Dwanaście ruchów społecznych marksistów ujawniono

Cytowany tutaj wybór ilustruje jaką wizję świata polecają ludzie odwołujący się do klucza marksistowskiego. Sam wybór ruchów społecznych nasuwa przekonanie o popieraniu rewolucji jako środka przemiany społeczeństwa. Brakuje tutaj organizacji, a także działań odwołujących się do tradycji, czy chęci powrotu czegoś z przeszłości.

Wśród nich pojawiła się Rebelia Wyginięcia. Zebrała ona siedem milionów sześćset tysięcy uczniów. Za swój cel postanowiła między innymi pod hasłem walki ze zmianami klimatu opowiedzieli się przedstawiciele stu osiemdziesięciu pięciu krajów. Elementem uzupełniającym zmagania z klimatem były strajki w ramach siedemdziesięciu central związkowych z całego globu. Do tego grona zaliczono jako sukces również Tydzień Globalności w Organizacji Narodów Zjednoczonych (Week of Global). Wybór ten wskazuje, że dzieci są tutaj narzędziem do kreowania polityki, co skomentował w ramach cytowanej organizacji urugwajski dziennikarz Eduardo Galeano. Wskazał, że łączy się tutaj kwestie jak będzie wyglądała praca z usuwaniem gazów cieplarnianych. Tym samym ten ruch stał się symbolem zaprzęgnięcia dzieci do ekologizmu, czyli idei stawiającej ekologię ponad wszelką miarę oraz rozsądek.

Zainteresowanie wzbudził również Sudan z „trzecią rewolucją” w mieście Atbara. Wskazali, że obywatele wykazali się cywilnym nieposłuszeństwem. Jest to znamienne, bo ukazuje, że Sudan stał się tutaj symbolem operowania w ramach prawa, ale w kierunku użycia go jako narzędzia tworzeniami przemiany. Zostanie przez kobietę Nemat Abdullah Khair odpowiedzialnym za system sprawiedliwości w kolegium rządzącym Sudanem. Znamienne, że zyskał tutaj na znaczeniu fakt, że została kobieta, a nie osoba posiadająca wybitne osiągnięcia na polu prawodawstwa, czy mająca doświadczenie sądownicze. O tym nie ma mowy. Wprowadzenie „cywilnej demokracji” ma tu znaczenie, bo to sugeruje, że istnieje możliwość przejmowania świata arabskiego w poczet ideologii islamu, który w Sudanie ma blisko dziewięćdziesiąt sześć procent ogółu wszystkich wyznawców.

Chile z kolei urosło do symboli przemian w kwestiach socjalnych i równości. Pod tym hasłem kryje się jednak nic innego, jak narzucanie innym systemu opartego o biurokracje, a ograniczające swobodę działań ludzi. Znów jako motor Postępu są ukazywani studenci. Efektem tego jest podważanie prawideł ekonomii. Jedno z nich głosi, że nie ma darmowych obiadów. Pod naciskiem prezydent Sebastian Pinera odwołał spłatę części pożyczek studenckich. Instytut Transnarodowy ogłosił za sukces sytuacje w której jedna osoba bierze pieniądze i ich nie zwraca.

Nie zabrakło również odniesienia do Szwajcarii oraz protestów kobiet w kontekście gender. Strajk pań znany jako Frauenstreik lub Grève des Femmes sprowadzał się do wyrównania płac, ochrony zatrudnienia i udzielenia wakatów dla kobiet, aby posiadały własną reprezentację. Zmiana nazw ulic na rzecz strajkujących państw uznano za jedno z osiągnięć tego ruchu. Tym samym pogrzebano tradycję nadawania przestrzeni publicznej w kontekście historycznym, osób kluczowych dla tożsamości danego kraju, mających dłuższe uzasadnienie historyczne niż bieżące wydarzenia. Pojawiło się tu ostrzeżenie, że nazwy obok nas są używane do kształtowania jak myślimy (co z drugiej strony nie jest też niczym nowym).

Pojawił się również Honk Kong jako następny symbol walki o demokrację z przywódcą protestów Carrie Lamem. Nie zabrakło również utworzenie ponad czterystu kilometrowego ludzkiego łańcucha przez pięć i pół miliona kobiet. Oczywiście w celu promocji gender na terenie indyjskiej Kerali.

Do tego dochodzi jeszcze kalifornijska ustawa o Bankowości Publicznej wskazująca, że właścicielami banków mogą  być ludzie. Efektem tego było powstanie trzydziestu pięciu banków „społecznych”. Całokształtu dopełnia Algieria jako echo walki z systemem kolonialnym, stanowiska o braku karania za używanie narkotyków przez trzydzieści jeden agencji Organizacji Narodów Zjednoczonych (w ramach tak zwanego Chief Executive Board), wsparcie szkockiego rządu dla działań walki ze zmianami klimatu jako „zwycięstwo zdrowego rozsądku”, ustanowienie tak zwanych „małżeństw” homoseksualnych w Tajlandii, a także zatrzymanie budowy elektrowni węglowej przez sędziów w Kenii.

Przytoczone powyżej wzory do naśladowania łączą w sobie chęć zmiany tego, co jest bez oglądania się na przeszłość, powoływanie się na gender i zrównoważonych rozwój (socjalizm w ekonomii przeciw wolnemu rynkowi), ekologizm, a także narzucanie, co będzie uznawane za „zdrowy rozsądek”.

Jacek Skrzypacz