Już na samym początku epidemii belgijski rząd wydał zalecenie, aby szpitale nie przyjmowały chorych z domu opieki. Wychodzono bowiem z założenia, że trzeba ratować najpierw ludzi młodych, a nie oddawać respiratory starszym.

Zalecenie nie było prawem, a tam gdzie nawet szpitale nie były oblegane, lekarze odmawiali przyjmowania starszych pacjentów z domów opieki, którzy tym samym zostali skazani na śmierć. W państwie, gdzie zalegalizowano eutanazję, szacunek dla życia ludzi starszych, tym bardziej chorych, przestał właściwie istnieć. Lekarze nie mają poczucia obowiązku ratowania ich życia.