Twitter usunie polityków

Cała sprawa dotyczy zakazu publikacji reklam politycznych na Twitterze. Wskutek tego pojawiły się naciski, aby Facebook uczynił podobnie. Na chwile obecną kłamanie na platformie Marka Zuckerberga nie jest w żaden sposób zakazane. Facebook oficjalnie przyznał, że nie będzie weryfikował faktów przedstawianych w ramach kampanii politycznych, czy ogłoszeń polityków. Redaktor Emily Stewart zarzuca więc platformie, że tymi regulacjami umacnia ona pozycję prezydenta USA Donalda Trumpa.

Działania Facebook są na tym polu dwuznaczne. Z jednej strony oficjalnie w ramach walki z tak zwaną “mową nienawiści” (hate speach) wprowadza weryfikacje faktów (fact-checking), a z drugiej strony w przypadku osób mających realny wpływ na społeczeństwo uważa, że nie jest to potrzebne. Zarazem wyraża zgodę na okłamywanie wyborców dla pozyskiwania poparcia i dojście do władzy. W tym samym czasie równocześnie cenzuruje wypowiedzi obrońców życia jako kłamstwa. Równocześnie firma usunęła ogłoszenie polityczne godzące w senatora Lindsey Grahama (republikanina), że wspiera lewicowy Nowy Zielony Układ. Cała sprawa ukazuje, że Facebook wykorzystuje regulaminy do dbania o własne wpływy polityczne i nie koniecznie są to działania wymierzone wyłącznie w prawicową scenę polityczną, co w kontekście Amerykanów oznacza republikanów.

Wypowiedź Jacka Dorseya, szefa Twittera, że “Podjęliśmy decyzje zatrzymania wszelkich reklam politycznych w skali globu. Uważamy, że polityczny przekaz powinien być zarobiony, niekupiony. Dlaczego? Z kilku powodów…” rozpętała burzę. Internauci w swych komentarzach mówili, że oczekują odpowiedzi od Facebook, niektórzy wręcz odnieśli się do usunięcia całej platformy. Dorsey wskazał, że dzięki technikom maszynowego uczenia oraz technikom microtargeting połączonych z deep fakes jest możliwe kłamanie na niespotykaną skalę milionów ludzi. Dlatego wycofał się z reklam, bo uważa, że czym innym jest informowanie o sposobach rejestracji do wyborów na tle kupowania wyświetleń dowolnej treści, nawet jeśli nie zgadza się z oceną moralną platformy.

Od strony marketingu posuniecie Jacka Dorseya jest strzałem w dziesiątkę, bo powoduje, że użytkownicy zyskują zaufanie, iż ich głos na platformie ma znaczenie i że to oni kształtują nawzajem swoje poglądy. Kryje się w tym naiwność, bo myślenie stadne opisane przez Gustava Le Bonna odciska swe piętno na jednostkach w starciu z grupą.

Politycy dalej mają możliwość wysyłania tweets. Jedyne, co się zmienia to, że ich wiadomości nie będą promowane za pieniądze. Wedle tego, co ogłosił Dorsey kryje się w tym zagrożenie dla obywateli. Zdaniem komentatorów szef Twitter wybrał czas do ataku na konkurencję, bowiem Facebook ogłosił kwartalne wyniki finansowe. Związany z Poolhouse Will Ritter wskazał, że Twitter nie jest oczkiem w głowie reklamy politycznej jako, że jest zdominowany przez boty, aktywistów, a także dziennikarzy.

Twitter ma trzy miliardy dolarów przychodu rocznie. Wzrosły one o jedną czwartą z roku na rok. Facebook w tym samy roku, 2018, miał siedemnaście tysięcy dwieście sześćdziesiąt dwa tysiące milionów dolarów. To oznacza, że jeśli chodzi o pieniądze na jeden dolar dla Twitter przypada prawie sześć tysięcy dla Facebook. Tym samym posunięcie ze strony Dorseya jest kroplą w morzu możliwości jakie ma Mark Zuckerberg. W przypadku Stanów Zjednoczonych Federalna Komisja Łączności w rozdziałach od trzystu dwanaście od trzystu piętnaście reguluje kwestie reklam i informacji politycznych.

Mark Zuckerberg w wypowiedzi na Facebook snuje wizję, że “głos i ekspresja miały znaczenie dla postępu w czasie historii” świata. Nie ma tutaj jednak jednoznacznego wskazania jaki światopogląd polityczny i dlaczego jest promowany na platformie. Poza hasłami o neutralności światopoglądowej kryje się operacja ustawiania układów politycznych, promowania partii oraz prób ustalania rządów zgodnych z wewnętrzną linią programową tego mediów społecznościowego.

Przy ogólnej skali zarobków siedemdziesiąt pięć milionów dolarów Donalda Trumpa w cyfrową  reklamę polityczną wydaje się kroplą w morzu. Jednak po przemnożeniu przez dziesiątki polityków i osób żądnych władzy pojawia się poważny biznes. Reklamy wymierzone z Democratic National Committee w Donalda Trumpa na Facebook kosztowały w 2019 roku trzy miliony dolarów na samym Facebook.

Jacek Skrzypacz