W artykule „Nie chciał, ale musi? Po co lewicy kandydat Biedroń" na łamach „Krytyki Politycznej" Michał Sutowski stwierdził, że Robert Biedroń (którego wystawienie na prezydenta zapowiedział Włodzimierz Czarzasty i Marcelina Zawisza z Razem) nie może liczyć na duże poparcie, bo zgrał się w wyborach europejskich, plebiscyt za czy przeciwko PiS gra na korzyść Kidawy Błońskiej, efekt nowości sprzyja Hołowni, z kompromisem prócz Hołowni kojarzy się też Kosiniak Kamysz.

Publicysta Krytyki Politycznej oczekuje od Biedronia, że będzie „głosem agendy, której zarys nakreślił Adrian Zandberg". Zdaniem lewicowego publicysty celem lewicy w wyborach prezydenckich jest zamanifestowania swojego istnienia i wpływów. Na sztandarach lewicowego kandydata, w opinii mediów lewicowych powinny się znaleźć takie postulaty jak: „świeckie państwo, liberalizacja prawa do przerywania ciąży i równouprawnienie mniejszości LGBT".

Lewicowy publicysta uważa, że „dla lewicy [...] byłoby najlepiej, gdyby Robert Biedroń opowiedział na nowo i postępowo cywilizacyjną modernizację państwa i całej Polski. Ambitną, zieloną i dla ludzi. A konkretnie? A niechby to był transport publiczny prawem człowieka za lat pięć, najlepsza szkoła w Europie za dziesięć, energetyka bez węgla za piętnaście lat. Why not? Czy to Hołownia, czy to Kidawa-Błońska, czy Kosiniak-Kamysz – w boju z Dudą będą musieli chociaż udawać, że któraś z tych idei jest im bliska".

Na atyPiSowskim portalu „Oko Press" Agata Szczęśniak w artykule „W grze były Nowacka i Banach, ale Lewica ostatecznie postawi na Biedronia. Dlaczego? Zdradzamy kulisy wyboru" przypomniała, że „jeszcze w grudniu Lewicę w wyborach prezydenckich miała reprezentować kobieta [...] przede wszystkim [by] zneutralizować zarzut, że Lewica domaga się równego traktowania, a na najwyższym szczeblu reprezentują ją sami mężczyźni".

Dla antyPiSowskiego portalu nominacja kobiety na kandydatkę lewicy była szansą by „lewicowa formacja zaprezentowałaby się też jako odważna, odpowiadająca na światowe trendy i coraz wyraźniejsze oczekiwanie polskiego elektoratu, by kobiety stawały do walki o najwyższe stanowiska. Byłaby to szansa na wypromowanie nowej twarzy, czego budująca się formacja potrzebuje, oraz szansa na przetestowanie nowego języka opowiadania o problemach społecznych, na znalezienie nowej opowieści o Polce".

Propozycje kandydowania odrzuciła jednak Jolanta Banach, SLD nie chciał Barbary Nowickiej (która porzuciła lewice dla PO), akceptacji samców z lewicowych władz nie zyskały też i inne lewicowe polityczki (bo były za bardzo niezależne),

Wystawienie Biedronia ma według antyPiSowskiej publicystki cytującej opinie ekspertki odebrać głosy PO - „Kandydat Biedroń to gra na skonsolidowanie najbardziej liberalnej, wielkomiejskiej części elektoratu lewicowego. To strategia na walkę o wyborcę Platformy Obywatelskiej". „Zdaniem dr Sadury Biedroń ma znikomy potencjał przyciągania wyborców z prowincji. Biedroń ma też wyraźny elektorat negatywny" (z racji na swój homoseksualizm). „Wyborcy bardzo mocno kojarzą Biedronia z tematyką LGBT. To się pojawia w każdym focusie. Czasem jest postrzegany jako kandydat tego jednego tematu".

Zdaniem ekspertki cytowanej przez antyPiSowską publicystkę szansą dla lewicy jest tylko radykalizm - ''kierunek dla Lewicy na najbliższych kilka lat wyznaczyło „kontrexposé" Adriana Zandberga: „Bardzo dobre rozłożenie akcentów i kolejność, gdy idzie o gospodarkę, sprawy socjalne, klimat, kwestie praworządności i wreszcie kwestie kulturowe. W przekazie Lewicy powinny dominować kwestie gospodarcze i socjalne, praworządność i kwestie równościowe powinny być obecne, ale mniej wprost, na drugim planie"''.

Warto podkreślić, że i na „Krytyce Politycznej" i na „Oko Press" widać, że autorytetem dla środowisk lewicy i antyPiS jest Zandberg. Można więc podejrzewać, że lewica zaakceptowała swoją przegraną w wyborach prezydenckich, Biedronia wystawiła do odstrzału i przygotowuje się na długi marsz.

Komentując decyzje lewicy o wystawieniu Biedronia, należy stwierdzić, że taka nominacja to dobra wiadomość dla PiS. Partia Kaczyńskiego pozostanie jedyną partią pro socjalną, lewicową w sensie XIX wiecznym, lewicą patriotyczną, bez epatowania gejami – co pasuje większości Polaków. Lewica zaś będzie okopywać się, umacniać na pozycjach tęczowej rewolucji, zainteresowanej seksem analnym, a nie problemami socjalnymi proletariatu.

Jan Bodakowski