Temat tabu dla żydowskich historyków - kolaboracja Żydów z sowiecką Rosją po 17 września 1939

Sojusz Żydów i Rosjan to nie tylko dzień dzisiejszy, wsparcie Izraela dla rosyjskiej polityki historycznej gloryfikującej zbrodnie Armii Czerwonej i rosyjskiej agresji na Gruzję oraz obecność rosyjskojęzycznych Żydów w resortach siłowych Izraela, ale także wspólna historia zbrodni na narodzie Polskim, których elementem była kolaboracja Żydów z Rosją sowiecką po 17 września 1939 roku (która dziś jest dla Żydów tematem tabu). Choć wciąż braknie opracowań opisujących zbrodnie na Polakach, jakie były dziełem Niemców, Rosjan, Żydów czy Ukraińców, to wiele ciekawych informacji o kolaboracji Żydów z sowietami, czytelnicy znajdą w wydanej przez wydawnictwo Rebis pracy Piotra Zychowicza „Żydzi" (w wywiadzie jaki autor książki przeprowadził z profesorem Jasiewiczem). Pierwsza masowa kolaboracja Żydów z Rosją sowiecką miała miejsce w czasie wojny z bolszewikami w 1920 roku. „Polrewkom, czyli polski rząd kolaboracyjny, który bolszewicy zamierzali osadzić w Warszawie" prowadził swoje obrady w jidysz. Żydowskie partie polityczne działające na ziemiach polskich, nawet gdy nie były komunistyczne, to wspierały bolszewicką agresję na Polskę. Według książki „Rzeczywistość sowiecka 1939-1941 w świadectwach polskich Żydów" autorstwa Krzysztofa Jasiewicza, Żydzi, biorąc czynny udział w działaniach sowieckich organów terroru nie porzucali swojej żydowskiej tożsamości (przykładem niezatracania żydowskiej tożsamości przez oprawców było to, że emigrowali do Izraela, a Izrael zapewniał im bezkarność). Dla polskich mieszkańców Kresów, którzy znaleźli się pod okupacją Rosji sowieckiej, codziennością był kontakt z Żydami wysługującymi się Rosjanom. Faktem jest, że cierpienie, jakie było udziałem Polaków, było dziełem m.in. Żydów. Żydowska kolaboracja z sowiecką Rosją była powszechnym zjawiskiem. Według profesora Jasiewicza „aktywny udział w sowietyzacji wzięło co najmniej kilkanaście procent żydowskiej populacji" (zważywszy na odsetek dzieci i starców większość dorosłych Żydów). Obojętność wobec upadku państwa polskiego była pełna i powszechna. Żydzi kolaborowali z Rosją sowiecką, bo zawsze chcieli mieć dobre relacje z władzami. Lojalność Żydów wobec Rosjan przejawiała się w aktywnym udziale Żydów w zbrodniach na narodzie Polskim. Pod sowiecką okupacją powszechne były donosy Żydów na Polaków, które pozwoliły Rosji sowieckiej wyłapać i wymordować polskich patriotów, a przez to uniemożliwiły powstanie sprawnej polskiej konspiracji na Kresach. Kolaboracja Żydów z sowietami nie była wywołana strachem Żydów przed nazistami. Nazistowskie Niemcy były bowiem w 1939 roku sojusznikiem Rosji sowieckiej, a sami Żydzi próbowali się we wrześniu 1939 wkupić i w łaski Niemców (Niemcy jednak, inaczej niż Rosjanie, nie byli zainteresowani współpracą z Żydami). Wyrazem współdziałania Żydów i Rosjan był skład władz sowieckich. Według profesora Jasiewicza „między 1934 a 1937 aż 40 proc. kadry centralnej i terenowej NKWD z Henrykiem Jagodą na czele stanowili Żydzi. To tak gigantyczna reprezentacja jakby personel Białego Domu w USA składał się w 90% z Polaków". Dziś przypominanie faktów o współdziałaniu Żydów i Rosjan, niebycie apologetami Żydów, wspominanie o cierpieniach innych nacji, kończy się dla historyków oskarżeniami o antysemityzm, dlatego historycy boją się badać okres sowieckiej okupacji na Kresach. Dodatkowo filosemicka cenzura jest powszechnie akceptowana. Zdaniem profesora Jasiewicza nie można akceptować sytuacji gdy „każda uwaga krytyczna pod adresem Żydów jest automatycznie odbierana jako antysemicka. To dławi wolność naukową, wszelką swobodę myśli". Taka cenzura prowadzi do frustracji i narodzin antysemityzmu. Polityka ukrywania odpowiedzialności Żydów za zbrodnie podczas II wojny światowej jest świadomą polityką środowisk żydowskich. Profesor Jasiewicz, opisując to zjawisko przypomniał instrukcje, jakie dawał Yehuda Bauer, który polecał innym historykom holocaustu, że „po pierwsze, cierpienia Żydów należy wyłączyć z losu innych narodów. Po drugie, ludzi należy podzielić na trzy kategorie: katów, patrzących obojętnie i ofiary. Kaci to ''naziści i ich kolaboranci'', patrzący z boku to Polacy, a ofiary to oczywiście Żydzi. Na żadne niuanse nie ma miejsca". Kierując się tymi instrukcjami żydowscy historycy na całym świecie prezentują antypolską kłamliwą narrację historyczną.