Nakładem Instytutu Pamięci Narodowej ukazała się praca Tomasza Butkiewicza „Napola. Młoda elita Adolfa Hitlera”. Publikacja przybliża historie elitarnych nazistowskich szkół Napola (Nationalpolitische Erziehungsanstalten), które od 1933 do 1945 zajmowały się edukacją i wychowaniem młodych chłopców do roli elit władzy w narodowosocjalistycznych Niemczech.

 

Rewolucja narodowosocjalistyczna była rewolucja młodych. Największe poparcie robotnicza socjalistyczna lewicowa partia Hitlera zdobyła na uniwersytetach wśród studentów i wykładowców szkół wyższych. Naziści jak wszyscy lewicowcy odrzucali burżuazyjne społeczeństwo i chrześcijańskie normy.

 

Napola była elitarną siecią szkół średnich głównie dla chłopców. Celem jej powstania było ukształtowanie w duchu narodowosocjalistycznym, w bezwzględnym posłuszeństwie przywódcy i partii, militaryzmie, rasizmie, zdrowych fizycznie i wykształconych, przyszłych elit III Rzeszy.

 

Narodowi socjaliści kładąc nacisk na wychowanie polityczne w duchu rozwoju fizycznego, kontynuowali działalność istniejących pd XIX wieku licznych organizacji (lewicowych, centrowych i prawicowych), które poprzez aktywność fizyczna kształtowały politycznie niemiecką młodzież.

 

Cechą szkół Napola była, poprzez umieszczenie szkół i internatów poza miastami, separacja uczniów od rodziców, wykorzenienie ich z nienawidzonych przez narodowych socjalistów wartości chrześcijańskich. By wykorzeniać młodzież z chrześcijaństwa narodowi socjaliści stworzyli własną świecką obrzędowość, w której niezwykle istotny był kult wodza, i odwołanie się do germańskiego pogaństwa.

 

Celem narodowych socjalistów było, podobnie jak dzisiaj lewicy, poprzez edukacje stworzenie nowego człowieka, z tym, że ten nowy nazistowski człowiek miał być czystym rasowo Germaninem, zakorzenionym w kolektywie (wolnych od indywidualizmu), ukształtowanym przez pogańską germańską etykę. Edukacja nazistowska miała utrwalić w uczniach eugeniczne i rasowe przekonania.

 

Choć jest to politycznie niepoprawne, to dziś w epoce chorób cywilizacyjnych wynikających z braku aktywności fizycznej, niezdrowego odżywiania się (nadmiaru cukru, tłuszczów, i chemicznego jedzenia), trzeba oddać nazistom, że byli prekursorami troski państwa o zdrowie obywateli (jako piersi rozpoczęli walkę z nikotynizmem). Po przejęciu władzy NSDAP położyła nacisk na rozwój tężyzny fizycznej dzieci i młodzieży. Sport miał służyć rozwojowi fizycznemu a nie rozrywce. Naziści krytykowali model w którym dzieci i młodzież kosztem rozwoju fizycznego przeładowywane były nadmiarem informacji wykuwanych na pamięć.

 

Swoje działania naziści kierowali głównie do chłopców. Szkoły Napola tworzone były z inicjatywy kierownictwa SA (bardziej lewicowych i proletariackich nazistowskich bojówek, na czele których stali homoseksualiści) a nie samej NSDAP. Dla działalności tych szkół nie było podstawy prawnej w przepisach. Prócz rozwoju fizycznego przykładano wagę do propagowania wśród uczniów przekonania o przynależności do elity, odrzucanie strachu przed śmiercią, posłuszeństwo władzy. Wiedza w szkołach Napola nie była priorytetem, elita nazistowska nie miała być wykształcona tylko posłuszna.

 

W procesie edukacji w szkołach Napola podkreślano kulturę antyku jako duchowy i estetyczny fundament (nieprzypadkowo naziści w sekrecie i antyk publicznie doceniał relacje homoerotyczne). Łączono grecki „model wychowania z niemieckim militaryzmem, antycznym kultem piękna, w tym ludzkiego ciała i silnego charakteru oraz bohaterstwa połączonego z ofiarnością”.

 

Pierwsze placówki Napoli otwarto 20 kwietnia 1933 roku. Nazwa Napoli wzięła się od narodowego i politycznego wychowania (warto przypomnieć, że naziści przymiotnik narodowy nie odnosili do chrześcijańskiej przeszłości Niemiec, tylko tworzyli nowy naród oparty o swoje wymyślone germańskie mity, podobnie nowy europejski naród, nie mający nic wspólnego z historyczną Europą tworzy Unia Europejska).

 

Podporządkowanie szkół SA spotkało się z niechęcią SS, która systematycznie przejmowała kontrole nad szkołami. Szkoły Napola kierowane były gównie do chłopców, po 1938 roku powstały dwie szkoły Napola dla dziewcząt. Napola promował patriarchalny germański model rodziny. Spotkania uczniów i uczennic miały umożliwić im stworzenie wzorcowych rasowo związków.

 

Do szkół przyjmowano uczniów potrafiących wykazać swoją czystość rasową trzy pokolenia wstecz, mających rodziców zaangażowanych w nazistowską działalność. Przyjmowano przedstawicieli wszystkich klas społecznych (naziści jak marksiści budowali społeczeństwo bezklasowe i niwelowali różnice socjalne). Niemców z Niemiec i całego świata. A nawet dzieci samotnych matek. Półsieroty były zwolnione z opłat za szkołą i internat, a ubodzy uczniowie dostawali pomoc finansową.

 

Podczas selekcji do szkół Napola przeprowadzano badania czystości rasowej (w szkołach była nieformalna hierarchia w pełni czystych rasowo i tych mniej czystych rasowo), egzaminy, testy sprawnościowe (w tym testy w terenie na inteligencje, odwagę, gotowość do ryzyka).

 

Uczniowie dostawali pełne umundurowanie. Atrakcyjnie opłacana kadra dobierana była wśród nazistów. Podczas wakacji starsi uczniowie odbywali praktyki zawodowe w gospodarstwach rolnych, fabrykach czy kopalniach.

 

W czasie wojny „absolwenci szkół średnich, w tym również elitarnych, którzy w klasie maturalnej podjęli decyzje o wstąpieniu na ochotnika do wojska lub Służby Pracy Rzeszy, otrzymywali z tego tytułu zaświadczenie maturalne bez uczestnictwa w egzaminach”.

 

Program nauczania każdego przedmiotu w szkołach Napola był skrajnie upolityczniony i służył nazistowskiej propagandzie. Wieczorami uczniowie brali udział w szkoleniach politycznych. Uczniowie przechodzili intensywne kursy szkolenia militarnego. W internatach dbano o wykształcenie w uczniach nawyku czystości i budowanie silnej wspólnoty między uczniami. W szkole szerzono rasistowską nienawiść do wroga, w tym i rasistowską pogardę wobec Polaków, była ona tak skuteczna, że absolwenci szkół Napola biorący udział w zbrodniach niemieckich na Polakach nie wykazywali wyrzutów sumienia. Agresja niemiecka na inne kraje spotykała się z entuzjazmem uczniów. Obok Napola były i inne sieci szkół elitarnych.

 

Jan Bodakowski