Biurokraci, pieczeniarze, karierowicze, nepoci, szubrawcy i kanalie ze wszystkich narodów pod słońcem, wysłani przez rządzące państwami członkowskimi szajki, utworzyły bandę, która przyjęła patetyczną nazwę Komitetu Praw Człowieka. To objaw wyjątkowej zuchwałości, zwłaszcza jeśli się zważy, że zdecydowana większość państw członkowskich ONZ ma bardzo wysokie długi publiczne. Oznaczają one, że rządy tych krajów uprawiają handel niewolnikami, kupując spokój społeczny za cenę wpędzania własnych obywateli w coraz głębszą niewolę lichwiarskiej międzynarodówki. Już to wystarczy do całkowitej dyskredytacji moralnej Organizacji Narodów Zjednoczonych, bez względu na to, jakie tytuły i jakie apanaże przyznawaliby sobie łajdacy uzurpujący sobie prawo reprezentowania „narodów”, których wolnością tak frymarczą. Ale nigdy nie jest tak dobrze, albo – jak kto woli – nigdy nie jest tak źle, żeby nie mogło być jeszcze lepiej – albo – jak kto woli – jeszcze gorzej. Oto szajka, która nazwała się Komitetem Praw Człowieka, właśnie utraciła okazję, by siedzieć cicho, to znaczy – pożerać złupione dobra w dyskrecji i odosobnieniu i wydała wyrok uznający, iż Irlandia złamała zobowiązania w zakresie praw człowieka, bo państwo to nie zgodziło się zadośćuczynić żądaniu pani Amandy Mellet, która pragnęła zamordować swoje nienarodzone jeszcze dziecko z powodu stwierdzonej u niego wady serca. Orzeczenie wydane przez Komitet Praw Człowieka bardzo uradowało panią Wandę Nowicką, małżonkę „filozofa i astrologa” i matkę Michała Nowickiego, który w swoim czasie pochwalił mord polskich oficerów w Katyniu z uwagi na to, że ułatwił on przeprowadzenie komunistycznej rewolucji w Polsce. Pani Nowicka wyraża nadzieję, że wyrok ten doprowadzi również w Polsce do zmiany prawa w kierunku legalizacji zabijania dzieci przed urodzeniem na żądanie ich matek. Nie da się ukryć, że orzeczenie Komitetu Praw Człowieka Organizacji Narodów Zjednoczonych otwiera przed ludzkością nowe perspektywy. Oczywiście omnia principia parva sunt, co się wykłada, że wszelkie początki są skromne, toteż i Komitet Praw Człowieka zaczyna od najbezpieczniejszej strony, to znaczy – od legalizacji, a nawet od wymuszania legalizacji mordowania dzieci jeszcze nieurodzonych. One ani nie głosują, ani nie protestują na ulicach, bo w ogóle nie są jeszcze w stanie wydać z siebie głosu – ale przecież na tym chyba ONZ nie poprzestanie? Jestem pewien, że do katalogu praw człowieka już niebawem zostanie dopisane uprawnienie do mordowania ludzi nawet już urodzonych, bo przecież nie ma żadnej istotnej różnicy między człowiekiem na minutę przed urodzeniem, a człowiekiem w minutę po urodzeniu. Nie ulega wątpliwości, że proklamowanie tego nowego prawa człowieka spotka się z niezwykle życzliwym przyjęciem, bo przecież ludzie już urodzeni stwarzają jeszcze więcej problemów, niż ludzie przed urodzeniem. Już choćby to, że – zwłaszcza gdy osiągną pewien wiek – zajmują znacznie więcej miejsca w przestrzeni, w większym stopniu zanieczyszczają środowisko naturalne, a przede wszystkim nie ma żadnego dowodu, że ich istnienie jest konieczne. Skoro zatem nastąpi legalizacja pozbawiania życia nie tylko ludzi jeszcze nieurodzonych, ale również ludzi urodzonych, to ludzkość z pewnością przeprowadzi radykalną kurację przeczyszczającą. Mam nadzieję, że przede wszystkim uwzględni osoby aprobujące ten kierunek w rodzaju pani Wandy Nowickiej, czy jej potomstwa, którego egzystencja nie wydaje się wcale niezbędna. Niech każdy doczeka spełnienia swoich najskrytszych pragnień, nawet jeśli ze względów oportunistycznych jeszcze nie ośmiela się ich głosić bez skrępowania.