30 lat temu zmarła Janina Mirecka
Urodziła się jako czwarte z kolei dziecko Pauliny i Dominika Mireckich. Podobnie jak reszta rodzeństwa była zaangażowana w działalność w ruchu narodowym. W czasie niemieckiej okupacji służyła w rzeszowskich strukturach NOW. Po wojnie, za kontakty z narodowym podziemiem, trafiła na 2,5 roku do komunistycznego więzienia.
Janina Mirecka przyszła na świat 15 lutego 1907 r. w Ulanowie na Podkarpaciu. Po ukończeniu szkoły powszechnej kontynuowała naukę w prywatnym seminarium żeńskim w Rudniku. W 1929 r. wyjechała do Kanady, gdzie wyszła za mąż za Augusta Wojnickiego, żołnierza Armii Hallera.
W 1933 r. wróciła do Polski. Jeszcze przed wybuchem wojny podjęła pracę jako kierowniczka stołówki pracowniczej Spółdzielni Spożywców w Stalowej Woli.
W czasie okupacji podobnie jak jej rodzeństwo działała w konspiracji w Narodowej Organizacji Wojskowej. Siedziba stołówki pełniła w tym czasie funkcję kwatery komendy Okręgu Rzeszowskiego NOW.
Jako działaczka podziemia udzielała pomocy jeńcom wojennym i więźniom politycznym oraz organizowała wysyłkę paczek żywnościowych do więzień i obozów koncentracyjnych. Po wojnie utrzymywała kontakty operacyjne z działaczami Stronnictwa Narodowego.
W maju 1948 r. została aresztowana przez bezpiekę i po przewiezieniu do Rzeszowa osadzona w więzieniu na Zamku. Po blisko półrocznym śledztwie tamtejszy sąd wojskowy skazał ją na 2,5 roku więzienia. Większość kary odsiedziała w zakładzie karnym w Przemyślu. Na wolność wyszła w listopadzie 1950 r.
Wróciła do Racławic, gdzie wraz z siostrą Walerią prowadziła gospodarstwo i opiekowała się rodzicami. Jednocześnie podjęła starania o zgodę na wyjazd do Kanady. Paszport otrzymała dopiero po kilku latach, za granice wyjechała w 1957 r.
Do Polski wróciła w latach 80. Zmarła 14 lipca 1989 r. w Racławicach.
Źródło: Krzysztof Kaczmarski: Opowieść o rodzinie Mireckich, Dodatek historyczny IPN do Naszego Dziennika 12/2009
