Aborcja po gwałcie... jak to widzieć?

To ciężki temat – jak może czuć się kobieta, którą wykorzystano seksualnie – pełnoletnia, niepełnoletnia… – wiek również powoduje że ten czyn karalny wydaje się bestialstwem. Często konsekwencją staje się zajście w ciążę – poczęcie nowego życia wbrew woli i chęci matki… Elliot Institute przeprowadził badania statystyczne, mówiące o tym jak matki wybierają w USA. Wbrew temu co się mówi świadomość faktu powstania całkowicie niezależnego nowego życia jest tam silniejsza niż wstręt do sprawcy, trauma z powodu tego czynu zabronionego (tak nazywa się m.in. gwałt w ustawie z 7 stycznia 1993 roku). Przypominam – w Chinach życie człowieka liczy się od poczęcia, a więc bez wysoko specjalizowanej wiedzy medycznej starożytni Chińczycy WIEDZIELI że to powstanie nowego życia, człowieka od samego jego początku. W rozmowach z młodymi kobietami w czerni zauważam, że ich wiedza na ten temat jest bardziej uboga niż przed tysiącami lat Chińczyków… Co jest przyczyną? Położenie nacisku na „ja”. Wmawia się im że to co „ja” chcę jest najważniejsze – takie samolubstwo. Przełożone na sprawy nie tylko błahe takie jak, decyzje dotyczące ubioru, pracy innych drobnych życiowych kwestii, ale też wyboru który zaważy na całym życiu takiej młodej kobiety. Zdeprecjonowanie życia – wmawianie, że płód to nie człowiek może skończyć się poważną konsekwencją w stosunkach między taką matka a dzieckiem – skoro z tego nieczłowieczego płodu wykształcił się syn lub córka, to może ta wątpliwość nadal gdzieś tam tkwić w matce i jej stosunek do dziecka może być przedmiotowy, a nie podmiotowy – nawet podświadomie. Problemów psychicznych takiego negatywnego edukowania może być bardzo wiele. Warto zasięgnąć tutaj zdania psychologów jakie zagrożenia w wyniku nieświadomości takich kobiet mogą dla nich się pojawić. Wracając do tematu gwałtu i badań organizacji z USA. Według tych badań statystycznych okazuje się, że około 70% ofiar gwałtu wybiera życie dla swoich dzieci. UWAGA: żadna z kobiet które urodziły nie żałuje tego kroku, w przypadku odwrotnym jest już znacznie gorzej (problemy psychiczne, wyrzuty sumienia – zabicie jest zabiciem, nieistotne jak próbuje się to wyjaśnić), mianowicie aż 78% kobiet, które zabiły swoje dzieci poczęte w wyniku gwałtu stwierdza, że było to złe rozwiązanie. Tego typu statystyki potwierdza również dr Sandra Makhorn w książce „The Psycholological Aspects of Abortion” – 75-80% kobiet decyduje się na urodzenie dziecka nie aborcję po gwałcie i nie żałuje tej decyzji nigdy. Warto przemyśleć, czy „kruszenie kopii” w tym temacie ma w ogóle sens, mając do dyspozycji takie wyniki, o to tylko proszę – w końcu jestem mężczyzną nie kobietą, aczkolwiek dane, które powyżej przytaczam są stworzone przez same zgwałcone kobiety i opracowała je też kobieta. UWAGA: Oficjalne rządowe polskie statystyki podają, że w ciągu pięciu lat w Polsce skorzystano z tego prawa … uwaga!: SZEŚĆ RAZY. Sześć kobiet dokonało aborcji swojego dziecka poczętego w wyniku gwałtu. Pomijając problemy związane z ustaleniem (gdyby wprowadziło się sugerowane przeze mnie rozwiązania prawne), czy mamy do czynienia z gwałtem, czy nie (moje rozwiązania miałyby na celu uratowanie życia tak poczętego człowieka za wszelką cenę – proponując kobiecie po prostu PEŁNĄ opiekę państwa do czasu rozwiązania od najlepszej kliniki, szpitala, opieki medycznej, psychologicznej, finansowej rekompensaty, możliwości zrzeczenia się praw opiekuńczych i rodzicielskich po narodzeniu dziecka), można założyć, że nasz aparat państwowy jest w stanie udźwignąć finansowo „łapówkę” dla takich sześciu przypadków, „wykupienia” życia dzieci… Sześć śmierci. Kogo zabiliśmy ustanawiając to prawo? Poza tym, że przyszłych ludzi, obywateli tego kraju – to kim mogliby zostać? Tego nie wiemy…I już nigdy się nie dowiemy. Abstrahując od jakiejkolwiek wiary i duchowych wyjaśnień – analizując problem tylko z płaszczyzny etyczno-moralnej i humanistycznej, prawa przyrody, doprowadziliśmy do niepojawienia się tych konkretnych (wyjątkowych na skalę całego kosmosu, w wymiarze czasowym wieczności) przejawów całkowicie niepowtarzalnego, osobniczego, indywidualnego ŻYCIA. Nie da się tego wyjaśnić zagrożeniem zdrowia czy życia matki, deformacją poczętych istot w łonie, ich chorobą. Powód jest taki że dzieci te zostały ukarane śmiercią bo KTOŚ INNY złamał prawo. Jest to dla mnie obrzydliwe nie-etyczne i niemoralne na jakiejkolwiek rozumowej płaszczyźnie. Abstrahując cały czas od jakiejkolwiek wiary, jej reguł, praw, założeń. Widząc problem li tylko w wymiarze etycznym, moralnym i prawnym. Państwo polskie wyraziło zgodę na zamordowanie tych dzieci w imię zemsty kobiety za „czyn zabroniony” dokonanej przez jakiegoś bandytę, zboczeńca seksualnego, który wyszedł zapewne obronną ręką za ten czyn (nie skazano go na śmierć, tylko max na parę lat więzienia). Gdzie tu sprawiedliwość? Ja jej nie widzę. Widzę za to olbrzymią NIESPRAWIEDLIWOŚĆ. Zabicie niewinnej – ofiary (tak dziecko też jest ofiarą) gwałtu. Trzeba zmienić to prawo. Bezwzględnie.