Katarzyna Faron przyszła na świat 24 kwietnia 1913 r. w Zabrzeży pod Nowym Sączem. Gdy miała pięć lat, zmarła jej matka. Od tego momentu wychowywała się u bezdzietnych krewnych zamieszkałych w miejscowości Kamienica.

W 1930 r., jako 17-letnia dziewczyna, wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny w Starej Wsi k. Brzozowa na Podkarpaciu. Przyjęła imię zakonne Celestyna.

Uzdolniona pedagogicznie, kwalifikacje zawodowe do pracy wychowawczej zdobywała na kursach w ochronkach i przytułkach dla dzieci we Lwowie, Poznaniu i Przemyślu. W 1936 r. uzyskała dyplom wychowawczyni przedszkola.

W 1938 r. złożyła śluby wieczyste i została skierowana na placówkę do Brzozowa na Podkarpaciu, gdzie powierzono jej zorganizowanie i prowadzenie ochronki i przedszkola. Tuż przed wybuchem wojny została przełożoną tamtejszego domu zakonnego.

W czasie niemieckiej okupacji dalej prowadziła ochronkę, zorganizowała też punkt pomocy potrzebującym. W lutym 1942 r. otrzymała polecenie zgłoszenia się na komendę gestapo w Brzozowie - krewni właściciela budynku, w którym mieszkały siostry, prowadzili punkt kontaktowy AK.

Oskarżona o działalność konspiracyjną, została aresztowana i osadzona w więzieniu w Jaśle, a następnie w Tarnowie. Z początkiem 1943 r. przewieziono ją do Auschwitz. Tam zmuszono ją do pracy przy kopaniu rowów.

Wkrótce zachorowała na tyfus plamisty i świerzb, z czasem choroba przeszła w gruźlicę płuc z powtarzającymi się krwotokami. W kwietniu 1943 r. została skierowana do odrębnego baraku, gdzie przetrzymywano chorych.

Modliła się intensywnie w różnych intencjach, także za swych prześladowców, na nieodłącznym różańcu zrobionym z chleba. Zmarła z wycieńczenia 9 kwietnia 1944 r. w noc Zmartwychwstania Pańskiego. Ciało zostało spalone w obozowym krematorium.

Siostra Celestyna Faron została beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II w Warszawie 13 czerwca 1999 r. w grupie 108 polskich męczenników.