Antychrześcijańska obsesja Żydów czyli rasizm wyniesiony na piedestały

Żydowska narracja historyczna od dziesięcioleci szerzy antykatolickie kłamstwa jakoby Holokaust miał być ukoronowaniem wielowiekowego antysemityzmu zawartego w nauczaniu Kościoła katolickiego, wywodzić się z Nowego Testamentu i nauczania Jezusa. W rzeczywistości można mówić o wielowiekowej tradycji nienawiści Żydów do chrześcijaństwa, której wyrazem są dziś niezwykle emocjonalne teksty Żydów, doskonale manipulujące emocjami czytelników. Nie da się ukryć, że globalnym elitom żydowskim zależy na likwidacji katolicyzmu. Nowy Testament jest fundamentem kodu kulturowego dla cywilizacji zachodniej. Bez znajomości Nowego Testamentu nie da się zrozumieć skarbów kultury europejskiej. Dziś w imię politycznej poprawności, odrzuca się ten fundament, a to dlatego, że rzekomo ma być źródłem antysemityzmu. Nienawiść do katolicyzmu szerzą nawet szacowne europejskie instytucje, natomiast katolicy niestety w milczeniu akceptują tę patologię. Według Żydów Ewangelie to fałszerstwo, którego celem jest i było szerzenie antysemityzmu. I nie przeszkadza im, że twierdzenia te są całkowicie sprzeczne z badaniami naukowymi historyków. Chodź dziś posoborowcy postulują cenzurowanie Biblii, by ukryć niewygodne dla Żydów treści, wszyscy autorzy tekstów z Nowego Testamentu jednoznacznie wskazują, że śmierci Jezusa winni byli Żydzi. Lapidarność ewangelicznych opisów nienawiści Żydów do Jezusa i chrześcijan wskazuje, że dla czytelników Nowego Testamentu zjawisko żydowskiej nienawiści do chrześcijaństwa było czym powszechnym, zrozumiałym i niewymagającym tłumaczenia. W pierwszych wiekach w imperium rzymskim Żydzi cieszyli się wysoką pozycją, mieli przywilej nieoddawania czci boskiej rzymskim bogom, w tym i cesarzowi. Takiego prawa nie mieli chrześcijanie i za odmowę czczenia rzymskich bogów byli mordowani. Przez pierwsze cztery wieki to chrześcijanie w Rzymie byli ofiarami prześladowań. Powodem nienawiści Żydów do chrześcijan było to, że Jezus zanegował rasistowskie uprzywilejowanie Żydów wobec Boga względem innych ludzi. Żydzi separowali się w swojej religii od innych narodowości, podczas gdy chrześcijaństwo było religią otwartą na wszystkie narodowości, a na dodatek negującą rasistowskie uprzywilejowanie Żydów. Żydzi wierzyli, że Bóg stworzył świat tylko dla nich, i tylko względem nich żywi sympatię. Wszystkie nurty żydostwa w czasach Jezusa łączyło przekonanie o supremacji rasowej, rasistowskim zamknięciu się na innych. Ofiara Jezusa sprawiła, że wszyscy, którzy przyjęli jego Słowo stali się Izraelem, narodem wybranym, a Żydzi stracili swoje uprzywilejowanie (które było zobowiązaniem wobec Boga, systematycznie przez Żydów nie przestrzeganym). Prześladowanie chrześcijan Żydzi uznawali za swój obowiązek religijny. Wykorzystywali w nich swój uprzywilejowany status. Możliwe, że poprzez żonę żydówkę Żydzi podsunęli Neronowi pomysł obwinienia chrześcijan o pożar Rzymu. W innych miastach imperium Żydzi wywoływali zamieszki, by winę za nie zwalać na chrześcijan. Kronikarze z czasów pierwszych chrześcijan pozostawili mnóstwo świadectw o nienawiści Żydów do chrześcijan. W walce z chrześcijaństwem rzymski cesarz Julian Apostata zakazał chrześcijanom nauczania filozofii i sztuki oraz chciał odbudować świątynię jerozolimską. W 556 roku w Palestynie Żydzi i Samarytanie dokonali pogromu chrześcijan. W 614 roku Żydzi z Galilei wykorzystując najazd persów dokonali zagłady chrześcijan. Żydzi wykupywali od Persów chrześcijańskich jeńców i potem tych chrześcijan mordowali za to, że chrześcijanie nie chcieli wyrzec się Jezusa. Żydzi zamordowali 90 000 chrześcijan i zniszczyli chrześcijańskie świątynie. Dziś martyrologia chrześcijan, pamięć o zbrodniach dokonanych przez Żydów na chrześcijanach jest skazana na zapomnienie, bo jest sprzeczna z dogmatami żydowskiej narracji historycznej, uzasadniającej dzisiejsze polityczne uprzywilejowanie Żydów na globalnej scenie politycznej.