Tajemnice egzorcyzmów, nienawiści lewicy do symboliki religijnej i cierpienia przebłagalnego
/
Tematem przewodnim najnowszego numeru miesięcznika ''Egzorcysta'' jest cierpienie przebłagalne za bliźnich, czyli ekspiacja. Z łamów demonologicznego czasopisma czytelnicy mają okazje dowiedzieć się też o wielu innych ciekawych i ważnych kwestiach.
Ks. Francesco Bamonte ICMS, przewodniczący Międzynarodowego Stowarzyszenia Egzorcystów (A.I.E.) w artykule przestrzegającym przed parapsychologią opisał też, jak kapłan niebędący egzorcystą ma się zachować, gdy zwróci się do niego o pomoc wierny twierdzący, że jest ofiarą nadzwyczajnej działalności demona (nawiedzeń, nękań czy opętań).
Jak informuje ksiądz Bamonte kapłan, do którego przychodzi wierny podejrzewający, że jest ofiarą nadzwyczajnego działania demona, musi wysłuchać osobę, wypytać ją o naturę zjawiska, rozważyć czy jest ona ofiarą agresji demona. Warto by kapłan dowiedział się od wiernego czy nie ma on zaburzeń psychicznych, czy ma do czynienia z praktykami okultystycznymi, czy w jej rodzinie były okultystyczne tradycje, czy występują symptomy nawiedzenia demonicznego (znajomości spraw i języków, które wierny nie powinien znać).
Kapłan niebędący egzorcysta musi pamiętać, że praktykowanie okultyzmu przez osobę, która zwróciła się o pomoc, nie oznacza, że osoba ta automatycznie jest nawiedzana przez demona. O nawiedzeniu demonicznym nie świadczy też to, że petent z rodziną jest ofiarą serii nieszczęść.
Na łamach marcowego miesięcznika ''Egzorcysta'' siostra dr Lidia Węgrzynowicz OPs pisząc o znaczeniu symboliki religijnej w przestrzeni publicznej, przypomniała, że środowisko zewnętrzne wpływa na nasze zachowanie, czego często nie jesteśmy tego świadomi — symbole kulturowe, w tym i symbole religijne, które powstają na przestrzeni wieków i nie są aktami jednorazowej kreacji, odbieramy podświadomie.
Obecność krzyża w przestrzeni publicznej sprawia, że staramy się nie czynić zła. Taki pozytywny wpływ symboliki religijnej w przestrzeni publicznej skłania wrogów katolicyzmu, którzy chcą, byśmy czynili zło, do usuwania symboliki religijnej z przestrzeni publicznej, by symbolika ta pozytywnie nie oddziaływała na ludzi.
Współcześnie symbolika religijna zastępowana jest symboliką promującą konsumpcyjny styl życia, by skłonić ludzi do największych zakupów i zapewniania zysków korporacjom. Celem takiej świeckiej symboliki jest warunkowanie ludzi nie do czynienia dobra, ale do konsumpcji.
Siły antykatolickie zmieniają znaczenie symboliki religijnej poprzez profanowanie symboli religijnych. Celem sił antykatolickich jest kształtowanie w ludziach pogardy dla Boga i innych ludzi.
Tematem numeru jest ekspiacja, pisząc o niej, ks. dr hab. Aleksander Posacki stwierdził, że „ofiara Chrystusa na krzyżu jest całkowicie doskonałą i pełną ekspiacją za grzechy. Ta sama ofiara dokonuje się w ofierze eucharystycznej. Zamysłem Zbawiciela było, aby ofiara dokonana raz na krzyżu trwała ustawicznie w Najświętszej Eucharystii, będąc tą samą rzeczywistością i zachowując tę samą moc. Skuteczność ofiary eucharystycznej (błagalnej, czy zadośćczyniącej) płynie ze śmierci Chrystusa”.
W wywiadzie na łamach najnowszego numery miesięcznika ''Egzorcysta'' siostra Anna Kaczmarczyk ze Zgromadzenia Sióstr Służebnic Wynagrodzicielek Najświętszego Serca Jezusa wskazała, że jej zgromadzenie zostało „obdarowane charyzmatem wynagradzania, tzn. zostałyśmy zaproszone do poznawania i naśladowania życia Jezusa szczególnie w jego wymiarze wynagradzającym. Charyzmat ten zawiera dwa istotne elementy: po pierwsze, ewangeliczną wizję świata, dziejów, społeczeństwa i człowieka, po drugie, świadectwo świadomego i inspirowanego miłością oddania sprawie zbawienia człowieka poprzez ustawiczną modlitwę, szczególnie adorację eucharystyczną oraz służbę bliźnim realizującą się w wychowaniu, edukacji, dobroczynności”.
Z zainteresowaniem czytelników miesięcznika ''Egzorcysta” w marcowym numerze może się spotkać też artykuł autorstwa dr Tomasza Teluka, w którym konserwatywny publicysta opisał historie papieży, który rezygnowali ze swojego urzędu.
Jan Bodakowski
Źródło: redakcja
