Tajemnica Graala

Nakładem wydawnictwa m ukazała się praca Mike'a Aquilina, Christophera Baileya „Tajemnica Graala”. Praca przybliża polskim czytelnikom,  czym był mit Graala w średniowiecznej katolickiej Europie i jak niewiele z nim mają współczesne heretyckie brednie. Według legendy w czasie ukrzyżowania Jezusa Józef z Arymatei zebrał do kielicha krew i wodę z rozciętego boku Mesjasza. Trzydzieści lat później Józef udał się na misję do Galii i Brytanii. Zgodnie z badaniami archeologicznymi chrześcijaństwo pojawiło się w Brytanii przed początkiem rządów Rzymu na wyspie czyli rokiem 45. W Brytanii Józef osiadł w Glastonbury, czyli Avalonie króla Artura. Żyjące dostatnio terytoria Rzymu na wyspie kończyły się na murze Hadriana, który bronił ziemie imperium przed Piktami  dającym się ujarzmić rzymskim legionom. W IV wieku Rzym wycofał się z Brytanii. Brytowie weszli w sojusz z Sasami pochodzącymi z terenów dzisiejszej Danii i Niemiec z których wywodzą się Anglicy. Sojusz Brytów i Sasów rozgromił Piktów. Po zwycięstwie nad Piktami, Sasi wymordowali Brytów i zniszczyli rzymskie budowle. Resztki Brytów uciekły do Galii. Pod wodzą króla Artura Brytowie wyzwolili Brytanie spod panowania Sasów. Artur i Brytowie byli chrześcijanami, a Sasi poganami. Po śmierci Artura władze znów przejęli Sasi. W pierwszych legendach o królu Arturze jego drużyna poszukiwała magiczny kocioł, który karmił tylko ludzi odważnych – w celtyckich mitach magiczne przedmioty objawiają ukrytą wiedzę, rozpoznają cnotliwych i karmią. W procesie nawracania Anglików na przełomie VI i VII wieku pogańskie świątynie nie były niszczone, tylko adaptowane na kościoły, wraz z materialnym dziedzictwem przetrwało też dziedzictwo kulturowe, mity pogańskie zostały zaadaptowane przez nową chrześcijańską kulturę. Na przełomie XI i XII wieku za sprawą zakonów nastąpiło odrodzenie intelektualne Europy. Niestety, problemem była średniowieczna pop kultura, a głównie niemoralne romanse. Katolicy postanowili wykorzystać siłę pop kultury do propagowania moralności chrześcijańskiej za pomocą romansów. Wyrazem tego stała się „Opowieść o Graalu” Chretiena de Troyes. Dynamiczna akcja, akcenty komediowe, dramaty i romanse, stały się formą nauki moralności. Świadomym celem autorów opowieści o Graalu było wykorzystanie ówczesnej pop kultury do wyzwolenia elit z grzechu. Dla ludzi średniowiecza sens alegoryczny, przekaz teologiczny i moralny, w literaturze popularnej, romansach, był czymś naturalnym. W średniowieczu myślenie alegoryczne było normą. Ludzie przyjmowali każdą opowieść jako alegorie Ewangelii, dla tego doskonale rozumieli alegorie zawarte w opowieści o Graalu. Dziś ludzie współcześni okaleczeni wykorzenieniem z katolicyzmu nie mogą dostrzec alegorii zawartych w opowieści o Graalu. Celem opowieści o Graalu było przekazanie prawdy moralnej, a nie  - historycznej. Jednym z bohaterów opowieści jest rycerz Perceval, który wyniku laicyzacji upada, zaś wyzwoleniem jest dla niego nawrócenie i pokuta. Kolejne wersje opowieści o królu Arturze miały już niestety akcenty gnostyczne. Poszukiwanie Graala stawało się poszukiwaniem wiedzy tajemnej. Jezus miał przekazać Józefowi z Arymatei gnozę.Dysponentami tej wiedzy mieli być strażnicy Graala i król Rybak. Percival miał ostatecznie poznać gnozę. W kolejnych wersjach opowieści o Graalu, Graal miał być klejnotem, który uzdrawiał. W „Poszukiwaniu świętego Graala” autorstwa pięciu autorów nazywanych Walterem Mapem głównym bohaterem był Lancelot. Jego celem była obrona kościoła i bezbronnych. Lancelot ciągle zawodził, bo miał na sumieniu grzech nieczystości. Graal w tej opowieści sprowadzał kary na grzeszników, a godnych błogosławił. Lancelot był przewodnikiem w drodze do rycerstwa dla swego syna Galahada. Matka Galahada strzegła Graala u króla rybaka. Galahad  - podobnie jak król Artur - wyciągnął miecz z kamienia i został rycerzem Okrągłego Stołu. Upadek królestwa króla Artura wiązał się z wyruszeniem na wyprawę w poszukiwaniu Graala przez rycerzy Okrągłego Stołu. Graal objawił się im w święto zesłania Ducha Świętego. Dla rycerzy poszukiwanie Boga było ważniejsze od życia doczesnego. W czasie swej wędrówki rycerze okrągłego stołu odkryli, że najważniejsze jest głoszenie Ewangelii, a ich zasługi rycerskie są niewiele warte – Lancelot grzeszył miłością do Ginewry żony króla Artura, wszelkie jego bohaterskie czyny były nic nie warte, bo ich motorem był miłość do Ginewry. Gdy dwunastu rycerzy Okrągłego Stołu wyrzekło się grzechu, zostali nagrodzeni mszą świętą odprawioną Graalem i widzeniem eucharystycznym. Ciosem dla opowieści o Graalu był protestantyzm. Protestanci negując realną obecność Jezusa w Eucharystii zanegowali prawdziwość świętości Graala. Wśród protestantów pojawiły się romanse laickie mające na celu rozrywkę bez moralności. W XIX wieku w Anglii nastąpił renesans katolicyzmu i powrót prawdziwej katolickiej interpretacji opowieści o Graalu oraz królu Arturze. W XX wieku do tradycji gnostyckich antykatolickich poszukiwań Graala nawiązali naziści. Do gnostyckiej tradycji po II wojnie światowej  nawiązali też twórcy mitu:  Graal to święta krew, potomstwo Jezusa i Marii Magdaleny.