Tematy tabu w powojennym Izraelu

Żydzi mają wiele trupów w szafie, tematów, które są tabu. I nie wolno ich poruszać, bo mogłyby pokazać, jak jedni Żydzi potrafili być podli wobec innych Żydów. Wiele z takich tematów poruszył w swojej książce "Żydzi" Piotr Zychowicz (na pracę składają się artykuły i wywiady przeprowadzone przez autora). Jednym z rozmówców Piotra Zychowicza był Tom Segev autor pracy „Siódmy milion", który opisał powszechną pogardę Żydów z Palestyny dla ocalałych z holocaustu europejskich Żydów. Ofiary Holocaustu były przez palestyńskich syjonistów pogardzane za swoją słabość, za to, że potulnie dały się wymordować Niemcom. Ocalali z Holocaustu Żydzi byli przez Izraelczyków postrzegani jak tchórzliwe szczury, które ocalały w kanałach, kosztem tych Żydów, którzy byli pomordowani. Dla palestyńskich syjonistów Żydzi ocaleni z Holocaustu mieli być drastycznie odmienni od palestyńskich Żydów, odważnych i walecznych. W Izraelu ocaleni z Holocaustu Żydzi zmuszani byli do milczenia o swoich cierpieniach. Izraelczycy gardzili ocalałymi również z tego powodu, że ci nie byli syjonistami (i nie emigrowali do Palestyny przed wojną wraz z syjonistami). Ta niechęć do ofiar Holocaustu obecna była i w czasie II wojny światowej, kiedy to żydowskie gazety w Palestynie i USA milczały o eksterminacji Żydów pod niemiecką okupacją. Życie palestyńskich Żydów podczas II wojny światowej było przyjemne - przed niemieckimi oddziałami skutecznie broniła ich armia brytyjska. W latach trzydziestych syjoniści współpracowali z nazistami. Agencja Żydowska i nazistowskie Niemcy razem organizowali migracje niemieckich Żydów do Palestyny – syjoniści nie chcieli w Palestynie uchodźców uciekających przed prześladowaniem niemieckich nazistów, tylko chcieli świadomych syjonistów. Do Izraela nie wpuszczano starych i schorowanych, witano tylko młodych i użytecznych dla wspólnoty Żydów. Przybyli musieli porzucać dotychczasowe profesje (np. handel) i przyjmować nowe użyteczne społecznie zawody. Dopiero „w latach sześćdziesiątych, gdy w Jerozolimie rozpoczął się proces Adolfa Eichmanna, temat holocaustu stał się tematem jeden" i „najważniejszym punktem izraelskiej tożsamości". Po latach Holocaust się strywializował i jest instrumentalnie wykorzystywany w izraelskiej propagandzie (co przerażające Żydzi sami uwierzyli w swoje propagandowe kłamstwa). Izraelska tożsamość zbudowana na kłamstwach propagandy Holocaustu okazała się słaba tak bardzo, że dziś Izraelczycy występują masowo o obce obywatelstwa, by porzucić swoją ojczyznę w Palestynie, gdy będzie ona zagrożona. Drugim tematem tabu obecnym w społeczności żydowskiej jest udział Żydów w armii niemieckiej podczas II wojny światowej. Kwestię tę opisał w swojej książce „Żydowscy Żołnierze Hitlera" Bryan Mark Rigg. Według podanych przez niego informacji na 17 milionów walczących w formacjach niemieckich, 150.000 Żydów służyło w armii niemieckiej podczas II wojny światowej (60.000 pół-Żydów, 90.000 ćwierć-Żydów, 10.000 stuprocentowych Żydów, w tym 21 generałów, 7 admirałów, 1 feldmarszałek). Choć pobór do armii niemieckiej był przymusowy to żydowscy żołnierze byli dumni ze swojej służby - często tradycje wojskowe wynosili z rodziny, armię uważali za apolityczną i chcieli walczyć z wrogami swojej ojczyzny, Niemiec. Władze nazistowskie nakazały usunąć w 1940 Żydów z armii, dowództwo rozkaz ten zignorowało (bo nie potrafiło wyszukać w armii Żydów). Wyrzucenie z armii było z jednej strony tragedią emocjonalna dla patriotycznie nastawionych żydowskich Niemców, a z drugiej chroniło ich przed śmiercią na froncie (trafiali do obozów pod sam koniec wojny). Wyrzucani starali się jednak o powtórne przyjecie do służby. Dzięki bohaterskim czynom na polu walki można było zostać w armii a nawet otrzymać certyfikat niemieckiej krwi. Każde takie podanie było osobiście i bardzo wnikliwie analizowane przez Adolfa Hitlera (co zresztą pokazuje jakimi globalnie nieistotnymi sprawami zajmował się on podczas wojny). Warto pamiętać, że żydowscy żołnierze armii niemieckiej, podobnie jak inni Żydzi nie byli świadomi Holocaustu. Po wojnie często emigrowali do Palestyny i brali udział w wojnie o utworzenie Izraela. Dziś żydowscy weterani III Rzeszy są dumni ze swojego kombatanctwa.