygotował i drukował odezwy NTS w jęz. rosyjskim do żołnierzy sowieckich stacjonujących w Polsce. 14 IX 1981 zatrzymany na 48 godz. pod zarzutem podważania sojuszu z ZSRS, zwolniony po poręczeniu przez rektora PWr i pod groźbą „S" strajku powszechnego w Regionie Dolnośląskim; w X i XI 1981 odbyło się kilka rozpraw przed Sądem Rejonowym we Wrocławiu".

Najbardziej znany był Kornel Morawiecki ze swojej działalności w stanie wojennym. „13 XII 1981 uniknął zatrzymania: wieczorem przewoził sprzęt poligraficzny i wydrukowany 12 XII 1981 nakład kolejnego nr. „BD" do kolportażu; upoważniony przez Władysława Frasyniuka do wydawania i podpisywania oświadczeń jego nazwiskiem; organizator podziemnej struktury drukarskiej i kolportażowej RKS „S", redaktor podziemnego pisma „Z Dnia na Dzień" (1. nr drukowany w nocy 13/14 XII 1981 i kolportowany rano we wrocławskich fabrykach); od V 1982 w składzie RKS, następnie w związku z różnicą zdań z W. Frasyniukiem nt. metod działania zrezygnował z członkostwa w RKS. W VI 1982 współzałożyciel Solidarności Walczącej, do 1990 przewodniczący; redaktor podziemnego pisma „Solidarność Walcząca". 9 XI 1987 aresztowany, przewieziony do Warszawy, przetrzymywany w AŚ Warszawa-Mokotów, 30 IV 1988 podstępem zmuszony do opuszczenia kraju, powrócił po 3 dniach, deportowany z lotniska w Warszawie do Wiednia bez prawa powrotu. Emisariusz spraw polskich na spotkaniach w Anglii, USA i Kanadzie. Na wieść o strajkach powrócił nielegalnie do kraju w końcu VIII 1988 i stanął na czele SW".

Kornel Morawiecki był przeciwnikiem „Okrągłego Stołu w 1989; ujawnił się na zjeździe założycielskim Partii Wolności w VI 1990. W 1991 redaktor naczelny pisma „Dni". 1993-2009 pracownik Pwr".

Według Wikipedii Konel Morawiecki „W 1990 zgłosił swoją kandydaturę w wyborach prezydenckich, nie udało mu się jednak zebrać wymaganych 100 tys. podpisów do jej zarejestrowania. 7 lipca 1990 założył Partię Wolności, z której ramienia bez powodzenia kandydował w wyborach parlamentarnych w 1991. W czasie telewizyjnej kampanii wyborczej wywrócił przed kamerami telewizyjnymi okrągły stół, co miało symbolizować jego sprzeciw wobec porozumień Okrągłego Stołu. W 1993 jego partia weszła w skład Ruchu dla Rzeczypospolitej, w wyborach w tym samym roku ponownie ubiegał się o mandat poselski. Później działał w Ruchu Odbudowy Polski i zasiadał we władzach tej partii. W 1997 z ramienia ROP oraz w 2007 jako bezpartyjny z ramienia Prawa i Sprawiedliwości, kandydował do Senatu".

Jak przypomina Wikipedia „6 stycznia 2010 ogłosił start w wyborach prezydenckich w tym samym roku. Poparcia kandydatowi udzieliła też KPN-OP, której lider Adam Słomka został szefem sztabu wyborczego kandydata. 10 maja 2010 Kornel Morawiecki został zarejestrowany jako kandydat przez PKW. W wyborach zajął 10. (ostatnie) miejsce, otrzymując 21 596 głosów (0,13%). W drugiej turze zadeklarował oddanie głosu na Jarosława Kaczyńskiego. W wyborach samorządowych w 2010 bez powodzenia kandydował z ramienia KWW Polski Kierunek do sejmiku województwa dolnośląskiego. W wyborach parlamentarnych w 2011 także bezskutecznie ponownie startował do Senatu z ramienia własnego komitetu „Wolni i Solidarni" w okręgu nr 8 we Wrocławiu. Jego kandydatura była popierana przez Prawo i Sprawiedliwość, które nie wystawiło tam swojego kandydata. W tym samym roku został redaktorem naczelnym dwutygodnika ''Prawda jest ciekawa – Gazeta Obywatelska''".

Z Wikipedii można się dowiedzieć, że w „w 2015 ponownie zgłosił swoją kandydaturę na prezydenta, jednak nie zebrał liczby podpisów wystarczających do jej rejestracji. Został potem współpracownikiem Pawła Kukiza i w wyborach parlamentarnych w tym samym roku otworzył listę zorganizowanego przez niego komitetu wyborczego wyborców Kukiz'15 do Sejmu w okręgu wrocławskim. Uzyskał mandat poselski, otrzymując 26 101 głosów. Prezydent Andrzej Duda wyznaczył go następnie na marszałka seniora Sejmu VIII kadencji. 14 kwietnia 2016 zrezygnował z członkostwa w klubie poselskim Kukiz'15 w związku z oddaniem za niego głosu przez posłankę Małgorzatę Zwiercan w głosowaniu nad wyborem sędziego Trybunału Konstytucyjnego i usunięciem jej z klubu. Kornel Morawiecki oświadczył, że musiał opuścić na chwilę Salę Posiedzeń, a posłanka wiedziała, że w ten sposób chce zagłosować. 19 kwietnia został odwołany ze składu Komisji Etyki Poselskiej (w której członkostwo ograniczono do przedstawicieli klubów). 18 maja założył (wraz z Małgorzatą Zwiercan i Ireneuszem Zyską) koło poselskie Wolni i Solidarni, którego został przewodniczącym. Posłowie ci wspólnie powołali również partię o tej samej nazwie, zarejestrowaną 18 listopada tego samego roku. W 2018 powołany na przewodniczącego Rady do Spraw Działaczy Opozycji Antykomunistycznej oraz Osób Represjonowanych z Powodów Politycznych. W 2019 został ogłoszony kandydatem PiS do Senatu w okręgu nr 59. Zmarł 30 września 2019 w Warszawie na skutek nowotworu trzustki".

Jan Bodakowski