WYBITNY narodowiec zamordowany przez Niemców! Potworne bestialstwo!

Roman Rybarski urodził się 3 sierpnia 1887 r. w Zatorze w pow. wadowickim w rodzinie mieszczańskiej. Już od 13. roku życia zarabiał na utrzymanie korepetycjami. Od 1906 r. studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Na studiach związał się z ruchem narodowym, działał w Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, a od 1910 r. w Lidze Narodowej.

W 1911 r. wyjechał do Londynu i Oxfordu, zaś w 1912 r. był w Stanach Zjednoczonych i Włoszech. Rok później uzyskał habilitację i jako docent rozpoczął wykłady na UJ. Od 1916 r. wydawał miesięcznik Rok Polski o tematyce społeczno-gospodarczej.

W 1917 r. został profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1918-1919 był członkiem Delegacji Polskiej na Konferencję Pokojową w Paryżu. W 1919 r. objął funkcję podsekretarza stanu w ministerstwie byłej Dzielnicy Pruskiej, a od lutego 1920 r. pracował w Ministerstwie Skarbu.

Po upadku rządu Witosa we wrześniu 1921 r. porzucił działalność polityczną dla pracy naukowej, w latach 1921–1923 na Politechnice Warszawskiej, a następnie na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie objął kierownictwo Katedry Skarbowości. Cały czas pozostawał jednak aktywnym działaczem Związku Ludowo-Narodowego.

Wkrótce stał się czołowym publicystą „Gazety Warszawskiej”, pisał również do głównego organu prasowego endecji - „Myśli Narodowej” oraz wielu innych periodyków. W 1926 r. wszedł do kierownictwa Obozu Wielkiej Polski - Wielkiej Rady. W tym samym roku wydał książkę „Naród, jednostka i klasa”, którą uważa się za wyraz całości jego politycznych poglądów i przemyśleń.

W 1928 r. został powołany do Zarządu Głównego Stronnictwa Narodowego. Z jego ramienia w latach 1928-1935 zasiadał w Sejmie II i III kadencji, pełniąc funkcję prezesa klubu SN.

Mimo pełnionych funkcji, w latach 30. polityczna rola Rybarskiego była znikoma. Był on znany jako zwolennik demokracji parlamentarnej i gospodarki wolnorynkowej. Głosił konieczność stałości prawa gospodarczego, niskich podatków i nienaruszalności własności prywatnej. Jednocześnie uważał za szkodliwe przymusowe ubezpieczenia społeczne, monopole i koncesje.

Poglądy te we własnym obozie stawiały go w opozycji do młodego pokolenia radykalizujących narodowców. Jednocześnie okres ten był znaczący dla jego publicystycznego i naukowego dorobku, powstało wówczas kilkadziesiąt prac naukowych, będących próbą odpowiedzi na aktualne problemy ekonomiczne w kraju i poza jego granicami, m.in. „Przyszłość gospodarcza świata”, „Przyszłość gospodarcza Polski”, „Podstawy narodowego programu gospodarczego”.

Po agresji niemiecko-sowieckiej Rybarski uczestniczył w pracach Komitetu Obrony Stolicy, cały czas pozostając aktywnym działaczem w konspiracyjnym Stronnictwie Narodowym. Działał również w Głównej Radzie Politycznej grupującej obecne w podziemiu najważniejsze polskie partie polityczne. W ramach Delegatury Rządu RP na Kraj kierował Departamentem Skarbu Państwa Podziemnego, działał także w Radzie Głównej Opiekuńczej.

Na fali aresztowań działaczy Stronnictwa w maju 1941 r. trafił na Pawiak, a stamtąd do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, gdzie był jednym z organizatorów ruchu oporu. Został rozstrzelany 6 marca 1942 r.