Drifting - Targi motoryzacyjne, Nadarzyn 2019 - rozmawia Jan Bodakowski

 

Karolina Pilarczyk na swojej stronie internetowej zdradziła, że „drift podbił moje serce w 2004 r. Na zawodach ¼ mili organizowanych przez Stowarzyszenie Sprintu Samochodowego, Maciej Polody zrobił pokaz driftu i od razu wiedziałam, że to jest to, co chce robić. Rok później kupiłam BMW E36 328, zablokowałam most i wystartowałam w pierwszej w Polsce imprezie z cyklu Drifting Cup 2005 zorganizowanej przez Wielkopolski Automobilklub, „GT" oraz Toyo Tires. W nocy przed zawodami Maciej Polody namówił mnie bym wzięła udział. No i wystartowałam – w butach na obcasie i na oponach, na których jeszcze musiałam wrócić do Warszawy. W 2008 r. zdobyłam jako pierwsza kobieta w Polsce licencję Polskiej Federacji Driftingu. Obecnie posiadam też licencję FORMULA DRIFT PRO2 w USA, KING OF EUROPE PRO1, King of Asia, Drift Open. Jako jedna z pierwszych osób w Polsce zdecydowałam się zbudować auto do driftu z silnikiem LS GM V8".

 

Karolina Pilarczyk posiada dwa auta „w Europie – PREDATOR LSX 376 6.2 V8 Supercharger 800KM i RAPTOR LS3 6.2l 500KM, oba zbudowane na bazie Nissan 200sx s14a, w USA Nissan 200sxs14a LS +Vortech Supercharger V7 600KM".

Mistrzyni zdobyła tytuł „Queen of Europe 2016 i 2017. Startuję w FORMULA Drift Pro2 w USA, Drift Kings w Europie, DMP i Drift Open w Polsce".

Jak można się dowiedzieć ze strony Karoliny Pilarczyk „drifting to obecnie najdynamiczniej rozwijający się sport motorowy. Polega na celowym zerwaniu przyczepności kół samochodu przy dużej prędkości i kontrolowaniu poślizgu na jak najdłuższym odcinku. Najważniejsze w tej dyscyplinie jest posiadanie samochodu tylnonapędowego i dużych umiejętności za kierownicą. Drifting wywodzi się z Japonii, gdzie już w latach 60-tych uprawiany był na górskich serpentynach. Moda na jazdę poślizgami szybko przekroczyła granice kraju Kwitnącej Wiśni i trafiła do Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Australii. To Amerykanom zawdzięczamy jego globalną popularyzację, dzięki odpowiedniej oprawie – zawody to wielki show – całe rodziny pokochały ten widowiskowy sport. Do Europy drifting w obecnej formie trafił w pierwszej połowie lat 90-tych. Uroki tego sportu docenili również Niemcy, którzy co roku na torze Hockenheim organizują zawody Drift Challenge. Pierwsze zawody w Polsce odbyły się w 2005 roku. Liczba publiczności oraz rosnąca popularność tej dyscypliny sprawiły, iż powstała Polska Federacja Driftingu, a zawody rozpisane w 2006 roku były etapem eliminacji Mistrzostw Europy. Od 2008 roku zawody driftingowe w Polsce rozgrywane są cyklicznie".

 

Jak można się dowiedzieć z Wikipedii „w Japonii powstała pierwsza profesjonalna liga driftingowa − D1, która obecnie posiada również edycje w Malezji i Nowej Zelandii, dawniej również w USA i Wielkiej Brytanii (tam później przemianowana na European Drift Championship, obecnie już nieistniejąca liga). W USA największa seria to zawody Formula Drift, która również ma swój odłam Formula Drift Asia, która jest rozgrywana na torach w Azji południowo-wschodniej i Australii.

 

Pierwsze zawody w Polsce odbyły się w roku 2006. Zostały zorganizowane przez Polską Federację Driftingu (PFD) pod nazwą TDC (Toyo Drift Cup). Od tamtej pory PFD co roku organizuje cykl zawodów driftingowych. W roku 2008 powstała kolejna organizacja, która najpierw organizowała zawody BMW Drift Day, potem JDA (Japan Drift Attack), a w roku 2010 całą serie pod nazwą Drift Open. W 2010 jako organizator kolejnej serii pojawiło się również, znane z zawodów na 1/4 mili, „SSS" (Stowarzyszenie Sprintu Samochodowego).

 

Samochodami używanymi w driftingu są głównie tylnonapędowe coupé, przeważnie samochody japońskie takie jak: Nissan Silvia, Nissan 200SX(s13, s14, s15), Nissan Skyline (wersje tylnonapędowe takie jak GTS-t), Toyota Corolla AE86, Toyota Supra, ale także Mazda RX-7, Mazda MX-5 (Miata), Toyota Soarer. Ostatnio popularność zyskują także samochody amerykańskie, a w zawodach europejskich także samochody produkcji europejskiej, głównie BMW, czasem Ford Sierra czy też Opel Omega, Opel Manta lub Fiat Uno.

Mistrzowie Polski: Przemysław Jańczak (2005, 2006, 2009), Bartosz Stolarski (2007, 2013, 2014), Bartłomiej Owczarek (2008), Maciej Bochenek (2010, 2012), Paweł Trela (2011, 2016), Jakub Przygoński (2015, 2017, 2018).

W latach 2016 i 2017 tytuł Drift Kings Queen zdobyła Karolina Pilarczyk.

 

Techniki driftu

Linking − polega na przeniesieniu większej części masy auta na przednią część pojazdu za pomocą krótkich, lecz energicznych naciśnięć pedału hamulca w momencie, gdy rozpoczyna się zakręt. Wtedy koła tylnej osi tracą przyczepność i rozpoczyna się poślizg samochodu.

Clutch Kick − tzw. „strzał sprzęgłem", polegający na chwilowym naciśnięciu pedału sprzęgła, zredukowaniu biegu i bardzo szybkim, energicznym puszczeniu go w trakcie przejeżdżania przez zakręt. Powoduje to gwałtowną utratę przyczepności kół.

Lift Off Drift (Race Drift, Kensei Drift) − wykonuje się ją przy wejściu w zakręt puszczając na krótko pedał gazu, efektem czego jest powstanie niewielkiej nadsterowności powodującej poślizg, który kontroluje się operowaniem pedałem gazu i kontrowaniem kierownicą. Technika ta używana jest przy większych prędkościach w łagodniejszych zakrętach.

Feint Drift − przed zakrętem wykonuje się skręt w kierunku przeciwnym do kierunku zakrętu, a następnie gwałtownie skręca się kierownicą we właściwą stronę rozpoczynając w ten sposób poślizg.

Dirt Drop Drift (Ground Drift) − polega na wyjechaniu tylną osią poza tor, gdzie przyczepność opon jest dużo mniejsza, co staje się przyczyną poślizgu.

E-Brake Drift (Emergency Brake Drift, Side Brake Drift) − najbardziej znana technika, polega na zaciągnięciu hamulca ręcznego przy wciśniętym sprzęgle, w momencie wchodzenia w zakręt.

Backward Entry Drift - podobna technika driftu jak E-Brake Drift różniąca się tym iż hamulec ręczny został zaciągnięty wcześniej i na dłużej aby wejść maksymalnie bokiem, prawie tyłem, w zakręt i energicznym wciskaniu pedału gazu aby koła odzyskały przyczepność.

Jump Drift − tzw. „podskok", wykonuje się go na zakręcie przejeżdżając przez tarkę tylnym kołem, które w tym momencie podskakuje i można dzięki temu uzyskać chwilowy brak przyczepności oraz nadsterowność samochodu.

Long Slide Drift − jest to długo trwający drift, rozpoczyna się go za pomocą np. hamulca ręcznego dużo wcześniej przed zakrętem. Wymagana jest do tego duża prędkość samochodu.

Over − technika polegająca na mocnym naciśnięciu pedału gazu w momencie wchodzenia w zakręt. Wskutek buksowania kół samochód traci przyczepność i przechodzi w poślizg kontrolowany. Dodatkowym efektem wizualnym jest duża ilość dymu z opon. Technikę tę można wykonać tylko jeśli auto dysponuje wysoką mocą silnika (zob. muscle car).

Drift − technika polegająca na driftowaniu zazwyczaj na prostym odcinku drogi od jednej krawędzi drogi do drugiej".

 

Jan Bodakowski